اونوقت خنده ما معمولیا:

شکرگزار باشید!!

عقربه ها تنبل شده اند؛ جان میکنند برای منی که دلتنگم، جان میکنند و خود را ثانیه ای به جلو میکشند.. چشمانم را که میبندم، دیگر از خستگی لَس نمیشوم، چهره ات نقش میبیندد، جزء به جزء انگار همینجا کنارم هستی با چشمان همیشه گیرایت. صدبار اگر بمیرم و باز برگردم به این عالم، میدانم اگر تو را حتی در قالب رهگذری در خیابان ببینم باز هم قلبم را مانند تحفه ای ناقابل پیشکشت میکنم))

وضعیت پایان ترم:

سخته..