✍ #سرمقاله 🔰سرمایه اجتماعی روحانیت 🔻 حجت‌الاسلام‌ والمسلمین محمدرضا برته مدیر رسانه و اطلاع رسانی حوزه‌های علمیه، در بخشی از سرمقاله جدیدترین شماره هفته‌نامه « افق حوزه» نوشت: 🔹 روحانیت شغلی در کنار سایر مشاغل نیست و رسالتی است به‌منظور تأمین سعادت انسان که با هر شغلی قابل جمع شدن است. از این رو روحانی اقتصاددان، روحانی ادیب، روحانی مدیر و یا روحانی سیاست‌مدار هرگز واژگان غریبی نیستند و بر همین مبنا است که روحانیت شیعه در ایران به‌عنوان نهادی #مردمی، همیشه نقش هدایت و حمایت از عامه را برعهده داشته است. 🔹 اخیراً چنین ادعا می‌شود که روحانیت در سایه تصدی مسئولیت‌های جدید و به‌طور خاص، دولتی و حاکمیتی، #سرمایه_اجتماعی خویش یعنی اعتماد و پذیرش مردم را از دست داده است. 🔹 عموماً کسانی که قایل به فروکاستن مقبولیت اجتماعی روحانیت‌اند، تقلیل فرمان‌پذیری سیاسی در بخشی از طیف‌ها نسبت به نهادهای رسمی دین را سنجه و شاخص اصلی می‌دانند. بررسی دقیق‌تر تحولات ایران به‌ویژه پس‌از انقلاب اسلامی، با توجه ویژه به تغییرات گسترده در بافت فرهنگی ایران، زوایای کمتر‌دیده‌شده‌ای از مناسبات روحانیت و مردم را به تصویر خواهد کشید. 🔹 ایران قبل‌ از انقلاب که بیش‌از 52 درصد جمعیت بالای 6 سال آن بی‌سواد بودند، اکنون از جامعه‌ای برخوردار است که فقط قریب به 10 درصد جمعیت بالای 6 سال بی‌سواد و نرخ فاصله جنسیتی آن در حوزه علم‌اندوزی به کمتر از 4 درصد رسیده ‌است. چنین رشدیافتگی و حرکت شتابانی که تحلیل‌ و #مطالبه‌گری جامعه را به‌شدت افزایش می‌دهد، نسبت به خدمات دینی و معرفتی نیز سیل تقاضای انباشته‌شده‌ای ایجاد خواهد کرد. 🔹 از سوی دیگر درنوردیدن عرصه‌های جدید سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی به یمن ورود ایران به #باشگاه_علم، ارتباط گسترده‌تر و معنادار با دنیای معاصر و نهایتاً تلاش و تقاضای درخور توجه به‌منظور تولید پیوست اسلامی عرصه های علمی به‌ویژه علوم انسانی، همه و همه بر مطالبات و درخواست‌های عموم مردم و به‌ویژه صاحب‌نظران از روحانیت و به معنای دقیق‌تر، حوزه‌های علمیه به‌عنوان نهاد متکفل امر دین و تربیت دینی به‌طور زایدالوصفی افزوده است. 🔹 اکنون مطالبات جدی‌تری در خصوص خرده نظام‌ها و مکتب‌های سیاسی، امنیتی، دفاعی، تئوری‌های اقتصادی، تئوری‌های بومی‌شده فرهنگی و... از علما و فضلای حوزه مطرح است. 🔹 تأسیس کرسی‌های پرشمار #درس_خارج فقه در موضوعات پیش‌گفته و مبتلا‌به ملی و بین‌المللی مثل فقه التربیه، فقه فرهنگ، فقه اقتصاد، فقه حقوق بشر، فقه رسانه، فقه خانواده، فقه نظام و... همگی در راستای پاسخ به نیازهای فوق است. 🔹 به همان ‌میزان که #ساده‌انگاری و چشم‌پوشی از عرصه‌های نوپیدای نقش‌آفرینی روحانیت و بی‌توجهی به سازماندهی و نهادمندی آن متناسب با اقتضائات جهان معاصر، غیرعالمانه و نابخشودنی‌است، #غفلت از لزوم استمرار ارتباط مردمی و چهره‌به‌چهره روحانیت با بدنه جامعه و نپرداختن به آسیب‌های احتمالی هم شایسته تحلیلی علمی نخواهد بود. 🔹 جنس تعاملات و تأثیرگذاری روحانیت در اجتماع در عین توجه به عامه مردم، جنبه‌های تخصصی‌تری در ابعاد ملی و بین‌المللی به خود گرفته است و امروزه صدای #مکتب_اهل‌بیت‌ علیهم السلام به برکت مجاهدت‌های علمای سخت‌کوش و مخلص آن از اقصی‌نقاط عالم، پرطنین و جان‌فزا به گوش می‌رسد. 🔹 به واقع فتاوای تقریب، سکوت و جهاد مراجع معظم دامت برکاتهم، بازیگران جدی و تأثیرگذار کلان‌رخ‌دادهای بین‌المللی دنیای معاصرند، به‌گونه‌ای که به روشنی می‌توان #ضریب_نفوذ حرکت علمای مکتب اهل‌بیت‌ علیهم السلام به‌ویژه پس از انقلاب اسلامی را از متغیرهای تعیین‌کننده معادلات جهان کنونی دانست. ❇️ متن کامل 👇👇👇 http://hawzahnews.com/detail/News/469139

✍ #سرمقاله؛ 🔰 حقوق‌بشر و مطالبه‌گری هوشمندانه 🔻 حجت‌الاسلام‌ والمسلمین محمدرضا برته مدیر رسانه و اطلاع رسانی حوزه‌های علمیه، در بخشی از سرمقاله جدیدترین شماره هفته‌نامه « افق حوزه» نوشت: 🔹 دهم ژانویه 1920 بود که نخستین سازمان بزرگ بین‌المللی به‌عنوان جامعه ملل تأسیس شد. بیست سال بعد، فرانکلین روزولت، در ژانویه ۱۹۴۱ فرمان چهار آزادی را تسلیم کنگره کرد و در همان سال او و وینستون چرچیل در کشتی پرینس‌آف‌ویلس، منشور آتلانتیک را رونمایی کردند. یک سال بعد و در ژانویه 1942 بیانیه سازمان ملل توسط کشورهای مقابل آلمان نازی امضا شد. در سال 1944 و در واشنگتن طرح تأسیس سازمان ملل و جایگزینی آن با جامعه ملل مورد بررسی قرار گرفت و در آوریل 1945 نشست اجرایی سانفرانسیسکو برگزار گردید و طبق توافقات حاصله در 26 ژوئن همان سال #سازمان_ملل متحد تأسیس شد و پس از گذشت سه سال و در 10 دسامبر 1948 اعلامیه جهانی #حقوق_بشر با رأی 48 کشور به تصویب مجمع عمومی رسید. 🔹 مسئله جهان‌شمول سازی و کلیت‌بخشی به اعلامیه جهانی حقوق بشر یکی از مهم‌ترین پروژه‌هایی است که در سطح بین‌الملل پیگیری شده است و رفته رفته در حال تبدیل شدن به نُرم و استانداردی در گفتمان و ارزیابی کشورهاست و این نُرم‌پذیری آهسته‌آهسته در #ادبیات_گفتمانی مسئولین کشورهای مختلف در برخورد با سایر کشورها و رفتارهای ایشان با وضوح بیشتری نمایان می‌شود و شاید امروزه کمتر کشوری بتوان یافت که رسماً اعلامیه جهانی حقوق بشری را مورد نفی و انکار کلی قرار داده و یا به رفتارهای غیر یا خلاف حقوق بشری افتخار کند و کاملاً بالعکس کشورها می‌کوشند تا خود را منطبق بر موازین اعلامیه حقوق بشر نشان دهند و نرخ توجه به حقوق بشر را در کشور بالا ببرند یا بالا نمایش دهند. 🔹 سؤالی که به سرعت به ذهن خطور می‌کند این است که بالاخره آیا حقوق بشر، به‌ویژه برای کشوری اسلامی یک #فرصت است یا #تهدید؟ 🔹 واقعیت این است که حقوق بشر به‌طور خزنده ابعاد #امنیتی_وحاکمیتی بیشتری پیدا کرده و گرچه در ابتدا به‌عنوان یک سند الزام‌آور نبوده اما به‌خاطر استنادات و تأکیدات جدی سازمان ملل و نهادهای تابعه، با آن به‌عنوان سندی الزام‌آور ولو برای کسانی که آن را امضا نکرده باشند معامله می‌شود. 🔹 علی‌رغم انتقادات جدی بنیادی به بیانیه حقوق بشر نه تنها نباید از تمسک به آن برای استیفای حقوق‌مان بهراسیم که اتفاقاً ضروری است به‌صورت فعال و با بهره‌گیری از ظرفیت توده‌های فرهنگی و علمی یک سامانه رصد، مستندسازی و گزارش‌دهی موارد نقض حقوق بشر را ایجاد کنیم و توأماً مباحث تخصصی فقهی و حقوقی مبتنی بر تعالیم اسلام عزیز را به‌صورت جدی به منظور ارتقای دانش حقوق بشری و رفع نقایص حقوق بشر معاصر پی بگیریم تا ان‌شاءالله به آرمان #ارائه_مدل و الگوی حقوق‌بشری فراگیر، کارا و نظام‌مند متخذ از معارف مکتب اهل‌بیت‌ علیهم السلام و در تراز تمدن نوین اسلامی دست یابیم. 📄 متن کامل: 👇 http://hawzahnews.com/detail/News/470106

✍#سرمقاله: 🔳 هویت دینی حقیقتی عمیقاً پرنفوذ به گزارش خبرگزاری «حوزه»، حجت‌الاسلام‌ والمسلمین محمد رضا برته مدیر اطلاع رسانی و رسانه حوزه های علمیه، در سرمقاله جدیدترین شماره هفته‌نامه «افق حوزه» نوشت:🔻 ▫️امروزه بحث از #هویت به یکی از موضوعات مهم حوزه روان‌شناسی و مطالعات اجتماعی تبدیل شده است و هرچه بر غنای این مباحث افزوده می‌گردد، پیچیدگی‌ها و ظرایف آن نیز فزونی می‌یابد. یکی از این پیچیدگی‌ها اصل مسئله تعریف هویت است. به نظر می‌رسد بتوان به‌طور خلاصه هویت را همان چیزی دانست که انسان خود را بدان تعریف می‌کند. ▫️انسان خود را به کشور، زبان یا دین تعریف می‌کند. مثل اولین زبانی که بدان تکلم می‌کنی، اولین جغرافیایی که در آن زاده می‌شوی یا دینی که بدان تدین می‌ورزی. بدین ترتیب هویت‌های جغرافیایی که البته در عصر حاضر با هویت سیاسی نیز گره خورده‌اند و مفاهیمی مانند ملیت و تابعیت را ایجاد کرده‌اند؛ یا هویت فرهنگی - زبانی و نهایتاً هویت دینی به‌عنوان هویت‌های انتسابی شکل می‌گیرند. از این رو اگر از شخصی پرسیده شود که تو کیستی؟ می‌تواند با به خدمت گرفتن هویت‌های پیشینی، در پاسخ بگوید: من یک ایرانی یا مصری، فارس یا عرب، مسلمان یا مسیحی هستم. ▫️انسان، غالباً پس‌از رسیدن به سن مشخصی در کنار شناخت آگاهانه خویشتن، تعاملات اجتماعی معینی را برای خود آغاز می‌کند که در این مرحله، هویت اکتسابی، اختیاری و آگاهانه ساخته می‌شود و می‌تواند به تغییر بسیاری از سازه‌های پیشین بیانجامد. او در این خودیابی، خویشتن را تعریف می‌کند و عناصری را انتخاب می‌کند که هویت او را تشکیل می‌دهد، مثل عضویت در یک گروه، بروز فعالیت‌های خاص، نوع ویژه‌ پوشش، نوع سلوک رفتاری متمایز، گرایش‌های خاص فکری و... همگی عواملی انتخابی هستند که در کنار عناصر هویت‌ بخش پیشینی و انتسابی تمام هویت فرد را می‌سازند. ▫️یک انسان غیردین‌ورز و دارای گرایشات نه‌چندان قوی اخلاقی، پس از گرویدن به آیین جدید و کنار گذاشتن رفتارهای پیشین، چنان دچار تغییر می‌شود که گویی انسان دیگری است و تعریف جدیدی پیدا کرده است. ▫️انسان در سایه هویت دینی خود، فهم و تفسیری خاص از عالم، تمایلات و گرایش‌ها و نهایتاً برنامه‌ و سبک خاصی از زندگی مطابق آن فهم و تفسیر دارد که به مجموعه این سه ضلع (شناخت، گرایش و کنش‌های نظام‌مند و همسو شده) #هویت_دینی فرد گفته می‌شود. ▫️از آن‌جا که انسان موجودی ماشینی نیست، دائماً فهم، تمایلات و رفتارهای او از منابع و مبانی مختلفی تأثیر می‌پذیرند و این تأثیرپذیری چنان خزنده و به تدریج است که منابع هویت‌بخشی در هم تنیده و گاه غیرقابل تمایز می‌شوند و در این مرحله تشخیص این نکته که فلان بینش خاص، فلان عمل یا سنت خاص مولود هویت دینی فرد است یا هویت جغرافیای فرهنگی او، کار بسیار دشواری خواهد بود. ▫️بسیار شاهد این واگویه هستیم که جوان ایرانی امروز هویت دینی کمتری نسبت به گذشته دارد. اما واقعیت امر این است که اولاً؛ با چه سنجه و ابزاری به این نتیجه رسیده‌ایم و ثانیاً؛ نرخ پایایی هویت دینی جوان ایرانی را نمی‌توان در خلأ و به دور از واقعیات دنیای معاصر تحلیل کرد. ▫️خلاصه این‌که چون جوان امروز مانند گذشتگانش نمی‌پوشد، تکیه‌ کلامش فرق کرده و به دنیا جور دیگری نگاه می‌کند، نمی‌توان نتیجه فروکاسته شدن هویت دینی‌اش را به‌دست داد؛ یعنی سنجه‌ها و شاخص‌های دیروزین شاید برای ارزیابی کیفی دین‌ورزی امروزین کافی نباشد. ▫️و نیز بسیاری از رفتارها، منش‌ها و کنش‌های #جوان_ایرانی امروز به این خاطر متفاوت نشده که او دین را باور ندارد بلکه این‌گونه امور را اساساً دینی نمی‌داند و آن‌ها را برون‌دادهای فرهنگی متعلق به دیروز می‌داند. از همین روست که او در مواقع جدی و ذاتاً دینی حضوری پیشگام دارد. رونق بازار عدالت‌طلبی، معنویت‌خواهی، شرکت در برنامه‌های مذهبی مثل اعتکاف، هیأت‌های عزاداری، اردوهای دانشجویی، تشکل‌های امدادی و خدمات زیست‌محیطی و نوع‌دوستانه را می‌توان نشانه‌هایی از گرایش عمیقاً پرنفوذ دینی جوانان امروز دانست. http://hawzahnews.com/detail/News/472451 @HawzahNews| خبرگزاری‌حوزه

✍️ #سرمقاله؛ امام علی (ع)، مرد همیشه مظلوم تاریخ حجت‌الاسلام محمدرضا برته در سرمقاله این شماره از هفته نامه افق حوزه نوشته است:🔻 💠 أمِیرَالْمُؤْمِنِینَ(ع): نوك قلمها را تیز كنید و سطور را به هم نزدیك سازید و مطالب اضافى را در نامه‌هایى كه براى من مى‌نویسید حذف كنید و مقصودتان بیان معانى باشد و از پرگویى بپرهیزید، زیرا اموال مسلمانان تاب تحمل این ضررها را ندارد. ▪️ امیرالمؤمنین علی(ع)، مرد همیشه مظلوم تاریخ است. او فقط به خاطر مصائبی که بر حضرتش و خاندان مطهرش وارد شد، مظلوم نیست. او مظلوم است چون تاریخ‌سازی است که تاریخ به درستی فهمش نکرده؛ او مظلوم است چون هنوز پس از قرنها ما علی(ع)، را فقط به عنوان مرد دلیر میدان جنگ معرفی می کنیم؛ ولی از اینکه علی مرد زبردست حق زیستن است غافلیم. او فقط فاتح خیبر نیست، او فاتح قلوب آزادگان تاریخ است که ما در بازنمایی چهره اش ناتوان بوده ایم. ▪️علی(ع) نه تنها نسخه، که تنها داروی نجات بشر معاصر است. ▪️علی(ع)، به ما می آموزد که چگونه مجاهد میدان جنگ باشیم و پناه ایتام، چگونه مرد تدبیر حکومت باشیم و همبازی کودکان، چگونه در رزم اقتصادی زبردست باشیم و در بهره برداری اقتصادی ساده زیست، چگونه با انسان پیرامون زندگی کنیم و آرمانهای تمدن‌ساز را عملی کنیم؛ او به ما می آموزد که اعتماد به بزرگی و جلال خدا هر دشمنی را در چشمت کوچک و ضعیف می‌کند و در یک کلام او به ما هنر زیستن را می آموزد. ▪️زندگی علوی نمی‌تواند با معیارهای علوی نباشد، قلم و هنر علی(ع)، مانند حضرتش حر بود. قلمش هرگز نترسید، در کشاکش ایام نلغزید، دروغ نگفت، غلو نکرد. ▪️حال که به برکت ایام و لیالی مبارک شهرالله الکریم، مجال در خود نگریستن یافته ایم، بر صاحبان اندیشه و قلم، اصحاب فرهنگ و هنر است که ضمن بهره مندی از خوان کریمانه علی(ع) اگر صراط مستقیم علی(ع) را که نسخه نجات بخش بشریت در دنیای سراسر ظلم و با وجود دولت های ظالم است، در قلم و هنرمان بیابیم و آن را با فهم و نگاهی بین المللی و به زبان های پر مخاطب بنمایانیم، شاید بتوانیم بستری برای هدایت انسان ها و مایه امید برای آزادیخواهان جهان فراهم نموده و قدمی کوچک در زدودن مظلومیت همیشگی علی(ع) برداریم که در این صورت بدون شک حضرتش پشتیبان ما و توفیق الهی یارمان خواهد بود که نعم المولی و نعم النصیر. متن‌کامل:👇 http://hawzahnews.com/detail/News/493307