اگه الان خیره نگاه میکنه شاید واسه این بود که فکر نمیکرد انقد طول بکشه دوریش از تو ترسش تو منم هس قفل شه چشام یه طرفی که طرف تو نیس ولی بخاطر توئه #دلگویه #قرمز

در خونه تا در اتاق خیلی راه نیس چی میشه میرسی پشت در ولی دلت نمیخواد ببینی اونی رو که صورتش خیس شد از فکر

حرف زدنو از من بگیری چشامو بگیری لمس دستمو ببری قلبِ مچالمو چیکار میکنی؟

یا میخوای دست به میله های سینه ی من ببر و قلبمو ببر پشت میله های خودت که من بفهمم نفسِ من پشت خشتای طلای توئه

اختیاری نباشه اجباری باشه که همین که صورتمو برداشتم از گلای نقره نفسم بگیره نزدیک تو بخورم زمین

نزدیک تو بخورم زمین و نزدیک تو بمونم. نزدیک‌ تو ، بی نیازیِ از میلیون میلیون آغوشِ گرمه

دکه ی غم من خاک میخوره فروشگاه سر نبش زدم جاش دلِ تنگ میفروشه برات شب ب شب تسویه س

اره تو ببین من حرفام به کجاها میرسه اگه بهم نرسی

گفتنی رو باید داد کشید جیگرِ داد کشیدن برای تو تو جونِ من نیس رطوبت چشم میشه و‌ دیگه مسئولیت اشک با توئه

پلکامو باد میاره برات سیب بفرست برام

اگه قراره کسی پشتم دربیاد و یادم بره تنهام که بعدش یادم بره تنهایی چه مزه ایه ، که یادم بره تنها بودی و چی کشیدی، بزار نه بفهمنم نه بفهممشون بزار خل و‌ چل تو باشم و درک نشدنیِ شهر ادما

اگه ساده میگفتم واسه این بود که حرفا رو دسته جمعی به گوشت برسونم