🌸🌸🌸🌸🌸🌸 #راهنمای‌سعادت #پارت29 بدون اینکه رها ببینم از اونجا رفتم تا جایی واسه خلوتم با خدا پیدا کنم. همینطور که قدم میزدم اشکم جاری می‌شد این غمی که داشتم با هیچ چیز عوض نمی‌شد دلم خانوادم رو می‌خواست. بعضی وقتا از درد بی‌کسی واقعاً نمی‌دونم چکار کنم! بالاخره یه جایی پیدا کردم تقریباً درو از محل اقامتمون بود اما مهم این بود که دیگه اینجا کسی مزاحمم نمیشه و فقط خودمم و خدا! عصا رو از زیر بغلم کنار زدم و سعی کردم روی زمین خاکی بشینم. مهری که با خودم آورده بودم توی دستم بود، زمین گذاشتمش و شروع کردم به خوندن نماز...الله اکبر.. نماز رو که خوندم دوباره آرامش گرفتم. قلبم با خوندن نماز‌ آرامش عجیبی می‌گرفت! عجیب بود اما احساس می‌کردم یکی کنار ایستاده و داره با لبخند نگام می‌کنه چیزی نمیدیدما اما خوب حسش می‌کردم! شاید خیلیا توی این شرایط بترسن اما من اصلا حس ترس نداشتم و از اینکه نمیدیدمش و حسش می‌کردم خوشحال بودم نمیدونم کیه اما وجودش خیلی آرامش بخشه! آرامش داشتم، قلبم آروم بود؛ اما دلم یک تلنگر می‌خواست برای گریه کردن! واقعاً اشک ریختن همدمم بود توی تمام این سالها و آرومم می‌کرد. اما ایندفعه دوست نداشتم اون تلنگر فکر کردن به بدبختام باشه چون اینجا کلی شهید هست که با فکر کردن به اونا خود به خود اشکت جاری میشه! یادمه اون خانمه توی اتوبوس می‌گفت خیلی از شهدا بی سر برمی‌گشتن و خانواده هاشون چه عذاب هایی که نکشیدن! قلبم از فکر کردن به اینا مچاله شد و اشکم جاری شد. فکر کردن به اینکه اینجا چه زمین مقدسی می‌تونه باشه و من فردا که عیده کجا هستم و می‌تونم کنار شهدا باشم دلم رو شاد می‌کرد. دیگه داشت دیر می‌شد مطمئنم خانم حقی الان خیلی نگران شده! عصا رو برداشتم و با کمکش بلند شدم و زدم زیر بغلم و به راه افتادم تا سریعتر برسم. همینجور که میرفتم یکی رو دیدم که داره بهم نزدیک میشه! خانم حقی بود که داشت به سمتم می‌دوید و چادرش توی باد به رقص دراومده بود. منم سرجام ایستاده بود و تکون نمی‌خوردم بهم که رسید توی بغل گرفتم و گفت: - دختر نمیگی نگرانت میشم؟ همه جا رو دنبالت گشتم اما پیدات نکردم چرا اینقدر دور شده بودی اگه گم می‌شدی چکار می‌کردی؟! آروم نوازشش کردم تا آروم بشه بعدش گفتم: - ببخشید زمان از دستم در رفت همین که یاد شما افتادم خواستم بیام که خودتون منو پیدا کردین! مهربونانه دستی به سرم کشید و گفت: - باشه باشه نمی‌خواد انقدر توضیح بدی اما قول بده دیگه کسی رو نگران نکنی! باشه ای گفتم که سری تکون داد و باهم به راه افتادیم. قدم که می‌زدیم احساس کردم چیزی به عصام چسبیده! عصا رو بالا آوردم که نزدیک بود بیوفتم اما خانم حقی گرفتم و مانع از افتادنم شد. یه عکس بود که به عصام چسبیده بود درش آوردم که با دیدن تصویر تعجب وار نگاهش کردم! نمی‌دونم چرا اما یکدفعه اشکم جاری شد و بیهوش شدم! فقط صدای خانم حقی رو می‌شنیدم که تکونم می‌داد و صدام میزد اما همون صدا هم کم کم نشنیدم و کاملا از حال رفتم.. 🌸🌸🌸🌸🌸🌸 https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem