#پاسخنامه_آزمون_فنون_ادبی #حسین_عبادی #پنجشنبه ✅ 1- گسترش زبان فارسی دری درهندو ستان و آسیای صغیر ؛ درآمیختن زبان فار سی با لغات عربی؛ آمیختگی با واژه ها و لقب های غیر رایج در عصر غزنوی و سلجوقی ✅ 2- ج (نبود اندیشه های حکمی، عرفانی و دینی) ✅ 3- دردوره اول (سبک خراسانی) ،کاربردواژگان عربی کمتر است ؛اما در دوره دوم (سبک عراقی) لغات و ترکیبات عربی فراوان دیده می شود (زبانی) در دوره اول زبان شعر ساده است ،اما در دوره دوم سادگی و روانی سخن کمتر می شود .(زبانی) در دوره اول قالب عمده ی شعر قصیده است اما در دوره دوم قالب شعر بیشتر غزل و مثنوی است. (ادبی) در دوره اول ،قافیه و ردیف بسیار ساده است ،اما در دوره ی دوم،ردیف های فعلی و اسمی دشوار در شعر رایج می شود .(ادبی) در دوره اول ،شعر واقع گراست و معشوق عمدتا زمینی است اما در دوره عرفان گسترش می یابد و معشوق دیگر زمینی نیست (فکری) ✅ 4- نثر موزون یا مسجع، ویژگی اصلی نثر موزون به کارگیری سجع است. ✅ 5- کلیله و دمنه اثر نصرالله منشی ✅ 7- الف- صحبت کردن با صبح تشخیص_ من چون خاک هستم :تشبیه _ جناس همسان کام ،کام_قالب غزل ب-استفاده از ترکیبات نو : چاشنی کام ،از بین رفتن لغات مهجور فارسی نسبت به سبکخراسانی ،فارسی بودن اغلب واژه ها _کوتاه و ساده بودن جمله ها _ساختمان ساده داشتن بیشتر کلمات :نفس، صبح ،پیام... ج- درون گرایی و توجه به احوال شخصی و مسائل روحی _یار نبودن بخت و اقبال با شاعر ،بیان نامرادی وناکامی شاعر. #پاسخنامه #فنون_ادبی #آزمون2