در پذیرفتن عشقم به خودت مختاری صاحب جلوه و غم دادن استمراری!

بعد یک عمر ملامت تو بگو باز چه شد آخر قصه‌ی بیهوده‌ی این دلداری

روضه‌ی صبر برای همه عمرم خواندی تو ندیدی جگری سوخته در غم‌خواری

غرق فکرت شدم و صبح سپیدم نرسید ظلمت خانه‌ی اقبالم و شب بیداری‌‌..

من دلم را همه‌ی عمر به نامت کردم حیف خشکاندن رودی به چنین پرباری..

- زهرا هنروران.

..🌱

هیچ از آن حال نمانده، فلذا آدمی بنده‌ی گذشت زمان و عادت است.

اگر سوالی، صحبتی، انتقاد و پیشنهادی دارید تا فردا بفرمایید، یه صحبتی بکنیم راجع بهشون بکنیم اگر وقت شد؛ به چیزهای مفید و جالبی اشاره کردید‌.🌱

- چه باید می‌کردم؟ هر آدمی بتی دارد؛ کسی باید آن را بشکند. اگر این بت شکسته نشود، هر ذکری بگوید، هر عبادتی که کند، این بت و این من، متورم‌تر می‌شود. خیال آدم‌ها بر حقیقت‌شان سیطره دارد. نخستین مرحله سیر حقیقی، خارج کردن سالک از سلطنت خیال است؛ لذا برخلاف میل باطنی‌ام، تو را شکستم. تو هم شکستی، خرد شدی، اما هنوز در تو اثری از «من‌هایت» باقی بود. - کهکشان نیستی؛ محمدهادی اصفهانی.

صَحِبُوا الدُّنْیا بِأَبْدَانٍ أَرْوَاحُهَا مُعَلَّقَةٌ بِالْمَحَلِّ الاعْلَى. أُولَئِک خُلَفَاءُ اللهِ فِى أَرْضِهِ وَ الدُّعَاةُ إلَى دِینِهِ. ءَاهِ ءَاهِ، شَوْقًا إلَى رُؤْیتِهِمْ! «در دنیا و عالم طبیعت فقط با بدن‌هاى خاكى خود همنشینى و برخورد داشتند درحالى‌كه جان‌هاى آنها به آسمان قدس و محلّ رفیع و عالى بسته بود. ایشانند فقط جانشینان خدا در روى زمینش و داعیان او به سوى دینش. آه آه، چقدر مشتاق دیدار و زیارتشان هستم.» - حضرت علی علیه‌السلام. روح مجرد، استاد سیدهاشم حدّاد؛ صفحه ۱۶.