#سیلی_بعد_از_غم_داغ_پدر ‬‏ 🔹مصیبت مشترک حضرت فاطمه وحضرت رقیه سلام الله علیهما ✍بین زهرا و رقیه چه شباهتهایی است! کشته سیلیِ بعد از غمِ داغِ پدرم در برخی از منابع ، قضیه پس گرفتن قباله فدک و پاره کردن آن،اینگونه آمده است: ابوبکر نامه ردّ فدک را به حضرت زهرا "سلام الله علیها" داد و آن حضرت به خانه بر می‌گشت که عمر از جلوی راه صدیقه کبری علیها السلام در آمد و گفت: ای دختر محمد!(صلوات اللّه علیه) این نامه ای که در دست داری، چیست؟ حضرت فرمود: اين قباله فدک است که ابوبکر برایم نوشته تا به من بر گردد. عمر گفت:آن را به دست من بده. حضرت امتناع فرمود از اینکه نامه را عمر بدهد و کمی عقب رفت. اما عمر جلو آمد. فلَطَمَ على وَجهِها فَاْنكسَرت قُرطَها. ▪️پس چنان با دستش بر صورت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها سیلی زد که گوشواره روی گوش آن حضرت شکست. فَارتفَعَ صوتُها بالأَنينِ و البُكاء:يَا أَبَتاه!أنظر إلى ابنتك المظلومة؛كنا في حياتك معظّمين و أصبحنا بعدك مذلّلين پس حضرت صدای گریه و ناله اش بلند شد و فریاد زد : پدرجان! نگاهی به دختر مظلومه ات بینداز؟! در دوران حیاتت ما را عزیز می داشتند اما حالا ما را اینگونه ذلیل می کنند. پس صدای صدیقه کبری سلام الله عليها به گوش مردم رسید و دور آن حضرت جمع شدند. عمر که وضع را اینگونه دید، رنگش تغییر کرد و گفت : حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) می‌خواهد مرا با این کارش بترساند. فَتقَدّمَ إليها و رَفَسَها بِرِجْلِه... ▪️پس جلو آمد و با لگد به حضرت زهرا سلام الله علیها زد. سپس نامه از دست حضرت کشید و در آن آب دهن ریخت و آن را پاره کرد. وقتی که حضرت به هوش آمدند دیدند که نامه ردّ فدک، پاره پاره روی زمین افتاده و باد آن را بالا و پایین می اندازد. پس رو به عمر نموده و فرمودند همان طور که نامه ام را پاره کردی، خدا شکمت را پاره کند. فاستندَتْ بإحدى يديها إلى الجِدار و جعلتْ الأخرى على جنبها الوجعة و رجعت إلى بيتها،فسقطت على الأرض و نادت:قتلني عمر ▪️سپس حضرت یکی از دستانشان به دیوار و دست دیگر را به پهلو دردناک خود، گرفت و به طرف خانه راه افتاد. وقتیکه به خانه رسیدند، همان دم در، روی زمین افتاده و ندا دادند : عمر دیگر مرا کشت! 📚 جامع النورین ص٢٠۶ 📚الهجوم علی بیت فاطمه علیهاالسلام ص٣٢١ ◾️ بابا نمی‌دانم... از جان من این زجرِ زجرآور چه می‌خواهد؟! مصیبت جانسوزِ جاماندن سه‌ساله آل الله از قافله و اذیت‌های زجر ملعون... راوی گوید: چون اسراء را به سمت شام می‌بردیم، در نزدیکی شهر «عسقلان» هوا بسیار گرم شد؛ لشکر پیوسته به اسبان خود آب می‌دادند و بقیه آب را بر روی زمین می‌ریختند و به اسراء نمی‌دادند. دختر خردسال حسین علیه‌السلام که فاطمه صغری (رقیه سلام‌الله‌علیها) نام داشت، خود را به سایه بوتهٔ خاری رسانید و در زیر همان سایه خوابش برد. وَ تَرکُوها وَ ارْتَحَلوا عَنها ▪️لشکر از آن وادی کوچ کرده و آن دختر را فراموش کردند. در مسیر، ناگهان زینب کبری سلام‌اللّه‌علیها متوجه شد که آن نازدانه از قافله جا مانده است، فَبَکتْ و نادَت: ▪️لذا صدای گریه‌ آن بانو بلند شد و فریاد برآورد: یٰا قَوم! بِاللّهِ عَلیکم إصبِروا هُنَیئةً، فَقَد افتَقَدَتْ إبنَةُ أخی و قُرّةُ عَینی ▪️ای قوم! شما را به خدا قسم می‌دهم که کمی صبر کنید؛ دختر برادر و نور چشمم گم شده است. همهمه در بین لشکر بالا گرفت؛ در آن اثنا ، ملعونی به نام «زجر بن قیس» صدایش را بلند کرد و گفت: من می‌روم و هر گونه باشد آن دخترک را می‌آورم. 🔻 راوی گوید: من همراه زجر به عقب قافله به راه افتادیم؛ از همان دور، نگاهم به آن دخترک افتاد؛ از جای برخاسته بود و دست بر روی سرش گذاشته بود؛ گاهی به اطراف نگاه می‌کرد و گاه می‌نشست؛ گاه می‌دوید و بر روی زمین می‌افتاد و فریاد می‌کشید: یٰا عمّاه! یٰا عَمّتاه! یا أبتاه! یا أُختاه! یا أخاه.... گاه دیگر نمی‌توانست راه برود و بر روی ریگ‌های گرم بیابان می‌غلطید و پاهایش را با دست می‌گرفت. دیدم که تکه‌ای از لباسش را پاره کرد و از شدت حرارت ریگ‌ها، به کف پای خود پیچید. 🔻در همین حال بود که زجر به او رسید و تازیانه‌اش بر تن آن دختر زد و بر سر او فریاد کشید: برخیز که اسبم هلاک شد تا تو را پیدا کردم! بعد دیدم که بر صورت آن دختر سیلی زد و آن دختر ناله « وا أبتاه! وا علیاه!» سر می‌داد. در آخر آن دخترک را بر عقب اسب خود انداخت و حرکت کرد. چون به قافله رسید آن دختر را از همان بالای اسب ، در عقب قافله بر روی زمین انداخت. 📚بحرالمصائب ج۷ ص۲۹۹ 📚سرور المومنین (نسخه خطی) ص۱۶۳ کانال ''سیره فاطمی'' سلام الله علیها @sireh_fatemi