امامت، امامت است؛ نه خلافت است نه سلطنت. حضرت زهرا سلام الله علیها در مقابل بدعتِ «خلافت در برابر امامت» قیام کرد و خون خود را برای این نهی از منکر داد و حسین بن علی علیهماالسلام در مقابل بدعتِ «سلطنت در برابر امامت» حسین علیه السلام در برابر شخص یزید قیام نکرد؛ جای یزید یک نمازشب خوان هم بود، امام در برابر او قیام میکرد. چرا که مسئله، مسئله بدعت «ولیعهدی» بود که معاویه آن را پایه گذاری کرد. در مکتب اسلام شیعه، ولایتعهدی نداریم. امام حکم امامت را از خود خداوند دارد. و با این حال در #مردم_سالارانه ترین حالت است: فقط در صورتی حکومت تشکیل می‌دهد که «مردم او را بخواهند». در غیر این صورت، #امامت را در جای خود، در عرصه عالم، دارد اما #حکومت را میسپارد به آن کس که خود مردم انتخاب کرده اند! کمااینکه امیرالمؤمنین چنین کرد، حسن بن علی چنین کرد، و کمااینکه سایر ائمه حکومت نکردند چون مردم نخواستند... بدعت در دین نیز از مواردی است که باید در برابر آن قیام کرد؛ و شرایط نهی از منکر (مانند احتمال اثر) برای آن مصداق ندارد! باید فریاد زد که «این، دین نیست! این بدعت است» @hejrat_kon سخنرانی حاج‌آقا قنبریان امشب مراسم شام غریبان حضرت مادر با اندکی تصرف (در جمله بندی نه محتوا)