همسایه عزیزمون یه ترامپولین (جامپینگ، همین وسیله بپر بپر😅) داره، گاهی ازشون امانت میگیریم بچه‌ها بازی کنن. اگر خونه ای جا داره، چیز جالبیه. بپر بپر بدون شکایت جناب همسایه پایینی 😉😎 البته خب مشمول همون قاعده همیشگی دنیای بچه‌هاست: عادی و تکراری شدن و کنار گذاشته شدن🤷‍♂ يعنی وقتی میخری، روزهای اول بچه‌ها نهارشونم رو اون میخورن، ولی کم کم دیگه میشه شبیه کمد بغل هال! نگاهشم نمیکنن! همینه که میگن «بهترین» اسباب بازی چی؟؟؟ بله، «ساده ترین» اسباب بازیه. خلاقیت بچه رو رو میاره، تکراری نمیشه، معمولاً ارزون قیمت تر و خراب نشدنی تره، مراقبت و وسواس خاصی نمیخواد که والدین بخوان نگران باشن و… مثل آجره های خونه سازی درواقع، اصلی ترین نیاز و زمینه تربیت بچه در ابتدای کودکی بازی ه و مهم ترین رکن بازی «هم بازی» نه اسباب بازی. والدین اگر بیفتن به خرید مکرر و زیاد اسباب بازی، نه تنها بچه‌ها بی حس میشن به این وفور نعمت و «هل من مزید» میشن، بلکه روز به روز سطح توقع و «حس» نیازشون (کاذب) بالاتر میره. درحالی که واقعاً برای رشد، نیاز حقیقی به اون وسایل ندارند. فقط یه عطش کاذبه… هیچکس تضمین نمیکنه که بچه‌ها با داشتن بهترین و بیشترین امکانات و اسباب بازی ها، حتما موفق ترین و رشدیافته ترین میشن. چون اصلاً مسیر رشد ازینجا نمیگذره! مسیر رشد از مسئولیت پذیری، استقلال، تاب آوری، درک درست منابع، استفاده بهینه از منابع، همکاری، شناخت حق و حدود، فداکاری، سازندگی، پشتکار و عزت نفس میگذره. اینا هیچ کدوم -صرفاً و حتماً - در گرو امکانات مادی نیست! @hejrat_kon #تربیت_صحیح_عامل_موفقیت #خواهروبرادر_تسهیل_تربیت