می گفت: یاد بگیر بین نیازها و خواسته هات تفاوت قائل باشی ... آدم به هر چی که دلش می خواد٬ نیاز نداره که:))) #متصل ♡﴾ @roshangari312 ﴿♡ ┈┈••✾•🌻🍁🌻•✾••┈┈

اقا اولین شب یلدا بدون حاج قاسم چه طور است؟ میدونم سخت است سخت سخت😭😭😭 حاجی دلم تنگه برات امشب شب یلدام رو فقط و فقط با تو سر میکنم ♡﴾ @roshangari312 ﴿♡ ┈┈••✾•🌻🍁🌻•✾••┈┈

بسم الله الرحمن الرحیم السَّلامُ علیکِ یا بِنتَ وَلیِ اللهِ الأَعظَم السَّلامُ علیکِ یا بِنتَ وَلیِ اللهِ المُعَظَّم السَّلامُ علیکِ یا عَمَّةَ وَلِیِ اللهِ المُکَرَّم السَّلامُ عَلیکِ یا أُمُّ المَصائِبِ یا زَینَب وَ رَحمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ السَّلامُ علیکِ أَیّتُهَا الصِّدیقَةِ المَرضِیَّة السَّلامُ علیکِ أَیَّتُهَا الفاضِلَةُ الرَّشیدَة السَّلامُ عَلَیکِ أَیَّتُهَا الکامِلَةُ العالِمَةِ العامِلَةُ السَّلامُ عَلیکِ أَیَّتُها الکَریمَةُ النَّبیلة السَّلامُ علیکِ أَیَّتها التَّقِیةُ النَّقِیَّةُ ... السَّلامُ علیکِ یا تالِی المَعصوم السَّلام علیکِ یا مُمتَحَنَةً فِی تَحَمُّلاتِ المَصائِبِ کَالحُسَینِ المَظلُوم وَ رَحمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ.

امسال روز پرستار یادآور رشادت ها، ایثارگری‌ها و از خودگذشتگی‌های پرستاران است که در کارزار کرونا جامه خدمت پوشیدند. ♥️سفید جامگان فداکار روزتان مبارک♥️ ♡﴾ @roshangari312 ﴿♡ ┈┈••✾•🌻🍁🌻•✾••┈┈

خسته نباشی! گرچه می‌دانم خستگی را خسته کرده‌ای💫 بس که از خودت مایه می‌گذاری🙃 تا مبادا شرمسار خانوده‌ای شوی که چشمشان ، 😊 به التیام دردهای کسی است 🤲🏻 که قوت لایموتشان را تامین می کند، ⭐️ خستگی را خسته پایداری و استقامتت در برابر ناملایمات می‌کنی و در و دیوار بیمارستان از تو بابت این همه پایداری شرمسار است.🌸💚 ♡﴾ @roshangari312 ﴿♡ ┈┈••✾•🌻🍁🌻•✾••┈┈

حاج قاسم ما بی تو خسته ایم تو بی ما چگونه ای؟ سهم شما2صلوات ♡﴾ @roshangari312 ﴿♡ ┈┈••✾•🌻🍁🌻•✾••┈┈

اللهم الرزقنا الشهادت فی السبیلک #حاجدحسین یکتا ♡﴾ @roshangari312 ﴿♡ ┈┈••✾•🌻🍁🌻•✾••┈┈

ما منتظر صبح شب یلداییم اماده برای فرج فرداییم فردا که عزیز فاطمه می اید با *خامنه ای* به "کربلا" می اییم... #فداییان_رهبر ♡﴾ @roshangari312 ﴿♡ ┈┈••✾•🌻🍁🌻•✾••┈┈

بِســـمِ الله الرّحمـــنِ الرّحیـــم أُوْلَئِکَ الَّذِینَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهـمْ لِلتَّقـوَی آن‌ها کســانی‌اند که خدا قلب‌هاشان را برای تقـــوا امتحان کرده. ♡﴾ @roshangari312 ﴿♡ ┈┈••✾•🌻🍁🌻•✾••┈┈

پرستار، عجب واژه آشنائی است  کلمه ای که ناخود آگاه هر شنونده ای را به یاد آرامش و سلامتی و به یاد شخصی می اندازد  که در لحظات سختی و ناراحتی، یاری رسان ماست  انسانهای بی ادعائی که به معنای واقعی کلمه خالصانه کار میکنند تا بیماران سلامتی خود را بازیابند  و حضرت زینب (س) مقام پرستار را در دشت کربلا چنان اعتبار بخشید که امروز  روز پرستار به زاد روز آن بانوی بزرگ، شکوه و عظمت یافته است.   ♡﴾ @roshangari312 ﴿♡ ┈┈••✾•🌻🍁🌻•✾••┈┈

#ماسک بزنیم "رهبرانه"

#دشمنت شرمنده اقا❤️❤️

#حاج_کمال دشمنت شرمنده

رد ماسک بر روی صورت پرستارمون رو ببین😞 نه به شب یلدا #حرمت نگه داریم....

#ملاقات_با_خدا ❤️ 🌺 تا اینجا به ما گفتن که ما باید پاک بشیم از خودخواهی ها، تا آماده ملاقات بشیم. 🔸برای همین من باید دوست داشتنی هام رو بذارم کنار.... 📝 خدایا "من" میخوام یه برنامه بریزم تا دوست داشتنی هام رو بذارم کنار تا به "تو" برسم ! 🔷 اونوقت فرشته ها میدونید چی میگن؟ 👈 میگن "تو" میخوای برنامه بریزی برای"خودت"؟؟؟؟! 🚫اگه اینجور باشه که اونوقت بازم"تویی" که؟! اینجوری که بازم پاک نمیشی! 📍صبر کن ببینم! "تو" + "میخوای"؟!!!! تو که "میخوای" بازم؟! تو که هستی هنوز...؟! ✅✔️ در کنار خدا نباید اثری از تو باقی بمونه 💢 اگه قرار باشه " تو " برنامه ریزی کنی برای مبارزه با دوست داشتنی هات ، اینجوری که "مَنِت" بزرگتر میشه!! 😒 ♡﴾ @roshangari312 ﴿♡ ┈┈••✾•🌻🍁🌻•✾••┈┈

زینَب! ای نامِ تو حیرت‌ آفرین💚🌱 - سید حمیدرضا برقعی #پادکست🌿

شب یلدای من آغاز شد نه سرخی انار نه لبخند پسته نه شیرینی هندوانه شب یلدا بی تو زجــــر اور ترین شبهاست.. ما بی تو دیوانه ایم تو چه بی ما چه طور....؟ ♡﴾ @roshangari312 ﴿♡ ┈┈••✾•🌻🍁🌻•✾••┈┈

به وقت رمان 🌺

🔹رمان#او_را .... 🌷پارت_صد_و_دوم🌷 دستم رو زدم زیر چونم و سعی کردم با یادآوری نوشته های سجاد ، دلم رو آروم کنم. اما فایده ای نداشت...! میدونستم با وجود این همه تمرین ، بازم یه جای کارم لنگ میزنه و حتی شاید میدونستم کجاش! اما نمیخواستم به این راحتی تسلیم همه ی عقاید سجاد بشم ! با صدای زهرا به خودم اومدم . - ترنم چرا نمیخوری؟ نکنه از این غذا خوشت نمیاد؟! - نه! نه! ببخشید. حواسم نبود. میخورم. ممنون. حال و هوای خونه ی زهرا ، برام خیلی آشنا بود... من حتی تو خونه ی خودم هم این آرامش و راحتی رو نداشتم و این دومین جایی بود که احساس میکردم میشه توش زندگی کرد! با این فکر ، غم عجیبی به دلم هجوم آورد. غم کسی که هیچوقت نفهمیدم چرا اینقدر ناگهانی من رو گذاشت و برای همیشه رفت ! این بار مامان زهرا با همون لبخندی که از ابتدای ورودم شاهدش بودم ، من رو از عالم خودم بیرون کشید. - ترنم جان ، بازم برات غذا بکشم؟ - نه. ممنونم. دستتون درد نکنه. خیلی خوشمزه بود! - نوش جونت گلم! البته دستپخت زهرا خانوم بود. با ناباوری زهرا رو نگاه کردم ! - واقعا؟ خیلی عالی بود! دیگه کم کم داره بهت حسودیم میشه ها زهرا !! زهرا با شیرینی خندید - نوش جونت! چه کنیم دیگه. بالاخره حاصل چنین مادری،چنین دختریه دیگه! 😉 نگاهم به روی مامانش برگشت. واقعاً همینطور بود. احساس میکردم منشاء تک تک اخلاق و رفتارهای زهرا ، تو وجود مامانشه. جوری باهام رفتار میکرد که انگار سالهاست من رو میشناسه! اهل حسادت نبودم ولی واقعا داشت به زهرا حسودیم میشد! تو همین فکر بودم که انگار نتیجه گیری هام از نوشته های سجاد ،خورد پس کلَم ! « حسادت ، یک رنج بده! رنج بد رنجیه که هیچ فایده ای نداره ، بلکه ممکنه به روح و جسمت هم آسیب بزنه. برو سراغ رنج های خوب ، تا رنج بد به سراغت نیاد! » شاید رنج خوب من قبول شرایط غیرقابل تغییرم ، به همین وضعی که هست ، بود . و تلاش برای تغییر شرایط قابل تغییرم...! زهرا با نگاه به ساعت ، مثل فنر از جا پرید. - وای بدو ترنم! دیرمون شد!! ♡﴾ @roshangari312 ﴿♡ ┈┈••✾•🌻🍁🌻•✾••┈┈

🔹رمان#او_را.... 🌷پارت_صد_و_سوم🌷 برای حاضر شدن ، به اتاق زهرا برگشتیم . آماده شدم و رو تختش نشستم و حاضر شدنش رو نگاه میکردم و خوشگلی لباس های خونگیش رو با سادگی لباس های بیرونش مقایسه میکردم. هرچند که در عین سادگی ، خیلی تمیز و شیک و مرتب بود... از مامانش خداحافظی کردیم و بیرون اومدیم. زهرا بدون توجه به ماشین هردومون که توی پارکینگ بودن ، به طرف در رفت. - عه! کجا میری؟؟ ماشینا تو پارکینگنا! 😳 دستم رو گرفت واز در بیرون برد. - میدونم. مگه قراره آدم همه جا با ماشین بره؟ با تعجب ، سرجام میخ شدم و غر زدم : - وا! میخوای پیاده بری؟ 😕 دوباره دستم رو گرفت و کشید - مگه من گفتم پیاده بریم؟ 😒 چشم هام گرد شد و صدام از حد معمول بلندتر ... - مترو؟؟؟ وای زهرا بیخیال! 😩 من اصلاً عادت به اینجور کارا ندارم. مصمم رو به روم ایستاد و یه ابروش رو انداخت بالا ! - تنبل خانوم! بیا بریم. مگه باید عادت داشته باشی؟ 😒 - زهرا جون ترنم ول کن! این یکی رو دیگه نمیتونم. بیا عین آدم سوار ماشین بشیم بریم ... - ترنم به جون خودت من از تو تنبل تر و راحت طلب ترم. ولی تا این تنبلی رو کنار نذارم بیخیال نمیشم. بیا بریم تا منم بیشتر از این وسوسه نشدم . دستم رو گرفت و من رو که هنوز در حال غر زدن بودم ، کشون کشون به دنبال خودش برد! از شلوغی مترو طاقتم تموم شده بود و دلم میخواست بشینم و گریه کنم. ولی حتی جایی برای نشستن هم نبود ! 😐 - آخه من از دست تو چیکارکنم؟ عجب غلطی کردم با تو دوست شدما ! 😑 - هیسسس...دلتم بخواد! وایسا غر نزن ! 😊 تن صدام رو پایین آوردم و تو چشماش که ده سانت بیشتر از چشمای خودم فاصله نداشت زل زدم - غر نزنم؟؟ زهرااااا...غر نزنم؟؟ کلَت تو حلق منه! بعد میگی غر نزن؟! 😣 لبخند دلنشینی رو لب هاش ظاهرشد . - اولشه! درست میشی...منم اوایلش همین احساسو داشتم. کلی از خودم فحش خوردم تا تونستم!☺️ چشمام رو ریز کردم و با حرص نفسم رو بیرون دادم . صدای دست فروشی که از وسط اون جمعیت چمدون بزرگش رو میکشید و گوشاش سعی میکرد بد و بیراه مردم رو نشنیده بگیره ، حتی از لبخند زهرا هم برام زجرآورتر بود ! 😒 نگاهم رو تو واگن چرخوندم. به جز زهرا و یه پیرزن ، هیچکس چادری نبود ! هرکسی با تیپ و قیافش سعی داشت بهتر از بغل دستیش به نظر بیاد. این رو از نگاه های چپ چپشون به همدیگه یا سلفی های چند دقیقه یه بار و بررسی تمیزی زیرچشمشون تو آینه میشد فهمید ! ناخودآگاه دستی به بافت موهام کشیدم و از تو آینه به صورتی که حالا چندوقتی میشد سعی میکرد رو پای زیبایی خودش وایسه و به لوازم آرایش متوسل نشه ، نگاه کردم . دلم میخواست لوازم آرایشم پیشم بود تا به همشون ثابت کنم هیچکدوم نمیتونن حتی به گرد پام برسن! و با این فکر شدیداً حرصم گرفت... اعصابم خیلی خورد شده بود. نگاهم رو صورت هاشون میچرخید و خودم رو واسه ظاهری که برای خودم درست کرده بودم ، سرزنش میکردم 😞 تو اون لحظه اصلاً دلم نمیخواست یاد آموخته ها و هدف جدیدم بیفتم. فقط دلم میخواست منم مثل بقیه تو این دور رقابتی شرکت کنم و دست همه رو از پشت ببندم ! تو همین فکرا بودم که زهرا دستم رو گرفت و به سمت در کشید. از مترو که پیاده شدم با غرغر رفتم یه گوشه ی خلوت و مشغول مرتب کردن شالم شدم . زهرا با لبخند ملایمی ، نگاهم میکرد و چیزی نمیگفت . ♡﴾ @roshangari312 ﴿♡ ┈┈••✾•🌻🍁🌻•✾••┈┈

🔹رمان#او_را... 🌷پارت_صد_و_چهارم🌷 فکرهای چنددقیقه پیشم باعث شده بود دپرس و بی حوصله بشم. زهرا هم که اینو از چهرم خونده بود، خیلی به پر و پام نپیچید. کلافه و ناراحت به دنبالش راه افتاده بودم و سعی میکردم سرم رو پایین بگیرم که کسی قیافم رو نبینه ! خودمم میدونستم حتی بدون آرایش خوشگلم ، اما اون لحظه شدیداً اعتماد به نفسم پایین رفته بود ... بعد از چند دقیقه وارد یه حیاط پر درخت بزرگ شدیم. انتهای حیاط ، یه راهرو بود که با راهنمایی زهرا به همون سمت رفتیم. کلی کفش بیرون راهرو بود و سر و صدا از داخل میومد. سردر راهرو یه پرچم نصب شده بود با جمله ی "به هیئت منتظران موعود خوش آمدید." با همون جمله وارفتم ! 😕 - زهرا؟ منو آوردی هیئت؟! 😶 کفشاش رو درآورد وبا لبخند نگاهم کرد . - مگه اون هیئتی که هرهفته میومدی ، بده؟ با ابروهای درهم ، از گوشه ی چشمم به پرچم نگاه کردم - خب حالا به فرض اون یه دونه استثنا بود! 😐 بعدم خودت که میدونی من فقط بخاطر حرف های اون حاج آقاهه میومدم ؛ اونم چون حرفاش به نظرم جالب و متفاوت بود. وگرنه من اصلاً از آخوندجماعت و هیئت و غیره خوشم نمیاد ! لبخندش پررنگ تر شد - امروز نمیدونم از کدوم دنده بلند شدی که اینقدر غر میزنی! بیا بریم تو. امروز هیئت نداریم. فقط با بچه ها دور هم جمع شدیم یکم صحبت و برنامه ریزی کنیم. یکمم گپ بزنیم. همین ! 😊 نگاه دیگه ای به پرچم انداختم و بعد از یکم این پا و اون پا کردن ، ناچاراً کفشام رو درآوردم. زهرا یه قدم رفت جلو و دوباره برگشت - ترنم میدونم که امروز بهت بد نمیگذره. ولی اگر حتی یه لحظه احساس ناراحتی کردی ، سریع بهم بگو تا برگردیم خونه ! با لبخند سرم رو تکون دادم و سعی کردم کلافگیم رو نشون ندم . از در که وارد شدیم ، تزئینات راهرو نظرم رو جلب کرد. راهروی کم نوری با دیوارهای کاهگلی که چند تا فانوس ازشون آویزون بود. و چند شاخه گل نرگس تو گلدونی که کنار در انتهای راهرو گذاشته شده بود و از بالای در ، نور سبز رنگی به روش تابیده میشد و پرنور ترین قسمت این مکان بود ، فضای آروم و دلنشینی درست کرده بود . اینقدر خوشگل بود که گوشیم و درآوردم و چندتا عکس گرفتم. زهرا یه گوشه وایساده بود و به حرکات من میخندید. - قشنگه! نه؟ - از عکسایی که میگیرم ، معلوم نیست؟! -چرا. واقعا نازه! کار گروه فضا سازیمونه. انصافاً خیلی هنرمندن. - گروه فضاسازی؟ مگه تئاتره؟!😳 این بار با صدای بلندتری خندید - نه. هیئته! هیئت منتظران! - جالبه! خوبه سیاهپوشش نکردین! - هرچیزی به وقتش! محرم سیاهپوشش میکنیم. البته به همین خوبی که میبینی 😊 پشت سر زهرا به طرف در رفتم و وارد یه سالن بزرگ شدیم. با دیدن جمعیت بیست سی نفری چادری که هر چندنفرشون یه گوشه دور هم نشسته بودن ، چشمام سیاهی رفت ... واقعاً حوصله ی نگاه های مسخره و خیره رو نداشتم. پشیمون از همراهی زهرا به ساعت مچیم نگاه کردم. ولی متاسفانه هنوز اونقدری دیر نبود که بهونه بگیرم و برگردم! با سلام بلند زهرا ، همه ی نگاه ها به طرف ما چرخید ! چند نفر از میون جمعیت بلند شدن و با لبخند به سمت ما اومدن. زهرا رو بغل کردن و باهاش خوش و بش کردن و بعدهم با همون لبخند دوستانه به طرف من اومدن و همونقدر صمیمی بهم خوش آمد گفتن و حتی چندتاشون بغلم کردن! 😳 چشم هام میخواست از حدقه بیرون بزنه !!! برعکس اونا من از شدت تعجب ، با یه سلام و ممنون خشک و خالی سر و ته قضیه رو هم آوردم. جلوتر که رفتیم ، بقیه ی جمعیت هم بلند شدن و با همون مهربونی بهم سلام دادن 😳😶 جوری رفتار میکردن که با خودم شک کردم که واقعا شاید قبلا هم همدیگه رو دیدیم !! بعدش هم خیلی عادی همه به همون جایی که نشسته بودن برگشتن و منم با زهرا به یکی از اون دورهمی ها ملحق شدم. سن و سالشون از حدودای چهارده سال بود تا بیست و هفت-هشت سال. با یه لیوان شربت و چندتا میوه پذیرایی شدیم و دوباره مشغول حرف زدن شدن ! - زهرا یکم دیر کردی! ما چنددقیقست جلسه رو شروع کردیم. بچه ها از برنامه هاشون گفتن. تو چیکار کردی؟ برنامت چیه؟ زهرا به طرف دختر تپل و بانمکی که خطاب قرارش داده بود نگاه کرد . - معذرت میخوام واقعاً! منم یه فکرایی دارم. نمیدونم بچه ها چیا گفتن اما من فکر میکنم واسه داخل مجموعه ، وقتشه یه اردوی تربیتی دو سه روزه ببریم ... و لازمه یه جلسه هم با بچه های گروه تبلیغات و جذب داشته باشیم تا یه برنامه ی خوب واسه ورودی های جدید ترتیب بدیم . - خیلی خوبه. موافقم. خیلی وقته جذب نداشتیم. دیگه وقتشه ورودی جدید بگیریم. ♡﴾ @roshangari312 ﴿♡ ┈┈••✾•🌻🍁🌻•✾••┈┈

یلدا یعنی یادمان باشد زندگی آنقدر کوتاه است که یک دقیقه بیشتر با هم بودن را باید جشن گرفت... 🍉 یلداتون مبارک ♡﴾ @roshangari312 ﴿♡ ┈┈••✾•🌻🍁🌻•✾••┈┈

یک ثانیه از عمر دراز شب یلدا!! باعث شده تا صبح به یادش بنشینیم...

ده قرن ز عمر پسرفاطمه بگذشت!! یک شب نشد از داغ فراقش بنشینیم :)

یک لحظه‌ی دیر آمدن صبح زمستان " باعث شده یلدا همه بیدار بمانیم؛

ده قرن نیامد پسر فاطمه امّا... شد ثانیه‌ای تشنه دیدار بمانیم!!؟؟؟