eitaa logo
عماریون
106 دنبال‌کننده
10.1هزار عکس
7هزار ویدیو
295 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
💠🍁 🍁 ❇️ دولت انقلابی(3) 💠موضوع: چگونگی شکل‌گیری ✍️ اشکان گل افشان 🔸🌺🔹 🔻گفتمان دولت‌های روی کار آمده در نظام از ابتدای انقلاب تاکنون، هیچ گاه به طور کامل با گفتمان اصیل منطبق نبوده است. این امر سبب شده تا روی کار آمدن یک دولت پرتوان و مکتبی تحت عنوان «» بیشتر از پیش ضرورت و اهمیت یابد. مسئله‌ای که در سال‌های گذشته همواره مورد تأکید بوده است. 🔹با توجه به اینکه نظام حاکم بر جمهوری اسلامی ایران نظام می باشد، بنابراین در این نظام که دولت ها برآمده از متن تصمیم گیری مردم میباشند ضرورت از جمله عوامل کلیدی در شکل گیری دولت انقلابی می باشد. 🔺با این تفاسیر این مسئله که دولت ها در نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران برآمده از رای مردم هستند نافی تلاش دستگاه های انقلابی برای افزایش روحیه انقلابی گری در میان مردم نمی‌باشد بلکه از جمله ضرورت‌های شکل گیری دولت انقلابی ایجاد و در بین نیروهای جوان_انقلابی و نهادهای انقلابی می باشد که این توانمندی را داشته باشند که بتوانند در زمینه افزایش بصیرت افزایی در میان آحاد جامعه تاثیر گذار باشند و انتخاب مردمی را به سمت یک انتخاب اصلح و در طراز انقلاب هدایت کنند.
⭐️☄⭐️☄⭐️☄⭐️☄⭐️ ☄ ⭕️مردم و حکومت اسلامی (بخش دوم) 💠 در نظام (شکل گیری و استمرار) 🔷امیرالمومنین امام علی(ع) میفرماید: «پیامبر(ص) به من فرمود: ای پسر ابوطالب! ولایت امت من برعهده تو است. پس اگر به سلامت قدرت را به تو سپردند و در مورد زمامداری تو، با خشنودی اتفاق کردند، سرپرستی امورشان را برعهده گیر؛ ولی اگر در مورد تو رأی دیگری ابراز داشتند، آنان را به حال خود رها کن». [کشف المحجة، ص ۱۸۰] این روایت نشان میدهد: ۱) (ع) از سوی (ص) به ولایت منصوب شده است؛ بنابراین وابسته به رأی مردم نیست. ۲) اعمال ولایت آن حضرت، به مقبولیت و پذیرش مردمی مشروط است. 🔷بنابراین وقتی کسی از سوی ، به ولایت منصوب میشود، - بدون توجه به استقبال یا عدم استقبال مردم - است و جامعه، وظیفه دارد از او پیروی کند؛ اما تشکیل عملی حکومت از سوی «ولی امر» به آرای عمومی و وجود شرایط و بستر مناسب اجتماعی، مشروط است. به عبارت دیگر، همانطور که جامعه به پیروی از ولی امر موظف است، نیز وظیفه دارد، مسؤولیت سنگین اداره و رهبری جامعه را انجام دهد. شرط اعمال این رسالت، وجود موقعیت و بستر مناسب اجتماعی است که «پذیرش و مقبولیت مردمی» مهم ترین رکن آن به شمار می آید. 🔷امام خمینی(ره) درباره میفرماید: «اگر برای فقها امکان اجتماع و تشکیل حکومت نباشد، هر چند نسبت به عدم تأسیس حکومت اسلامی معذورند، ولی آنان ساقط نمی شود؛ با اینکه حکومت ندارند، بر امور مسلمین و بلکه بر نفوس مسلمین دارند». [امام خمینی، البیع، ج۲، ص۴۶۶] بر این اساس، رأى، رضایت، کمک و همدلى مردم، باعث به وجود آمدن و تحقق عینى مى شود. امیرالمومنین (ع) میفرماید: «اگر حضور بیعت کنندگان نبود، و با وجود یاوران، حجّت بر من تمام نمى شد... رشته کار [حکومت] را از دست مى گذاشتم». [نهج البلاغه، خطبه۳]. 🔷همچنین مى فرماید: «لا رأى لمن لا یطاع؛ کسى که فرمانش پیروى نمى شود، رأیى ندارد». [همان، خطبه۲۷] این سخنان همگى بیانگر در پیدایش، تثبیت و کارآمدى حکومت الهى، خواه حکومت رسول الله(ص) و امامان معصوم(ع) و خواه حکومت فقیه در زمان غیبت است. حکومت اسلامى بر اراده تشریعى الهى استوار است و رأى خدا در همه جا مطاع بوده و اعتبار تا وقتى است که با دین تنافى نداشته باشد. بنابراین «مقبولیت مردمى» با «مشروعیت الهى» نه تلازمى دارد و نه تنافى. 🔷در مقابل، در نظام های غیر الهی، مشروعیت نظام سیاسی برخواسته از خواست و اراده مردم است و لازمه آن این است که اگر مردم حکومتی را نخواستند آن حکومت نامشروع باشد، هر چند در پی مصالح مردم باشد و اگر مردم خواستار حکومتی بودند آن حکومت مشروع می گردد، هر چند خلاف مصالح مردم حرکت کند و ارزش های اخلاقی را رعایت نکند. [محمد تقی مصباح یزدی، حقوق و سیاست در قرآن، ج۱، ص ۱۰۳-۱۰۴] منبع: وبسایت پرسمان