روزي رسول خدا صلي الله عليه و آله نشسته بود. جبرئيل نزدش آمد، در حالي‌كه افسرده و محزون گشته و رنگش متغير بود. پيامبر فرمود: «اي جبرئيل، چرا تو را افسرده و محزون مي نگرم؟» عرض كرد: «اي محمد صلي الله عليه و آله چرا چنين نباشم، در صورتي كه امروز دمهاي جهنم گذاشته شد». پيامبر فرمود: «دمهاي جهنم چيست؟ عرض كرد: همانا خداوند متعال بر آتش امر فرمود، سپس هزار سال افروخته ماند تا سرخ شد. بعد از آن نيز امر فرمود و هزار سال ديگر افروخته ماند تا سفيد شد. پس از آن نيز به آن امر فرمود و آتش هزار سال افروخته شد تا سياه گشت و آن آتش سياه و تاريك است.» پس اگر يك حلقه از زنجير آتشين جهنم، كه بلندي آن هفتاد ذرع است، بر دنيا نهاده شود، دنيا از حرارت آن آب مي شود و اگر قطره‌اي از «زّقوم» و «ضريع آن در آب‌هاي اهل دنيا بچكد، همه از گند آن مي‌ميرند.» پس از آن پيامبر صلي الله عليه و آله گريه كرد و جبرئيل نيز گريان گشت. خداوند متعال فرشته اي به سوي آنها فرستاد و آن فرشته عرض كرد: «خداوند به شما سلام مي‌رساند و مي‌فرمايد، من شما را ايمن داشتم از اينكه گناهي مرتكب شويد كه به جهت آن شما را عذاب كنم».
#روایات
میلاد پیامبر اکرم صلی الله مبارک باد
