بسم الله الرحمن الرحیم . 🗒متن سخنرانی شب اربعین - شانزدهم مهرماه ۱۳۹۹ حجت الاسلام و المسلمین #مرویان #قسمت_اول . 🔸خداوند در قرآن کریم می‌فرمایند: لَّقَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ فَقِيرٌ وَنَحْنُ أَغْنِيَاءُ ۘ سَنَكْتُبُ مَا قَالُوا وَقَتْلَهُمُ الْأَنبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَنَقُولُ ذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِيقِ. ذَٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَأَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ(آیه181 – آل عمران) خداوند سخن آن کسانی را که میگفتند إِنَّ اللَّهَ فَقِيرٌ وَنَحْنُ أَغْنِيَاءُ را شنید.یهود معاصر پیامبر در مدینه وقتی آیه‌ مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا نازل شد، شروع به مسخره کردن خدا کردند و گفتند که خدا فقیر شده است و ما پولدار هستیم. چون خدا از ما قرض میخواهد.در واقع خدای متعال به این خاطر که مردم انگیزه پیدا کنند که به نیازمندان کمک کنند فرمود هر کس به فقیر کمک کند به خدا قرض الحسنه داده است. خداوند می خواست محرومِ مستضعفِ فقیر را تکریم کند. اما این یهود خداوند را مسخره کردند. بعد از این اتفاق آیه‌ی ۱۸۱ سوره مبارکه آل‌عمران نازل شد. خداوند در مقام کیفر و عقوبت این افراد می‌فرماید: ما دو عقوبت در حق این افراد قرار می‌دهیم. ۱- سَنَكْتُبُ مَا قَالُوا. آنچه را که گفتند و خداوند را مسخره کردند در پرونده اعمالشان می‌نویسیم. ۲- وَقَتْلَهُمُ الْأَنبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ. می‌نویسیم که این‌ها پیغمبر کشی کردند. این دومین کیفر آن‌هاست. بعد از این فرمود: وَنَقُولُ ذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِيقِ. به آن‌ها می‌گوییم این عذاب سوزان را بچشید. ذَٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ. این عذابی که برای شما در قیامت قرار می‌دهیم به واسطه آن چیزی که با دستان خودتان فراهم کردید. وَأَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ. و خداوند ظلم کننده به بندگان نیست. . 🔸خداوند فرمود ما این کار شما را در پرونده اعمال شما ثبت می‌کنیم و می‌نویسیم که شما پیغمبر کشی کردید. اما آن‌ها که پیغمبری نکشته بودند. یهود آن دوره اصلا پیامبری نداشته است که بکشد. آخرین پیامبر قبل از حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم، حضرت عیسی علیه السلام بوده است. اینکه این‌ها خداوند را مسخره کردند و در پرونده اعمالشان نوشته می‌شود قبول است. اما چرا پیغمبر کشی در پرونده‌شان نوشته شود؟ تازه خداوند میفرماید که این کار را شما با همین دست‌های خودتان انجام دادید. این‌ها که خودشان پیغمبر نکشته بودند. 🔹این یک چالشی است که در این آیه‌ی شریفه وجود دارد. برای اینکه این مسئله برطرف شود چند روایت می‌خوانم. یک شخصی در دوران امامت امام صادق علیه السلام خدمت ایشان آمد. حضرت به او فرمودند که آیا به کوفه می‌روی؟ جواب داد که بله. می‌روم. حضرت فرمودند: تَرَوْنَ قَتَلَةَ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ بَيْنَ أَظْهُرِكُمْ. آیا قاتلان حسین ما را در کوفه می‌بینی؟ میگوید که گفتم آقا الان سال ۱۴۰ هجری است. قاتلین امام حسین متعلق به سال ۶۱ هجری و آن حوالی بودند. جانم به فدایت هیچ کدام از آن‌ها را ندیده‌ام. امام فرمودند: لاَ تَرَى اَلْقَاتِلَ إِلاَّ مَنْ قَتَلَ أَوْ مَنْ وَلِيَ اَلْقَتْلَ. آن کسانی که در کوفه می‌بینی یا خودشان قاتل هستند و یا طرفدار قاتل هستند. ولی همه آن‌ها را ما قاتل می‌گوییم. 🔻اینجاست که می‌بینیم که قرآن یک قاعده‌ای را دارد بیان می‌کند؛ که نسل‌های بعد شریک در رذالت نسل‌های گذشته هستند؛ به این واسطه که نسبت به کار آن‌ها رضایت و خوشنودی داشتند و یا واکنشی نشان ندادند. یعنی کسانی که راضی و خوشنود باشند به عمل گذشتگان، آن عمل در پرونده اعمال آن ها نیز نوشته می‌شود. از دیدگاه قرآن انسان یک پیوند تاریخی با گذشتگان خودش دارد. این انسان تنها یک گوشه عالم و یک گوشه تاریخ نیافتاده است. این انسان در پهنه تاریخ و جغرافیا حضور دارد. حضورش به چیست؟ به رضایت و خوشنودی. یک عامل فصل و وصلی بین انسان‌ها است. عامل وصل انسان‌ها با هم رضایت‌مندی و خوشنودی نسبت به اعمال آن‌هاست و عامل فصل و جدایی آن‌ها مخالفت داشتن با اعمال آن‌هاست. #هیئت_لبیک @heiat_labbayk