والله لا افارق یا اباعبدالله...

امام حسینی که برای خودمون ترسیم کردیم چه شکلیه؟

حالا ، پدرت یک قدم سوی خیمه می رود بر می‌گردد.. می رود ، بر می‌گردد.. می رود.. عرق شرم مرد را تشنه تر می‌کرد.. باز هم یک قدم می رود بر می‌گردد.. می رود پشت خیمه ها ، با غلاف شمشیر برایت از خاک گهواره می سازد تا دیگر صدای سم اسب های وحشی از خواب بیدارت نکند.. رباب می رسد از راه.. با نگاه.. با یک جمله ی کوتاه : آه! آقا خودتان که سالمید ان شاءالله..؟

به قاری قرآن ارباب ای‌جانم..

علی اکبر؛ چه کنم با تو این ریخت و پاشی که شده..؟