eitaa logo
هنر مجاهد
2.8هزار دنبال‌کننده
179 عکس
54 ویدیو
6 فایل
شیخ حسین مجاهد • مدرک سطح چهار حوزه علمیه • کارشناس ارشد فیلمنامه نویسی • مولف ۱۴ کتاب تفسیری و داستانی • برگزیده ۱۶ جشنواره ادبی و هنری • کارشناس رسمی صداوسیما • معلم شاید دیر و اندک ولی به قدر توان پاسخ میدم @Salamrafigh1
مشاهده در ایتا
دانلود
📖 《روزگار همیشه بر یک قرار نمی ماند. روز و شب دارد، روشنی دارد، تاریکی دارد، کم دارد، بیش دارد. دیگر چیزی از زمستان باقی نمانده، تمام می شود، بهار می آید.》 📓 🖊 @hibook🌱
📗 - زن داری ؟ - نه، امیدوارم بگیرم. عصبانی گفت: خیلی خری. مرد که نباید زن بگیرد. - چرا؟ سینیور ماجیوره با عصبانیت گفت: مرد نباید زن بگیرد. نباید ازدواج کند، اگر قرار باشد همه چیز را از دست بدهد نباید دستی دستی خودش را توی مخمصه بیندازد. مرد که نباید خودش را توی هچل بیندازد و دنبال ِ چیزهایی باشد که آن ها را بعدا از دست می دهد . - حالا چه الزامی دارد که از دست بدهد ؟ سرگرد گفت: به هر حال از دست می دهد. از دست می دهد پسر با من بحث نکن . شنل خود را پوشید و کلاهش را بر سر گذاشت. یک راست آمد به سراغ من و دست گذاشت روی شانه ام و گفت: شرمنده ام نباید گستاخی می کردم. زنم تازه مُرده. مرا ببخش! 📖 🖊 @hibook🖊
4_6019452542868521953.mp3
8.23M
یعنی عشقِ نخستین ، این آهنگ هم مثل مانند یک سوگواری مقدس، نسل به نسل و خانه به خانه می چرخد و با خودش غم ها را جمع می کند و منتقلش می کند به آدم بعدی، نمی دانم سرزمین مادری ام، آذربایجان، خاکش چه حکمتی دارد که مستعد غم پروریست. دیشب بعد از مدت ها چند ساعت بی وقفه ترکی حرف زدم و تازه یادم افتاد در هفت شهر ، تحیر مرحله ی قبل از فقر و فناست، درست مثل گردنه ی حیران که قبل از اردبیل قرار گرفته است... @hibook🎶
بورخس خوره‌ی بود، نویسنده‌ی خوبی هم هست، یعنی یکی از بهترین‌هاست. می‌گفت: «تصور من از بهشت جایی است مثل یک .» سال ۱۹۵۵ به ریاست کتابخانه‌ی ملی آرژانتین با نزدیک یک میلیون جلد کتاب، منصوب می‌شود و از همان موقع وضعیت سلامتی بینایی‌اش شدیدتر می‌شود و دیگر به سختی می‌تواند بخواند و کلمات را ببیند، شعر «عطایا» محصول آن دوره است: «کسی نباید که ترحم یا ملامت روا دارد بر این مشیت حضرت حق که با چنین طعن باشکوهی کتاب و کوری را توامان به من عطا فرمود‌.» کتابهای بی‌شمار و ناتوانی از خواندن آنها چه تراژدی خنده‌داری! @hibook🌱
📖 زندگی‌ام مثل سبویی شکسته است با ، اگر بند نزنم دردهایم به پوچی‌ خواهند رفت از که می‌خوانم: [هر زنی درخت خود را می‌شناسد؛ گزیده شعر زنان ترک] @hibook📓
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
📖 زندگی بیخ‌دیواریِ حیثیتی حالیش نیست. زندگی اولش تبلیغ نداره، آخرش شو نداره، زندگی رو نمی‌شه کپی کرد، نمی‌شه کرایه داد. زندگی رو فقط باید رفت. تا تهش. این یعنی وقتی انداختنت توش، دیگه نمی‌تونی بیای بیرون. مثل گاوبازی می‌مونی که وسط میدونه و از گاوبازی فقط لباسش تنته. گاوه ننه‌باباش رو تو این راه داده و اصلا حالیش نیست که تو ماتادوری یا نه. از دید گاوه اونی که لباس تنشه ماتادوره. خودت هم نمی‌فهمی اون گاوه با شاخ زدن‌هاش و لگدهاش چه‌جوری بزرگت می‌کنه. 📓 🖊 @hibook📗
📖 هوگو پیش از نگارش بینوایان اعلام می‌کند که «می‌خواهم همه‌ی حماسه‌های بشری را در یک حماسه‌ی برتر و نهایی درهم‌آمیزم، حماسه‌ای که در آن سیر از بدی به نیکی، از بیدادگری به دادگری، از خطا به صواب، از شهوت به وجدان، از تباهی به زندگی، از ددمنشی به وظیفه‌شناسی، از دوزخ به بهشت، از عدم به خدا را عرضه کنم»، و در شصت سالگی، هنگامی که بینوایان را به پایان می‌رساند، می‌نویسد: «دیگر از مرگ نمی‌هراسم، زیرا به وظیفه‌ام عمل کرده‌ام». 📗 🖊 📝 (پیشگفتار مترجم) @hibook📖
آیا کسی آنقدر دارد که از جهان نترسی؟ ترسیده‌ای؟ از كه؟ از جهان؟  من جهانت. از گرسنگی؟ من گندمت. از بیابان؟  من بارانت. از زمان؟ من كودكیت. از سرنوشت؟ آه، من هم از می‌ترسم ... @hibook🌱
4_5771497114433489169.mp3
2.88M
Derinden: یعنی "انتهای عمق چیزی" می‌گوید پرندگان از درونم، از رویاهایم پر کشیدند و رفتند. دوستانم از افکارم، از زندگی‌ام فرار کردند و روی کلمه‌ی عمق تاکید می‌کند. چند روز پیش نوشتم اگر بودم می‌شدم "استیصال". @hibook🎶
⚜ ⚜ مارکوس اورلیوس بی‌نوا همیشه دوست داشت فیلسوف بشه، تا اینکه عموش بی‌خبر، اون رو بعنوان ولیعهدی خودش انتخاب میکنه و از دنیا میره، همین شد که خیلی زود به فرمانروایی میرسه و از بد حادثه هم شروع سلطنتش مصادف میشه با جنگ‌های طولانی با قبایل سارماتی، روزها درگیر نبرد بود و شب‌ها در حالی که سربازها بیرون چادرش نگهبانی میدادن تنها مینشست و زیر نور شمع تآملاتش رو ورق به ورق می‌نوشت، در یکی از این تقریرات چیزی به این مضمون نوشته که هربار گمان کردی حادثه‌ای، دردی، گره‌ای تنها برای تو اتفاق افتاده، به یاد بیار که این اولین‌بار نیست و روزگار مدام در حال تکرار هزارباره‌ی خودشه، و این قاعده هنوزم که هنوزه جواب میده، سالیان سال بعد از دلهره‌های مارکوس اورلیوس، هنوز هم آدمیزاد خیال میکنه که در تجربه‌ی دردش تنهاست، تا اینکه یه میخونه، یه میبینه، یا اینکه با حرف میزنه... @hibook