❗️ غش وسط مباحثه! 🔻 استاد جلال الدین همایی: 💠 خاطره ای از مرحوم آیت الله حاج شیخ هاشم قزوینی ✍ در اصفهان به سال مجاعه که یکی از آن «قحط سال‌های دمشقی» بود و مردم، پیر و جوان و زن و مرد، از گرسنگی، خیل خیل می مردند، من و شماری اندک از طلاب مدرسه نیماوَرْد(یا مدرسه ای دیگر که استاد همایی نامش را یاد کرد و من اکنون به یاد ندارم) با گرسنگی و قحطی همچنان دست و پنجه نرم می کردیم، و نستوه در کار تحصیل علم کوشا بودیم. چنان مستغرق در جمال معنی و لذّات حاصل از کسب معرفت بودیم که گویی در پیرامون ما هیچ اتفاقی نیفتاده است. گذران ایام تحصیل را با کمترین سد جوعی به شیوه اصحاب صُفّه، شبی را به روز می آوردیم و روزی را به شب… یک روز در ضمن مباحثه با رفیق همدرسم که طلبه برجسته ای از اهل قزوین بود(شیخ هاشم قزوینی) متوجه شدم که ناگهان حالش دگرگون شد و تشنجی به او دست داد و بی هوش افتاده و به حالت غش درآمد، می دانستم که هیچ بیماری و دردی ندارد، در کمال سلامت و نشاط جوانی است، دردش از گرسنگی است که آن را از من نیز پنهان می کند... به ناچار با شتاب از جای برخاستم. هر چه در گوشه و کنار طاق و رواق مدرسه و ذهن و ضمیرم بود گشتم که وجهی حاصل کنم و از آن راه لقمه نانی برای او فراهم آورم، به هیچ روی حاصل نشد، که همه در کمال فقر و قناعت می زیستیم و هر کس هر چه داشت، از کتاب‌های غیر درسی گرفته تا لوازم زندگی، در روزهای گذشته، همه را فروخته بود. دیگر چیزی در بساط باقی نبود... به ناگزیر خود را به خیابانی که در نزدیکی آن مدرسه بود رساندم، به تعبیر بیهقی، همچون متحیری و غمناکی می گشتم و چشمم به هیچ چیز نمی افتاد که بتوان سدّ جوع کرد... از پس جست و جوی بسیار و نومیدی، ناگهان در گوشه خیابان چشمم به چند برگ کاهوی گل آلود افتاد، که از قضای روزگار در آنجا افتاده بود. گویی هنوز کسی از خیل گرسنگان شهر آن را ندیده بود... آن چند برگ کاهوی گل آلود را همچون مائده ای بهشتی که از آسمان فرود آمده باشد، از زمین برداشتم، آن را در جوی آب شستم، خود را به کنار آن دوست رساندم، همچنان بی هوش افتاده بود. دیدم رنگ رخساره اش از فرط گرسنگی زرد شده است. از آثار حیات نفسی هنوز باقی است که به دشواری صدای آمد و رفتنش را می توان شنید... اندکی از آن برگ‌های کاهو در دهانش نهادم، بی رمق، با چشمان بسته، به زحمت به جویدن پرداخت. با هر برگی که می جوید و فرو می برد، چنان بود که گویی پاره ای از حیات رفته باز می گردد. هنوز آن چند برگ کاهو به پایان نرسیده بود که اندک اندک چشمانش باز شد و با لبخندی که در آن شکرها بود و نه شکایتی، برخاست و نشست و بی درنگ روی به من کرد و انگشت روی خط نهاد و گفت:«در کجای بحث بودیم؟» و دیگر از آن گرسنگی و بی هوشی و پیچ و تاب‌های حاصل از آن هیچ سخنی نگفت. چنان بود که گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است. من نیز که از به سامان رسیدن سعی خویش، در رمق بخشیدن به او، رضایتی در خود احساس می کردم، روا نداشتم که آن مایه اشتیاق و جویندگی او را در راه دانش، که تا بدین پایه بود، به سخنانی دیگر گونه بیالایم و از گرسنگی او و حالاتی که در آن میان بر من و او رفته بود سخن بگویم، یا چیزی بپرسم؛ دنباله بحث را یادآور شدم... مباحثه ما از همان جا که قطع شده بود ادامه یافت، چنان که گویی هیچ واقعه ای در میان نبوده است... 📎 مکتب تفکیک، ص۳۵۰ 🔸 به كانال «هِدَایَةُ المُتَعَلِّمِيٖنْ» بپیوندید👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2504589579C1fb552a452

❗️ یک کسی درباره ابن سینا گفته بود که ابن سینا کافر است! 🔻 شهید استاد مرتضی مطهری: 💠 افرادی بودند مثل عمروعاص و معاویه که علی و حکومت علی(علیه السلام) را می شناختند، هدف های علی(علیه السلام) را می دانستند اما دنیاطلبی امانشان نمی داد. این طبقه زیرک منافق همیشه از این خشکه مقدس ها به عنوان یک تیر برای زدن هدف های خودشان استفاده می کردند، و این جریان همیشه در دنیا ادامه دارد. این مشکل بزرگ علی(علیه السلام) همیشه در دنیا هست. همیشه منافق هست، الآن هم واللَّه معاویه و عمروعاص هست در لباس های گوناگون، و همیشه ابن ملجم ها و خشکه مقدس ها و تیرهایی که ابزار دست شیطان ها می باشند هستند، همیشه آماده ها برای گول خوردن ها و تهمت زدن ها هستند که مثل علی(علیه السلام) را بگویند کافر شد، مشرک شد. 📌 یک کسی درباره ابن سینا گفته بود که ابن سینا کافر است [همیشه بی سوادها و نادان ها و جاهل ها وقتی که در مقابل دانشمندها، باقدرت ها، باهنرها قرار می گیرند و می بینند جامعه برای این ها احترام قائل است، نمی دانند چه کنند، ابزار دیگری که ندارند، اگر بگویند بی سواد است، آثار علمیّتش را می بینند، اگر بگویند بی هنر است هنرش را می بینند، اگر بگویند بی عقل است عقلش را می بینند، چه بگویند؟ آخرش میگویند: این دین ندارد، این کافر است، این مسلمان نیست]. ▫️ ابن سینا این رباعی را گفت: ➖ کفر چو منی گزاف و آسان نبود ➖ محکم تر از ایمان من ایمان نبود ➖ در دهر یکی چو من و آن هم کافر ➖ پس در همه دهر یک مسلمان نبود 💯 هرچه دانشمند بزرگ تا کنون اسلام داشته، این خشکه مقدس ها می گویند: این مسلمان نبوده، کافر بوده؛ این شیعه نبوده، مثلاً دشمن علی(علیه السلام) بوده است... 📎 مجموعه آثار استاد مرتضی مطهری، جلد۱۶، صفحه ۶۰۸ الی ۶۰۹ 🔸 به كانال «هِدَایَةُ المُتَعَلِّمِيٖنْ» بپیوندید👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2504589579C1fb552a452

😱 خطرِ نیمچه عالِم... 🎙 استاد مومنی 🔻🔺🔻🔺🔻🔺🔻🔺 📝 گفته شده که غزالی  راجع به علم این حرف‌ را زده است: 👌 " هر چیزی وجود ناقصش بهتر از عدم محض است مگر علم که وجود ناقصش بدتر از عدم محض است. " و این ریشه اش هم معلوم‌ است، آدمی که هیچ عالم نیست، چون می‌داند عالم نیست لاأقل در مقابل‌ عالم تسلیم است برخلاف نیمچه عالم که همه را جاهل می پندارد. چیزکی می‌دانند و چیزها نمی‌دانند اتفاقاً نیمچه عالم ها خطرشان از جاهل ها بیشتر است... ✍ محمّدرضا بیگی خمینی 🔸 به كانال «هِدَایَةُ المُتَعَلِّمِيٖنْ» بپیوندید👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2504589579C1fb552a452

✅ رباعیات شیخ الرئیس... ✍ شیخ الرئیس بو علی سینا چه خوش گفته: 💠 با این دو سه نادان، که چنان می‌دانند 💠 از جهل، که دانای جهان ایشانند 💠 خر باش، که این جماعت از فرط خری 💠 هر کو نه خر است، کافرش می‌خوانند 🔸 به كانال «هِدَایَةُ المُتَعَلِّمِيٖنْ» بپیوندید👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2504589579C1fb552a452

🔺 نظر میرزای نائینی (ره) درباره «زیارت عاشورا» ✔️ شخصی طی مرقومه‌ای از مرحوم محقق نائینی(۱۲۷۶_۱۳۵۵ هـ.ق) رضوان الله علیه سؤال نمود که برای رفع حوائج به ادعیه و اذکار از کتب ادعیه و یا از افراد صاحب تجربه از متدینین رجوع می‌کند ولی گاهی حاجتش روا می‌شود و گاهی ظاهرا اثری نمی‌بیند. لذا از مرحوم نائینی تقاضا می‌کند تا دعایی به او توصیه کنند. ✍️ محقق نائینی در پاسخ می‌فرمایند: من به تو اجازه می‌دهم تا به آنچه در «کتاب‌های مکارم الاخلاق» و «مصباح» آمده عمل کنی، اما درباره‌ی آنچه از ادعیه که در السنه‌ی مردم است، چون نمی‌دانم از کجا نشأت گرفته، نظری ندارم، اما اینکه گفتی گاهی اوقات ادعیه اثر دارد و گاهی ندارد، این از اموری است که جز خدا و راسخان در علم(اهل بیت) کسی از آن آگاه نیست و من در همه‌ی حاجات دنیوی و اخروی بالاتر از زیارت عاشورا سراغ ندارم. … و أمّا ما ذكرته من ترتّب الأثر تارة و عدمه أخرى فذلك ممّا لا يعلم سرّه إلا الله والراسخون في العلم و إنّي لا أرى أفضل من زيارة عاشوراء لأيّ حاجة دنيوية أو أخروية. والله العالم ۲۶ رجب ۱۳۴۶ محمد حسین غروی نائینی 🔸 به كانال «هِدَایَةُ المُتَعَلِّمِيٖنْ» بپیوندید👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2504589579C1fb552a452

🎥 برگزیده ای از مراسم تشییع ، اقامه نماز و تدفین استاد اخلاق ▪️ مرحوم حاج میرزا ابوالقاسم حکیم باشی 🔸 به كانال «هِدَایَةُ المُتَعَلِّمِيٖنْ» بپیوندید👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2504589579C1fb552a452

🎧 پندی از دل تاریخ ادبیّات عرب! 🎙 استاد مدرّس افغانی 📼 (درس مغني اللبیب | جلسه ۱۲) 🔸 به كانال «هِدَایَةُ المُتَعَلِّمِيٖنْ» بپیوندید👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2504589579C1fb552a452

😊 حاضرجوابی یکی از طلّاب مدرسه مروی با پسر فرهادمیرزا... 🔻 عبدالله مستوفی: ✍ عبدالعلى‌میرزا پسر دوم [فرهادمیرزا] معتمدالدوله و ولیعهدِ علمىِ شاهزاده [فرهاد] و از جوان‌هاى نسبتاً عالم دوره بود. معتمدالدوله در تربیت او بذل جهد می‌كرد و خود او هم به تحصیل رغبتى داشت. حتّى براى تكمیل دانش خود به مدارس آخوندى هم می‌رفت و با طلّاب نزد مدرّسِ مدرسه درس می‌خواند. تخته‌نرد خوب بازى می‌كرد، شعر خوب می‌گفت و مطالب حكمتى را خوب می‌فهمید، در بذله‌‏گوئى و آوردن اشعار مناسب و مطایبه و تمثیل زیركى از خود بروز می‌داد، و اجمالاً از خود، فرهادمیرزاى كوچكى ساخته بود. ولى خیلى ازخودراضى و نمایشِ پز دادن‌هاى علمى و ادبى او بیش از دانشمندی‌اش بود و در رفتار و گفتار، سبكى ... از خود نشان می‌داد. یكى از روزها كه براى خواندن شرح اشارات‏ به مدرسه مروى رفته، به انتظار رسیدن نوبت و موقع درس با آخوندهاى هم‌درس خود در ایوان یكى از حجرات گرم مفاوضه بود، ذغال‌‏مَوفروشى براى پیدا كردن مشترى جهت كالاى خود با الاغش از درِ مدرسه وارد شد. شاهزاده كه می‌خواست بذله‌‏گوئى نماید و ماستى بار رفقاى خود كند، با اشاره به سمت الاغ گفت: این هم در این مدرسه حجره‌‏اى دارد؟ یكى از هم‌‏درس‌ها گفت: خیر! از خارج آمده می‌خواهد شرح اشارات‏ بخواند! 📚 شرح زندگانى من، ج۱، ص۴۳۷ 🔸 به كانال «هِدَایَةُ المُتَعَلِّمِيٖنْ» بپیوندید👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2504589579C1fb552a452

📜 عرفان ابن عربی از منظر آیت الله العظمی سیستانی(دام ظلّه العالی)... 📝 باسمه تعالی محضر مبارک آیت الله العظمی آقای سیستانی(دام ظلّه العالی) با اهداء تحیات وافره به عرض عالی می‌رساند: با توجه به مطالب منسوب به حضرت عالی در بعضی از سایتها مبنی بر تأیید (عرفان صاحب فصوصی[ابن عربی]) تقاضا می‌شود نظر شریف را در این رابطه اعلام فرمائید. ✍ بسمه تعالی اینجانب در ارتباط با معارف اعتقادی به روش اکابر علمای امامیه(قدس الله اسرارهم) که مطابق با آیات قرآن مجید و روایات اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) می‌باشد معتقد بوده و روش فوق الذکر را تأیید نمی‌نمایم. 📆 ۸/محرم الحرام/۱۴۳۳ 🖌 علی الحسینی السیستانی 🔸 به كانال «هِدَایَةُ المُتَعَلِّمِيٖنْ» بپیوندید👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2504589579C1fb552a452

▪️ در مدح امام حسین(علیه‌السلام) 🎙 استاد سیّد احمد مراتب متخلّص به (درة‌التاج) 📻 دهه 50 ✍ استاد سیّد احمد مراتب در زمینه‌ی عرفانِ شیعی و علومِ دینی از محضرِ علماء و اساتیدِ بزرگی همچون حضرت آیت‌الله‌ سیّد علی فانی، آیت‌الله سیّد علی ابطحی، آیت‌الله سیّد حسن مدرس، آیت‌الله شیخ‌ ابوالقاسم انصاری و بسیاری دیگر کسبِ فیض کرده است. 🖌 محمّدرضا بیگی خمینی 🔸 به كانال «هِدَایَةُ المُتَعَلِّمِيٖنْ» بپیوندید👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2504589579C1fb552a452

❗️احوال عالمان سده های گذشته... 🔻 علّامه سید عبدالله بن سید نورالدین بن سید نعمت الله جزایری در بیان پاره ای از احوال عالمانِ سدهِ گذشتهِ خویش اینگونه می‌نویسد: ✍ سده گذشته نسبت به این سده، کاملاً متفاوت بوده است، چرا که آنان از نعمت بسیار، و زندگی مرفه بهره‌مند بودند. مردم به احترام آنان شائق، و در بزرگداشتشان کوشا، و در ادای حق کامل آنان کوتاهی نمی‌کردند. برای آنان مدارس تأسیس می‌کردند و مجالس برپا می‌داشتند و کتاب‌ها و رسائل مورد نیازشان را آماده می‌ساختند و دل‌هایشان را از هر آنچه مانع تحصیل کمالات شود مصون می‌داشتند. از هر رود و دریایی آشامیدند و نیک و بد روزگار را دریافتند و تجربه اندوختند. دل‌های بزرگان و اشراف با آنان بود، خیرات و نیکی‌ها از گوشه و کنار به جانب آنان متمایل می‌گشت. کرامات از دوردست‌ها بدان ها روی می آورد، و دل‌های گنهکاران در برابرشان خاضع، و قلوب ستمکاران در پیشگاهشان آرام می‌گشت نعمت‌ها به سویشان سرازیر شده و نشانه‌های عظمتشان در محافل بیان می‌شد. آوازه آنان در شهرها و دهکده‌ها و بادیه‌ها گسترش می‌یافت. سرزمین عیش، همواره برای سکونتشان گسترده بود. باران رحمت آسمان بر آنان می‌بارید و کارها برایشان آسان می‌گشت، و گردنکشان، سخت در برابرشان خاضع می‌شدند... 📚 فیض قدسی، ترجمه: سید جعفر نبوی، ص۸۰، به نقل از الإجازة الکبیرة 🔸 به كانال «هِدَایَةُ المُتَعَلِّمِيٖنْ» بپیوندید👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2504589579C1fb552a452

✅ خاطره گفتگوی علمی اخیر در نجف اشرف با آیت الله العظمی فیاض(دامت برکاته) ✍ استاد حسن طالبیان شریف 💠 در سال‌های گذشته، مکرّر و متعدد خدمت آیت الله العظمی سیستانی(دامت برکاته) رسیده و با ایشان گفتگو کرده بودم. از جمله نظر ایشان را درباره فلسفه پرسیدم؛ ایشان، فرمودند: «من با اینکه فلسفه خوانده ام ولی با فلسفه مخالف هستم و عقاید فلسفی را قبول ندارم. آقای خویی(ره) نیز قبل از من با فلسفه مخالف بودند.» ایشان از اینکه برخی می خواهند عقاید فلسفه و عرفان و تصوف را با دین، جمع کنند و آن‌ها را یکی، جلوه بدهند، گلایه داشتند. آیت الله العظمی سیستانی(دام ظلّه العالی) با تاکید فرمودند: «باید عقاید فلسفه و عرفان در حوزه، نقد علمی گردد تا مشخص شود این مبانی، مخالف با مسیر فکری اهل‌بیت(علیهم‌السلام)، است.» در استفتاء کتبی از آیت الله العظمی سیستانی(دام ظلّه العالی) نیز درباره عرفان ابن عربی، به صراحت عرفان ابن عربی را رد نموده که منتشر شده است. در سفر اربعین امسال، در چند روز گذشته، در نجف اشرف، به اتّفاق دوست عزیز و فاضل و استاد سطوح عالی حوزه علمیه مشهد جناب حجة الإسلام آقا شیخ روح الله عربشاهی(حفظه الله)، به محضر مرجع عالیقدر آیت الله العظمی حاج شیخ اسحاق فیاض(دامت برکاته) رسیدیم و نظر ایشان را درباره فلسفه و عرفان پرسیدم. ایشان، فرمودند: «من مخالف فلسفه و عرفان هستم. قبل از من نیز آقای خویی(ره)، مخالف بودند.» آیت الله العظمی فیاض(دام ظلّه العالی)، عقاید فلسفه و عرفان را مخالف عقاید و تعالیم اسلام، معرفی کردند و از جمله اسفار ملاصدرا را نیز نقد و رد نمودند بخصوص بحث طبیعیات آن را که ضمن نقد و رد آن، با خنده ای نیز همراه شد. در سال‌های گذشته، آیت الله العظمی فیاض(دام ظلّه العالی)، در درس و بحث خود، عرفان ابن عربی را به شدت نقد و رد نموده و او را منحرف، معرفی نموده و عقاید او را رد نمودند که فایل صوتی آن، منتشر شد. ایشان در پاسخ سوال دوست عزیز جناب استاد شیخ روح الله عربشاهی(حفظه الله) که پرسید: برخی می گویند درباره اثبات خدا و اصول دین نیاز به فلسفه داریم؟! نظر شما چیست؟! پاسخشان منفی بود. آیت الله العظمی فیاض(دام ظلّه العالی) درباره عظمت علمی و معنوی آیت الله العظمی خویی(ره) نیز فرمایشات جالبی داشتند و فرمودند: «از عظمت علمی آقای خویی(ره) همین بس که تلامذه برجسته ایشان، حوزه های علمیه را می چرخانند و اساتید بزرگ حوزه، شاگردان ایشان هستند و مراجع تقلید، شاگردان آقای خویی(ره) هستند.» از نظر اخلاقی و معنوی نیز درباره آقای خویی(ره) فرمودند: «من نزدیک ۴۰ سال در خدمت ایشان بوده و با ایشان، مانوس بودم.» آیت الله العظمی فیاض(دام ظلّه العالی)، با حالتی که همراه با حزن و ناراحتی بود، فرمودند: «چه قدر آقای خویی(ره) را اذیت کردند و به ایشان توهین کردند، آن‌هایی که به ایشان، توهین کردند، دنبال چه چیزی بودند؟! به کجا رسیدند و سرانجامشان چه شد؟! برخی، سیادت ایشان را نفی کردند، برخی مانع تدریس ایشان شدند و حتی تهدید به کشتن ایشان کردند. اما آقای خویی(ره)، به این‌ها اعتنا نکرد و کار خودش را از تدریس و... خالصانه برای خدا انجام می داد و نتیجه اش را هم دیدیم، نام ایشان در دنیا، پرآوازه گردیده است. آثار و خدمات ایشان در سطح دنیا، مطرح است. آقای خویی(ره)، از کسی بدگویی نمی کرد حتی کسانی که به ایشان، دشمنی می کردند، پشت سر ایشان، بد نمی گفت و بر علیه آن‌ها حرف نمی زد.» در حدود ۱۰ سال پیش، در جلسه خصوصی طلاب و فضلا و اساتید با آیت الله العظمی فیاض(دام ظلّه العالی)، با جمعی از فضلا و اساتید حوزه، از جمله آقا شیخ روح الله عربشاهی، استاد ناصرالدین انصاری و... با ایشان ملاقات کردم و نظر ایشان را درباره شاگردی آقای خویی(ره) نزد میرزا علی آقا قاضی(ره) پرسیدم. ایشان پاسخ دادند: «آقای خویی(ره) فرمودند: من درس اخلاق آقای قاضی(ره) می رفتم. گه گاهی اشکالاتی به ایشان، در عرفان می کردم که پاسخ درست و قانع کننده به من نمی داد لذا درسش را ترک کردم.» 🔸 به كانال «هِدَایَةُ المُتَعَلِّمِيٖنْ» بپیوندید👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2504589579C1fb552a452