ما از تو به غیر از تو نداریم تمنا حلوا به کسی دِه که محبت نچشیده]!

انا علی، انا علی، انا علی.. #فاطمیه

نہ'خدا'توانمش خواند؛نہ‌بشرتوانمش‌گفت متحیرم‌چہ‌نامم؛شہ‌ملك‌لافتا¹¹⁰را . #110

این حرف به شدت تحت تاثیرم قرار داد: "یوسین بولت گفت: من چهار سال تمرین کردم، فقط برای اینکه ۹ ثانیه بِدَوَم." و مردمی که زود میکشن کنار وقتی تو ۲ ماه نتیجه ای نمیبینن...

بابت دیدن این سم معذرت میخوام😂. تامی شلبی مناطق خیلی‌خیلی محروم.

قشنگ ترین واژه دنیا [حُسین]. . . #128

اول فقط حرم) #128

زیارت اربعین و عاشورا.

-🎧 #128

و ما دیگر بچه نیستیم . . . والدین مشکلات خود را به ما می‌گوید اما ما مشکلاتمان را به آنها نمی‌گوییم.

من در حال فرار از اون مطب دکتر:

قدرتی که فقط مامانا دارن!

حس دقیقم نسبت به زندگی:

در شب های تارت، وقتی با صدای آرام با خود میگریستی، چه کسی تو را بغل گرفت؟ به من بگو، چه کسی اشک ها را از گونه هایت پاک کرد، چه کسی بیشتر از هر کس دیگر تو را میفهمید؟ این خودت نبودی؟ اکنون او را بغل بگیر، و بگو که دوستش داری.

سرعت رشد تو رو بیشتر میکنن!

اندوه چشمانت از کدامین مهربانی است؟

و خدا میگوید، چه کسی سنگینی باری را که تحمل میکردی از روی دوش تو برداشت؟ به راستی که او از رگ گردن به من و تو نزدیک تر است.

من نسبت به آدمای سمی زندگیم:

هرچه پول درآورد کتاب خرید. پدر پرسید: " دنبال چه می‌گردی؟" گفت: "دنبالِ خودم." -سمفونی مردگان، عباس معروفی-

اونا رو نمیشه شکست داد. . . #Mr_Robot

به اهنگ توجه کنم یا ماشین؟

-

شهید مهدی زین الدین: هرگاه شب جمعه شهدا را یاد کردید ، آنها شما را نزد اباعبدالله یاد می کنند..

یک صلوات به نیابت همه شهدا.

سپس خدا همه چیز را درست میکند..

That 1% hope. اون یک درصد امید.

صادق بودن با خودمان، برخی اوقات تجربه ترسناکی است.

شاید رسالت شما چیز دیگری است..

از همه‌ی آدم ها، عجیب بریده ام؛خسته، درمانده. میام انبوهی از افکار دور خود پیله ای تینده ام، خود را حبس کردم در زندانِ وجودم و سعی دارم، من های متفاوت خودم را با منِ وجود رویاروی کنم! اینجا ایستاده ام؛ دقیقا همینجا. جایی که بالهای خود را در بیابان خاکی و دور دست رویا ها گشودم.. در مردابِ بی انتهای آینده افتادم و سر خود را به زور از آن بیرون کشیدم. لحظه لحظه احساس میکنم شکاف سینه ام عمیق تر میشود؛ و خون رگ هایم تحلیل میرود.. پایان همه‌ی رویا ها به سایه‌ی بُهت ختم میشود، من در این پس، تنها میان مرز تاریکی و روشنی غرق شدم. تارپودِ وجودم از هم گسسته، صدای طنین سکوت خودم را می شنوم، در اینجا منی در جست و جوی منی دیگر می‌گردد‌. منی که کمی متعارف تر، بی آلایش تر و جسوتر تر باشد، کسی که هراسی از لغزیدن نگاه خود در چشم دیگری نداشته باشد.. واقعیت حرف خواهد زد، خواهد گفت در میان کلمات، یأس ملعون قد علم کرده است، خواهد گفت، آب روان زندگی شیرین نیست، شروع زندگی، گُلِ با طراوتِ باغِ محبت نیست. ما اینجاییم! سالها میان دو پلک ما تمام خواهند شد و باز ما اینجاییم.