بسم الله الرحمن الرحیم «کانون توجه» مهمترین عنصر در سیر و سلوک و رسیدن به شادی و آرامش قسمت اول ما به چه چیزی یا به چه چیزهایی بیشتر توجه داریم؟ در زندگی ما بسیاری از امور وجود دارد که ما با توجه بسیار کم، از کنار آنها عبور می کنیم. همچنین اموری هستند که به آنها بیشتر توجه داریم. آنچه بیشتر به آن فکر می کنیم یا بیشتر در مورد آن سخن می گوییم نشان می دهد که عنصر مورد توجه ما در زندگی چیست؟ حتما دیده اید که بسیاری از افراد عشق ماشین اند. شاید طلبه هم باشند. شاید خیلی هم اهل هیئت باشند. اما به ماشین زیاد اهمیت می دهند. شخصیت ما از این تشکیل می شود که به چه اموری بیش از همه اهمیت می دهیم. اگر به این افراد اعتراض کنید که چرا این قدر به ماشین اهمیت می دهید می گویید حرف زدن و فکر کردن در مورد ماشین حرام نیست. بله درست می گویند حرام نیست. فکر گناه هم گناه نیست چه برسد به فکر در مورد ماشین. اما این توجه قطعا موجب محبت به ماشین می شود. ما به ماشین بیش از آنچه باید، توجه کرده ایم. این محبت همان است که اگرچه گناه نیست اما راس همه خطاهاست. محبت دنیا راس همه خطاهاست. ماشین وسیله است برای سوار شدن. باید در حد یک وسیله به آن نگاه کرد. البته شکر خواهیم کرد که خداوند این وسیله را برای راحتی ما به ما هدیه داده است. گاهی لازم است به تعمیرگاه برده شود. گاهی هم باید شسته شود. وقتی به ماشین بیش از یک وسیله اهمیت دادیم قطعا دچار خطا می شویم. یک وسیله چقدر اهمیت دارد؟ یکی از نکات کلیدی در سیر و سلوک این است که بدانیم به هر چیز چه مقدار باید توجه کنیم. گویند کسی نزد یکی از عرفا آمد و دائما از دنیا بدگویی می کرد. او گفت تو شدیدا به دنیا علاقه مندی. چون هرچقدر به چیزی علاقه مند باشی بیشتر آن را یاد می کنی. خانم هایی که بیش از اندازه به اندام خودشان فکر می کنند، مردانی که دائما شوخی های ...... می کنند، جوانانی که دائما به فوتبال و .... اهمیت می دهند و .... اگر چه به ظاهر کار حرامی مرتکب نمی شوند اما بذر خطاهای زیادی را در خود می کارند. ادامه دارد .... #سیروسلوک #سیر_و_سلوک #توجه #کانون_توجه #شادی #افسردگی #عنوان_بصری #کینه #حسادت @hayat_tayyebeh

بسم الله الرحمن الرحیم «کانون توجه» مهمترین عنصر در سیر و سلوک و رسیدن به شادی و آرامش قسمت دوم یاد کردن در ذهن و یاد کردن در زبان، نشان می دهد که ما به چه امری بیشتر توجه داریم. توجه کردن و یاد کردن رابطه دوطرفه دارند. اینکه دائما باید خداوند و نعمت های او را یاد کرد نه به دلیل نیاز خداوند به یاد کردن و تشکر ماست بلکه وقتی به نعمت های زندگی توجه کنیم حتما به مشکلات کمتر توجه خواهیم کرد و لذا از درون شاد خواهیم شد. حتما دیدید کسانی که دائما در مورد گرانی و مشکلات و ... حرف می زنند، شخصیت های افسرده تری دارند. دلیل آن واضح است. اینکه شخصیت انبیا با همه درد ها و مشکلات، شاد است به این دلیل است که آنها به همین زیبایی های زندگی توجه دارند. حتما داستان مردار آن حیوان و توجهی که به دندانهای سفید آن شد شنیده اید. وقتی می توان در یک مردار، به زیبایی آن نگاه کرد، یعنی کانون توجه را از مشکلات به سمت زیبایی ها کشاند. در این صورت تحمل مشکلات برای انسان آسان خواهد شد. اگر در اوج یک مشکل مالی دوستی به شما مقدار مورد نیازتان را بدهد قطهعا به پارگی یا کهنگی اسکناس ها توجه نمی کنید. اگر کسی به این موارد توجه کند قطعا شاد نخواهد شد. به نظر می رسد که در سیر و سلوک، مهمترین نکته، توجه به این «کانون توجه» است. کسی که کانون توجهش خدا باشد عظمت این کانون در قلبش تجلی می کند. لذا می بیند که دیگران غیر از او قابل توجه نیستند. لذا غیر او از چشمش میافتد. اینکه امیرالمومنین علی علیه السلام فرمودند: «عظم الخالق فی انفسهم فصغر ما دونه فی اعینهم» از این بابت است. وقتی خدا در جان انسان بزرگ شد دیگران کوچک به نظر می آیند. انسان موحد کانون توجهش به آن موجود قادر مهربان است. مشکلات وجود دارد، سختی هست اما او اجازه نمی دهد که این کانون توجه به سمت مشکلات برود. مشکلات را باید تدبیر کرد. باید با درایت آن ها را رفع کرد و اگر حل شدنی نیست باید آنها را تحمل کرد. اندازه یک مشکل همین است. اگر روی این مشکل زوم کردیم قطعا افسرده خواهیم شد. اما اگر روی آن موجود بینهایت مهربان و نعمتهایش زوم کردیم شاد خواهیم شد. قوی خواهیم شد. اگر کسی ما را رنجاند نباید به این رنجش زیاد اهمیت داد. توجه زیاد به رنجشی که از دیگران داریم موجب کینه خواهد شد. کینه از چه راهی به وجود می آید؟ از همین راه توجه به دردهایی که از دیگران به ما رسیده است. چرا به دیگران حسادت می کنیم؟ چون به آنها و به نعمتهایی که به آنها داده شده بیش از اندازه توجه کرده ایم. در روایت فوق العاده مهم و زیبای عنوان بصری، امام صادق و مصدق علیه السلام می فرمایند حقیقت بندگی به سه چیز حاصل می شود: یکی از آنها این است که عبد، همه اشتغالش به آن چیزی باشد که خداوند به آن امر کرده یا از آن نهی فرموده است. بعد می فرمایند خاصیت این کار این است که در این صورت عبد اصلا توجهی ندارد تا بخواهد به دیگران فخر بفروشد یا با آنها جدال کند. دنیا و آنچه در آن است دارای چسب اند. چسبی که باعث می شوند این کانون توجه به آنها بچسبد. جوانمرد آن است که در دنیا باشد اما حواسش باشد که آن کانون توجه را به هر چیزی ندهد. توجه به هر امری ما را بدان مشغول خواهد کرد. محبت می آورد. خودمان را بپاییم. کشیک نفس بکشیم. ببینیم چه چیزی برایمان مهم است. چه چیزی در کانون توجه ماست؟ خودمان، شهوات و غضب هایمان، ماشین و خانه و عنوان اجتماعیمان یا ....؟ این نکته را لطفا ریزخوانی نکنید. کمی در موردش فکر کنید. کمی بیندیشید. چه بسا همین نکته راه کار رهایی ما باشد. از این نکته در موارد مختلفی در زندگی حتی زندگی زناشویی می توان بهره برد. اگر حالی بود ممکن است ادامه داشته باشد. التماس دعا #سیروسلوک #سیر_و_سلوک #توجه #کانون_توجه #شادی #افسردگی #عنوان_بصری #کینه #حسادت @hayat_tayyebeh