کبر نباید هم‌نشین دائمی شود؛ و حتی اگر دمی مهمان شد، باید ناخوانده بودنش حفظ شود. گاهی شرایط و نقش‌هایی که مدبر عالم می‌چیند چنان پیش می‌رود که باید بتوانی سربلند از این امتحانی بیرون بیایی که من می‌گویم قدرترین مانع ترقی آدمی‌ست. هیچ خلقتی و هیج حالتی به وسعت و سرعت کبر آدم را زمین نمی‌زند، منِ متور باد می‌کند و چون جنازه‌ای تنیده شده در مرداب، بوی گند و کثافات می‌دهد. می‌دانید، آدمی که چشم می‌شنود، باید قبلش چشم گفته باشد. جدی جدی این را می‌گویم، چشم خانواده می‌شنوی، قبلش باید نوکری کسی را کرده باشی؛ مختصرش اینکه، آدم اگر بخواهد از آدمیزادی به انسانیت برسد، باید کسی را برگزیند و در برابر او به خاک بیفتد‌. قوی‌ترین یاران علی [ع] را صفات رذیله از سپاه حسین [ع] جدا کرد‌. شمر، از ابتدا شمر نبود، وقتی احساس کسی شدن کرد، شمر شد‌. انسان نباید احساس کسی شدن بکند، بلکه باید احساس مجذوب و ممزوج شدن بکند، احساس درهم‌تنیدگی و انبساط، احساسی بیشتر آن فاصله‌ی کذایی. مثلا اگر یک جایی دیدی یک چیزی دارد بهتر می‌شود، مثلا دیدی یک مدتی‌ست داری قشنگ‌تر صبوری می‌کنی، یادت باشد که این برنامه‌ی خداست برای اینکه یک اسم خودش را در تو فعال کند، و شاید توانایی خودت را نشانت دهد‌. هر که اسامی بیشتری در خود فعال کرده باشد، قریب‌تر است، هرکه پرت و پلا و ویلان عالم چهارپایان بود، گذر و امرار معاشش به همو باز می‌گردد. - زهرا.