eitaa logo
پیر طریقت
1.3هزار دنبال‌کننده
3.2هزار عکس
727 ویدیو
48 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
هو هدیه محضر مولانا علامه حسن زاده سوره حمد و صلواتی عنایت بفرمایید. https://eitaa.com/joinchat/1172111547C29d486c746
هو با دل گفتم چرا چنینی؟! تا چند به عشق همنشینی دل گفت چرا تو هم نیایی تا لذت عشق را ببینی گر آب حیات را بدانی جز آتش عشق کی گزینی؟!
هو اگر سوزد درون تو چو عود خام،ای ساقی بیابی بوی عودی را که بوی او بود باقی
هو من دم نزنم از این جهان دمگیر من در طربم همه جهان ماتم گیر بیدق ببری ز ما ولی شه نبری ما و رخ شه هزار بیدق کم گیر
هو دزدی به خانه پارسایی در آمد چندانکه جست چیزی نیافت دل تنگ شد پارسا خبر شد گلیمی که بر آن خفته بود در راه دزد انداخت تا محروم نشود شنیدم که مردان راه خدای دل دشمنان را نکردند تنگ ترا کی میسر شود این مقام که با دوستانت خلافست و جنگ مودت اهل صفا، چه در روی و چه در قفا، نه چنان کز پست عیب گیرند و پیشت بیش میرند. در برابر چو گوسپند سلیم در قفا همچو گرگ مردم خوار هر که عیب دگران پیش تو آورد و شمرد بی‌گمان عیب تو پیش دگران خواهد برد سعدی گلستان_باب_دو، اخلاق درویشان،
هو الله متعال در قرآن کریم میفرماید: كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ" ( سوره ص: ۲۹ ) ( ای محمّد! این قرآن ) کتاب پرخیر و برکتی است که آن را برای تو فرو فرستاده‌ایم». برخی مفسران گفته اند: (اشتغلنا بالقرآن فغمرتنا البركات والخيرات في الدنيا ) به قرآن مشغول شدیم پس برکتها و خیرات در دنیا ، ما را فرا گرفت. "زیاد به خواندن قرآن بپرداز و آن را رها مکن ، زیرا چیزی که میخواهی به اندازه خواندن قرآن ، برایت میسر میشود".
هو معصیت از هر که صادر شود ناپسندیده است و از علما ناخوبتر که علم؛ سلاح جنگ شیطانست و خداوندِ سلاح را چون به اسیری برند شرمساری بیشتر برد. عام نادان پریشان روزگار به ز دانشمند ناپرهیزگار کان به نابینایی از راه اوفتاد وین دو چشمش بود و در چاه اوفتاد ▪︎گلستان‌سعدی ▪︎باب‌هشتم ▪︎در آداب صحبت
هو ✨﷽✨‏ نهج‌البلاغه حکمت " ۸۷ " قال علی عليه‌السلام: عَجِبْتُ لِمَنْ يَقْنَطُ وَ مَعَهُ الاِسْتِغْفَارُ. حضرت‌على عليه‌السلام فرمود: در شگفتم از كسى كه از رحمت خداوند نوميد مى‌شود و حال آنكه، توان آمرزش خواستنش هست.
هو سالک جوشش انوار را از صورت خود احساس میکند و جوشش نور ، از میان دو چشم و دو ابروست ▪︎شیخ‌نجم‌الدین‌کبری