#حیوانی که به دست آدمی پرورش یافته به گونه ای حق دوستی می یابد که سزاوار توجه است؛ از این رو در فقه چنین آمده است:
کراهت دارد انسان حیوانی را که خود پرورده، سر ببرد. محمّد بن فضیل گفت: به امام رضا سلام الله علیه عرض کردم: من قوچی را برای قربانی پرورش دادم و چون آن را گرفتم و برای ذبح خوابانیدم به من نگریست. دلم برایش سوخت، سپس سرش را بریدم. آن حضرت فرمود: کار تو را نمی پسندم نباید حیوانی را بپروری،آنگاه سرش را ببری.
تهذیب الاحکام ج٩ ص۸۳
#مفاتیح الحیاة ص ۶٨٧
