کمتر از ۲۴ ساعت بعد از اینکه عمم گفت وای خوش به حالت ناخونات انقدر بلند میشن مال ما که همش میشکنه:

بچه ها قلبممممممممسمجصپصحصمصجضج۱سم

بچه ها دارن تو گروه خودشونو میکشن واسه امتحان فردا از شدت زیاد بودن و طولانی بودنش‌. بعد من اینحا نشستم و خداشاهده که هنوز حتی یک خط هم نخوندم.

تازه تا نه و ده شب هم نمیتونم بخونم.

خدا بزرگه🤲

خیلی وقت بود تو خلوتم مداحی گوش نداده بودم. یادم میاد اون شبهایی که قبل خواب مداحی میذاشتم و گریه میکردم چقدر خوب بود. و چه معجزه هایی که نمیکرد این اشک.. این منِ دور افتاده رو برگردونید!:(❤️‍🩹

منِ دور افتاده‌ی من دقیقا توی دو سه سال پیش گیر کرده. همون دختری که چله گرفتنش ترک نمیشد، حین کارهای عملی‌ش ۶ ساعت بدون وقفه ویس استاد شجاعی گوش می‌داد و سعی می‌کرد به دونه دونه حرفای استاد عمل کنه، بیشتر قرآن میخوند و سعی می‌کرد نماز شب هم بخونه :) یادش بخیر چه دختر خوبی و چه روزهای خوب تری بود...

درحالی که تاویل تا صبح بیدار بوده و درس خونده من تازه الان میخوام شروع کنم و بسم الله بگم. داریم شیفت هامونو عوض می‌کنیم🤌

من نمیتونم نگران نباشم، تو بیا دوتایی باهم‌ نگران باشیم🤝

چشممم🥲 به شرطی که رفتی مارو هم دعا کنیااا🫂

دلتنگ اون روزها و حال روحی خوب>>> میفهمم واقعا. با پوست و استخووون. و مطمئنم بچه های اینجام همه درک کردن چون پای صحبت خیلیاشون نشستم. دغدغه ی خیلیامونه. دچار روزمرگی شدن و فراموش کردن خیلی چیزها. از جمله خود واقعیمون.