آه از این همه بی رحمی و مظلومی ما
کودکی هایم رفت ....
در پی اش حیرانم
به کدامین نقطه
قلب مادر سرد است
چشم او گریان است
مشت بابا محکم
و درون چشمش من همان نور امید را دیدم
که اگر من رفتم
که اگر خالیست خانه از صدایم
اما
می رسد روزی که خانه ها آباد است
کودکان خوشحالند
کودکی می ماند....
#شهید_التمیمی
