کانال تلگرامی #دکتر_عبدالکریم_سروش به مناسبت سالروز تولد ایشان ، با انتشار متنی ، از او به عنوان #آخرین_ایستگاه_دینداری یاد کرد. قطعا ایشان ایستگاه دین داری است اما چه دین داری؟ به همین مناسبت با ذکر چند نمونه از بیانات این اخرین ایستگاه دین داری!! یادی میکنیم از روزهای حملات عجیب ایشان و همفکرانش به ساحت مقدس تشیعی که مظلومانه زیر گیوتین شبهات روشنفکران #بزمی قرار گرفته بود : ۱-تفکر دینی ، با استخدام طبیعت منافات دارد یا حداقل خنثی است(هفته نامه آبان ، ۲۹ خرداد ۷۸) ۲-فرهنگ شهادت ، خشونت آفرین است. اگر کشته شدن آسان شد ، کشتن هم آسان می شود.(روزنانه نشاط ، ۱۲ خرداد ۷۸) ۳-تاکید برجنبه عاطفی عاشورا کافی است و انقلاب حسین(علیه السلام) دیگر در معرض فراموشی نیست.از این پس باید به جنبه عقلانی آن پرداخت.(روزنانه صبح امروز ۱۸ اردیبهشت ۷۸) ۴-حکومت دینی ، جلوی رشد علمی را می گیرد. در نظام لائیک ترکیه ، روحیه علم جویی و حقیقت طلبی بهتر رشد کرده است. زیرا ارزشهای دینی را با علم مخلوط نکرده اند.(نشاط ، ۳ خرداد ۷۸) ۵- در تعارض تکالیف دینی و حقوق بشر ، حقوق بشر مقدم است. متاسفانه فقهای ما اطلاعات برون دینی ندارند و متوجه این نکات نیستند.(صبح امروز ، ۱۶ شهریور ۷۸) ۶- ارتداد ، حق طبیعی هر انسان است و ادیان همگی بر حق اند.(ماهنانه کیان ، فروردین۷۸) به دلیل جلوگیری از اطاله کلام ، از ذکر نمونه بیشتر خود داری می کنیم. این نظر که دکتر سروش ، برای برخی میتواند آخرین ایستگاه دینداری باشد ، تقریبا همانقدر درست است که مارتین لوتر ، آخرین ایستگاه دین باشد. صفت لوتر اسلام که یک رسانه خارجی چند سال پیش به عبدالکریم سروش داد ، صفت مناسبی است ، اما به شرط آنکه یاد آوری شود ، وضعیتی که پروتستانتیسم پس از لوتر بر سر دین داری آورد که همچنان زخم آن بسته نگردیده است. ✍سیدصادق علوی @higher_than_politics http://donyaesiasat.ir/7545/آخرین-ایستگاه-دینداری/