_رسیدی بر تنِ آیینه لغزیدند شبنم ها به خانه با تو برگشتند معصومانه مریم ها من و آیینه و گل های مریم با تو خندیدیم سفر کردیم با هم تا چه رؤیاها...چه عالم ها... چه روز خوب و آرامی...تو می خندی جهان زیباست هوای خانه هم اصلاً ندارد ابری از غم ها سلام ای ارضِ موعود! ای طلوعت در جهان من بهشت تازه ای بعد از گذشتن از جهنم ها گمم در موج موهایت کمک کن بگذرم بانو شبیه ناخدایی عاشق از این پیچ ها...خم ها... شبیه کودکی لال است روح بی گناه من چرا عاشق شدم؟ از من نپرسید آی آدم ها! "محمّدسعیدمیرزائی"

_

_

*

دنیای جدید ،جای زن عاشق نیست !

_در نهایت دلمان برای بودنِ کسی که هرگز برای ما نبوده تنگ میشود ."