#عیدتان_مبارک
🔴 #به_بهانه_بعثت| درس‌هایی از رفتار سیاسی پیامبر(ص)
🔻 از همان ابتدایی که حکومت پیامبر(ص) در جامعه‌ی نوپای مدینه شکل گرفت، دشمنان آن هم شروع به کار کردند. پیامبر(ص) در دوران حکومت خود، حداقل با سه گروه دشمن مواجه بود:
1️⃣ دشمن اول، قبایل نیمه وحشی: که اطراف مدینه زندگی میکردند «و تمام زندگی آنها عبارت از جنگ و خونریزی و غارت و به جان هم افتادن و از همدیگر قاپیدن است.» ۸۰/۲/۲۸؛
پیامبر «در هر کدام از آنها اگر نشانه‌ی صلاح و هدایت بود، #پیمان بست ... و بر #عهد و پیمان خودش، بسیار پافشاری می‌کرد و پایدار بود.» اما آنهایی که شریر و #غیرقابل_اعتماد بودند، «پیغمبر سراغ آنها رفت و آنها را منکوب کرد و سر جای خودشان نشاند..»
2️⃣ دشمن دوم، #اشراف_مکه و اهل قریش: «پیغمبر احساس کرد اگر بنشیند تا آنها سراغش بیایند، یقیناً آنها فرصت خواهند یافت؛ لذا سراغ آنها رفت؛ منتها به طرف مکه حرکت نکرد. راه کاروانىِ آنها از نزدیکی مدینه عبور می‌کرد؛ پیغمبر تعرّض خودش را به آنها شروع کرد، که جنگ بدر، مهم‌ترینِ این تعرّض‌ها در اوّلِ کار بود. پیغمبر تعرّض را شروع کرد؛ آنها هم با تعصّب و پیگیری و لجاجت به جنگ آن حضرت آمدند. تقریباً چهار، پنج سال وضع این‌گونه بود؛ یعنی پیغمبر آنها را به حال خودشان رها نمی‌کرد؛ آنها هم امیدوار بودند که بتوانند این مولود جدید - یعنی نظام اسلامی - را که از آن احساس خطر میکردند، ریشه کن کنند. #جنگ_اُحد و جنگ‌های متعدّد دیگری که اتّفاق افتاد، در همین زمینه بود.» آخرین جنگ پیامبر(ص) با این دشمنان، جنگ خندق بود و پس از آن، ماجرای صلح حدیبیه پیش آمد و پیامبر(ص) با آنان پیمان صلح امضا کرد. اما سال هشتم بعثت، «که کفّار نقض عهد کرده بودند، پیغمبر رفت و مکه را فتح کرد، که فتحی عظیم و حاکی از تسلّط و اقتدار آن حضرت بود.»
3️⃣ دشمن سوم، یهودی‌ها: «یعنی بیگانگانِ نامطمئنی که علی‌العجاله حاضر شدند با پیغمبر در مدینه زندگی کنند؛ اما دست از موذیگری و اخلالگری و تخریب برنمی‌داشتند... پیغمبر تا آن‌جایی که می‌توانست، با اینها مدارا کرد؛ اما بعد که دید اینها مدارابردار نیستند، مجازاتشان کرد. هرکدام از این سه قبیله عملی انجام دادند و پیغمبر بر طبق آن عمل، آنها را مجازات کرد. اوّل، بنی‌قینقاع بودند که به پیغمبر خیانت کردند؛ پیغمبر سراغشان رفت و فرمود باید از آن‌جا بروید؛ اینها را کوچ داد و از آن منطقه بیرون کرد و تمام امکاناتشان برای مسلمان‌ها ماند. دسته‌ی دوم، #بنی‌نضیر بودند. اینها هم خیانت کردند لذا پیغمبر فرمود مقداری از وسایلتان را بردارید و بروید؛ اینها هم مجبور شدند و رفتند.
🔹دسته‌ی سوم #بنی_قریظه بودند که پیغمبر امان و اجازه‌شان داد تا بمانند؛ اینها را بیرون نکرد؛ با اینها پیمان بست تا در جنگ خندق نگذارند دشمن از طرف محلاتشان وارد مدینه شود؛ اما اینها ناجوانمردی کردند و با دشمن پیمان بستند تا در کنار آنها به پیغمبر حمله کنند!... بعد که قریش و هم‌پیمانانشان شکست خوردند و از خندق جدا شدند و به طرف مکه رفتند، پیغمبر به مدینه برگشت. همان روزی که برگشت، نماز ظهر را خواند و فرمود نماز عصر را جلوِ قلعه‌های بنی‌قریظه می‌خوانیم؛ راه بیفتیم به آن‌جا برویم؛ یعنی حتّی یک شب هم معطل نکرد؛ رفت و آنها را محاصره کرد. بیست‌وپنج روز بین اینها محاصره و درگیری بود؛ بعد پیغمبر همه‌ی مردان جنگی اینها را به قتل رساند؛ چون خیانتشان بزرگ‌تر بود و قابل اصلاح نبودند.» بنابراین در هیچکدام از این قضایا، پیغمبر نقض عهد نکرد اما در مقابل نقض عهد آنان، ساکت نماند و پاسخ خیانتشان را با #اقتدار کامل داد.
[ #زمانه: آنچه یڪ تحلیلگر بایست بداند ]
➖➖➖➖➖➖➖➖
🔻اگر #تحلیل_راهبردے میخوانید
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️از قربانی کردن حیوان درون تا پرواز به ملکوت اعلی (بخش دوم و پایانی)
2⃣عقلانیت، بصیرت و هوشمندی
🔷یکی از ویژگیهای مهمی که موجب میشود انسان در مواجهه با #هوای_نفس به راحتی پیروز شود و هوای نفس خود را قربانی کند، مجهز شدن به شاخص #تعقل، #بصیرت و #هوشمندی است. انسانهایی که به خوبی از قوه تعقل و اندیشه ورزی استفاده میکنند به راحتی مغلوب هوای نفس خود نمیشوند؛ چرا که این دسته افراد به خوبی به جوانب و تبعات کارخود واقف هستند، از این رو برای لذات زود گذر مادی، آخرت خود را به دنیای ناپایدار نمیفروشند.
🔷در #قرآن_کریم به خوبی به این نکته اشاره شده است که اگر انسانها در حیات مادی و دنیوی خود از قوه تعقل و اندیشه ورزی استفاده میکردند، گرفتار عذاب اخروی نمیشدند: «وَقَالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ؛ [ملک،۱۰] و میگویند: «اگر ما گوش شنوا داشتیم یا #تعقّل میکردیم، در میان #دوزخیان نبودیم!» خدا در قرآن کریم این چنین #حضرت_ابراهیم (ع) را با شاخص و ویژگی بصیرت و #تعقل_ورزی معرفی میفرماید: «وَ اذْکُرْ عِبادَنا إِبْراهیمَ وَ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ أُولِی الْأَیْدی وَ الْأَبْصارِ؛ [ص،۴] و به خاطر بیاور بندگان ما ابراهیم و اسحاق و یعقوب را، صاحبان دستها (ى نیرومند) و چشمها (ى بینا)!»
3⃣معاد باوری و خداترسی
🔷بطور قطع و یقین هستند افرادی که اعتقادی به معاد و خدای متعال ندارند و هیچگاه در برابر هوای نفس نمیتوانند قد علم کنند. #ایمان به حیات ابدی و اعتقاد به حساب و کتاب روز جزا است که موجب میشود انسان در #عواقب و #تبعات کارهای خود بیاندیشد و خود را تسلیم و تابع هوای نفس خود نکند، در واقع اگر کسی به دنبال قربانی کردن نفس خود میگردد، و تلاش دارد که سعادت و #خوشبختی_ماندگار را برای خود به ارمغان آورد، باید شناخت و معرفت خود را نسبت به #حیات_ابدی تقویت نماید، و این علم و شناخت را به ایمان و باور تبدیل نماید.
🔷اگر اندکی در آیات وحیانی #قرآن_کریم دقت و تأمل نمایید، متوجه خواهیم شد یکی از علل و عواملی که موجب جهنمی شدن افراد شده ضعف در #معادباوری ایشان بوده است. «مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ، ... وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ؛[مدثر، ۴۲ و ۴۶] چه چیز شما را در آتش [سقر] درآورد؛ ... و روز جزا را دروغ مىشمردیم.»
🔷خدا در قرآن کریم #حضرت_ابراهیم (ع) را به عنوان، شخصی که توانست به خوبی بر هوای نفس خود غلبه نماید را با ویژگی #معادباوری معرفی کرده و میفرماید: «إِنَّا أَخْلَصْناهُمْ بِخالِصَةٍ ذِکْرَى الدَّارِ؛ [ص،۴۶] ما آنها را با خلوص ویژهاى خالص کردیم، و آن یادآورى سراى آخرت بود!» مفسران قرآن کریم در ذیل این آیه شریف این چنین بیان داشته اند: «آرى آنها پیوسته به یاد جهان دیگر بودند، افق دید آنها در زندگى چند روزه این دنیا و لذات آن محدود نمیشد، آنها در ماوراى این زندگى زودگذر، #سراى_جاویدان با نعمتهاى بىپایانش را می‌دیدند، و همواره براى آن تلاش و کوشش داشتند.»[۱]
4⃣صبر، تعهد و وفاداری
🔷برای #پیروزی بر #دشمن_درونی و خواهشهای شیطانی، هیچ انسانی بی‌نیاز از عنصر #صبر نیست. در واقع این صبر و #بردباری است که #مانع‌نفوذشیطان در سرزمین وجودی انسان میشود، انسانهای مقاوم و صبور هیچگاه در برابر #وسوسه‌های_شیطان سستی و ضعف از خود نشان نمیدهند و همچون کوهی استوار در برابر لذات زودگذر نفسانی #خویشتنداری میکنند. این دسته افراد زمانی که با خدای متعال عهدی را می‌ببندند بر #پیمان خود ایستادگی میکنند و صداقت و درستی خود را به منصه ظهور میرسانند. خدای متعال این چنین #وفاداری #حضرت_ابراهیم (ع) را به رخ جهانیان میکشد: «وَ إِبْراهیمَ الَّذی وَفَّى؛[نجم،۳۷] و [نیز در نوشتههاى] همان ابراهیمى که #وفا کرد.»
5⃣توکل و پیوسته در مسیر خدا بودن
🔷برخی افراد برای مبارزه با هوای نفس تنها به نیرو و توان خود تکیه و اعتماد میکنند، این در حالی است که #انبیاء و #اولیای_الهی در مواجهه با #شیطان و هوای نفس بهترین پناهگاه را نه نیرو و توان خود، بلکه مدد و #یاری_خداوند معرفی کرده اند، این موضوع به خوبی در داستان پیامبران و اولیای الهی مشهود است.
🔷بطور مثال داستان حضرت یوسف و زلیخا در قرآن کریم این چنین بیان شده است: «و من #نفس خود را تبرئه نمىکنم، چرا که نفس قطعاً به بدى امر مىکند، مگر کسى را که #خدا رحم کند، زیرا پروردگار من آمرزنده مهربان است.» [یوسف، ۵۳ - ترجمه آیه]، در سبک زندگی حضرت ابراهیم (ع) نیز به خوبی با عنصر و ویژگی #توکل و اعتماد بر خدا و در مسیر او بودن مواجه میشویم: «وَ قالَ إِنِّی ذاهِبٌ إِلى رَبِّی سَیَهْدینِ؛[صافات، ۹۹] و [ابراهیم] گفت: «من به سوى پروردگارم رهسپارم، زودا که مرا راه نماید.»
پی‌نوشت:
[۱] تفسیرنمونه ج۱۹ ص۳۰۸
منبع: وبسایت‌راسخون