هو
ای مه ز رخسارت خجل مستان سلامت می‌کنند
وی راحت و آرام دل مستان سلامت می‌کنند
ای جان جان ای جان جان مستان سلامت می‌کنند
یک مست این جا بیش نیست مستان سلامت می‌کنند
مولانا
هو
بَر گوی زِ من به حضرتِ آصف‌جاه
گر خوردنِ باده است در شرع گناه
از چیست که روی مِی‌کِشان گشته سفید
وَز بَهرِ چه رویِ خُم‌شِکَن گشته سیاه؟
#شحنه‌ی‌مازندرانی
هو
آن شیخ که بشکست زِ خامی خُمِ مِی
بنمود بساطِ باده خوران را طِی
گر بَهرِ خدا شکست پس وای به من
وَر بَهرِ ریا شکست پس وای به وِی.
#شحنه‌ی‌مازندرانی#محمدمهدی‌خان‌مازندرانی
هو
من قطره چرا باشم؟ چون غرق در آن بحرم
من مرده چرا باشم؟ چون جان ودلم زندست
تن خفت درین گلخن جان رفت دران گلشن
من بودم و بی‌جایی، وین نای که نالندست
#مولانا
