به نظر من تمام نگاشته های فعلی دانشمندان حوزه علوم انسانی در باب #حکمرانی و #مدیریت یک جای کارش می لنگد، یعنی عملا نمی تواند با همه ادعایش، کوک اصلی و نهایی برای پیوند مردم جامعه به خواسته هایشان و تحقق #آرمان_شهر و جهان #ارزشی و #فطری شان باشد. چرا؟ زیرا همه آن ها حکمرانی را نهایتا و در بهترین حالت تا کوک سوم تعریف کرده اند و ایدئالشان نهایتا تحقق #اراده_مردم و تا آنجاست که به وظایف خود عمل کنند و نه بیشتر و این در حالیست که کوک چهارم است که از خادمین و حکمرانان صالح توقع می رود. 🔹شخصی کفش هایش را برای تعمیر نزد کفاشی می‌برد. کفاش می‌گوید: این کفش سه کوک می‌خواهد و هر کوک مثلا ده تومان می شود و خرج کفش می‌شود سی تومان. مشتری هم قبول می‌کند. پول را می‌دهد و می‌رود ‏تا ساعتی دیگر برگردد. 🔸کفاش دست به کار می‌شود. کوک اول، کوک دوم و در نهایت کوک سوم و تمام...! اما در می‌یابد اگر چه کار تمام است، ولی یک کوک دیگر اگر بزند عمر کفش بیشتر می‌شود و کفش، کفش‌تر خواهد شد. ‏از یک سو، قرار مالی را گذاشته و نمی‌شود طلب اضافه کند و از سوی دیگر، دو دل است که کوک چهارم را بزند یا نه؟! 🔹او میان نفع و اخلاق، میان دل و قاعده‌ی توافق، میان اراده مشتری و #مطلوب_حقیقی، میان‌ #خدمت_ظاهری و #حقیقی مانده است. یک دو راهی ساده که هیچ کدام خلاف عقل نیست. ‏اگر کوک چهارم را نزند، هیچ خلافی نکرده، اما اگر بزند، به رسالت هزار پیامبر تعظیم کرده. اگر کوک چهارم را نزند، روی خط توافق و قانون راه رفته، اما اگر بزند، صدای لبیک او، آسمان اخلاق را پر خواهد کرد . 🔹 در نظام حکمرانی، دنیا پر از فرصت کوک چهارم برای حاکمان و مدیران است و کفاش‌های دو دل... که هیچ کدام به فکر زدن کوک چهارم نیستند ...! https://eitaa.com/hokmraniirani