☑ بکائون عالم چه کسانی هستند؟  در روایتی #حضرت_سجاد علیه السلام به عنوان یکی از « #بکائون » (بسیار گریه کنندگان) ذکر شده است. ▪️ « الْبَکَّاءُونَ خَمْسَةٌ : آدَمُ وَ یَعْقُوبُ وَ یُوسُفُ وَ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله وَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ علیه السلام . فَأَمَّا آدَمُ فَبَکَی عَلَی الْجَنَّةِ... أَمَّا عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ علیه السلام فَبَکَی عَلَی الْحُسَیْنِ عِشْرِینَ سَنَةً أَوْ أَرْبَعِینَ سَنَةً ، مَا وُضِعَ بَیْنَ یَدَیْهِ طَعَامٌ إِلَّا بَکَی حَتَّی قَالَ لَهُ مَوْلًی لَهُ : جُعِلْتُ فِدَاکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکَ أَنْ تَکُونَ مِنَ الهالکین !! قَالَ‌ : ( انَّما أَشْکُوا بَثِّی وَ حُزْنِی إِلَی اللَّهِ وَ أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ ) إِنِّی مَا أَذْکُرُ مَصْرَعَ بَنِی فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِی لِذَلِکَ عَبْرَة. ▪️ترجمه : امام صادق (علیه السلام) فرمود: بسیار گریه کنندگان پنج نفرند: ۱. حضرت آدم علیه السلام، ۲. حضرت یعقوب علیه السلام، ۳. حضرت یوسف علیه السلام، ۴. حضرت فاطمه سلام الله علیها ۵. و علی بن حسین علیه السلام. آدم بر رانده شدن خویش از بهشت گریه می‌کرد... امام سجاد علیه السلام بر پدرش، بیست یا چهل سال گریه کرد. هرگاه غذایی برای حضرت می‌آوردند، گریه می‌کرد. یکی از غلامان آن حضرت عرض کرد: آقا می‌ترسم هلاک شوید. حضرت فرمود: من شکوه و غم و اندوه خویش را نزد خدا می‌برم و از خدا می‌دانم چیزی را که شما از جانب او نمی‌دانید. هرگاه کشته شدن فرزندان فاطمه سلام الله علیها را یاد می‌کنم، بی‌اختیار بغض گلویم را می‌گیرد و اشکم جاری می‌گردد. (۱) ◼ روایت دیگر : از یکی از غلامان آن حضرت روایت شده است که گفت: روزی امام سجاد (علیه السلام) به صحرا تشریف برد. من نیز پشت سر حضرت بیرون رفتم. حضرت سجده طولانی کرد. سپس سر از سجده برداشت. دیدم گریه بسیاری کرده است. عرض کردم: آقای من! آیا وقت آن نشد که اندوه شما تمام شده و گریه شما کم شود؟ فرمود: وای بر تو! #یعقوب پیغمبر دوازده پسر داشت. خداوند یکی از پسرانش را از نظر او غایب کرد. او از حزن و اندوه مفارقت آن پسر، موی سرش سفید شد. پشتش خمیده و چشمش از بسیاری گریه نابینا شد. حال آن که پسرش در دنیا زنده بود؛ ▪️( وابیضت عیناه من الحزن ) ولی من به چشم خود پدر و برادرم را با #هفده تن از اهل بیت خود کشته و سر بریده دیدم؛ پس چگونه حزن من به غایت رسد و گریه‌ام کم شود؟ (۲) 📗۱. شیخ صدوق، الخصال، قم، جامعه مدرسین، بی تا، ص 272 - 273 ؛  نیشابوری، فتال، روضة الواعظین، قم، منشورات الرضی، بی تا، ص170 ؛  اربلی، علی بن عیسی؛ کشف الغمه، بیروت، دارالاضواء، 1405، ‌چاپ دوم، ص 120. 📗 ۲. سید بن طاووس، الملهوف، ص ۱۹۰. ؛ شیخ صدوق، خصال، پیشین، ص 618؛ اربلی، پیشین، ص 314؛ مازندرانی، ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب،نجف، مطبعة الحیدریه، 1376، ج3، ص303؛ مجلسی، پیشین، ج45، ص1