من رفتم، تو بمان ... چه سال ها که در اوج حوادث، با من همراه بودی. چه ماه ها که در سخت ترین شرایط، کنارم بودی. و چه روزها که در شدیدترین نبردها، تنها تو یاور و مونسم بودی! تو عشق من بودی. با تو بود که با سردار دلیر شهید مصطفی چمران آشنا شدم. با تو بود که گام های استوار همرزمانم را در سوسنگرد، قدم شمار کردم. با تو بود که حماسۀ نبرد و شهادت عزیزان را در دهلاویه به تصویر کشیدم. تو از من استوارتر بودی. و تو از من ماندنی تر شدی. حیف که نشد تو را با خود به لبنان ببرم. جای تو آن جا خیلی خالی بود. چه صحنه ها که می شد از جنایت صهیونیست ها به تصویر بکشی. چه عکس ها که می شد از وحشیگری اشغالگران به دنیا ارائه دهی. ولی حیف شد. نه تو و نه دوستان و آنان که از جنس تو بودند و هستند، اجازه نیافتند آنچه را در آخرین ساعات روز 13 تیر 1361 در پست بازرسی برباره در شمال بیروت گذشت، به تصویر بکشید. آن هم که همراه من بود و تصویرهای زیادی از جنایت فالانژیست ها و مزدوران اسرائیل ثبت کرده بود، همچون خودم .... شد. او هم مچون من، مفقود شد. به گمنامی پیوست. هرآنچه من دردل داشتم، آن شد که هر چه او در نگاتیوهای درونش داشت. 40 سال گذشت. نه از من خبری قطعی آمد، نه از دوربین همراهم. دوربین عکاسی، زبان من بود. کلام خبرنگار. سخن تصویری تصویرگر. 40 سال است من رفته ام، ولی دوستانم همکارانم همرزمانم همسنگرانم در نشریات خبرگزاری ها و این روزها سایت ها و پایگاه های اینترنتی بیشتر از دیگران، حتی خیلی بیشتر از غریبه ها من و ما را به فراموشی سپرده اند نه خواستند، و نه می خواهند، من و ما پیدا شویم. اشکالی ندارد آن روزهای جنگ در خوزستان، من جان شیرین خویش بر کف نهادم تا صحنه های حماسه آفرینان را به تصویر بکشم. اگر چه امروز در آرشیو خبرگزاری و ... دارند خاک می خورند و می پوسند. درست مثل چشم من که دیگر پشت ویزور قرار نمی گیرد. درست مثل دکمه شاتر که با انگشت من فشرده نمی شود. درست ... درست مثل پیکر من، من و دوستانم که سال هاست منتظر شانه های دوستانند ولی حیف من رفتم دوست دیرینه ام ولی تو ماندی با همان عکس های زندانی شده و به حبس و بند نشسته در آرشیوها مثل من که سال هاست منتظرم در گوشه ای و غاری گمنام همان طور که خدا ما را فراموش نخواهد کرد حتی اگر بندگان خدا را خوش نیاید خدا همۀ آن عکس های پنهان شده در کنج خبرگزاری را منتشر خواهد کرد روزی نه چندان دور شاید که با آوردن ما آنان را هم بیاورند! دوست دیرینه ات کاظم 13 تیر 1400 سالروز جاودانه شدنم

صفحۀ جدید حمید داودآبادی در اینستاگرام @hamiddavodabadi2 باتوجه به اینکه اینستاگرام مجدداً صفحه ام را مسدود کرد در صفحه جدید با این نشانی،در خدمت شماعزیزان هستم @hamiddavodabadi2

صفحۀ جدید حمید داودآبادی در اینستاگرام @hamiddavodabadi2 باتوجه به اینکه اینستاگرام مجدداً صفحه ام را مسدود کرد در صفحه جدید با این نشانی،در خدمت شماعزیزان هستم @hamiddavodabadi2

جای سیلی محکم و بیدارکنندۀ حاج احمد متوسلیان بر صورت آنان که همواره خود را "رئیس مردم" و نه "خادم ملت" می‌دانند خالی است! @hamiddavodabadi2

جای سیلی محکم و بیدارکنندۀ حاج احمد متوسلیان بر صورت آنان که با پیروزی انقلاب اسلامی از خانۀ کوچک در جنوب شهر به کاخ‌های نوساخته از بیت‌المال در جماران و نیاوران و ولنجک مهاجرت کردند خالی است! @hamiddavodabadi2