اون انقدر عالیه که از بودنش میترسم، حس میکنم بدترین ضربه رو ازش میخورم .

خونه‌م

معلومه که فراموشت نکردم، من فقط گذاشتم زندگی خودتو ادامه بدی.

میمیرم وقتی دوستامو ناراحت میبینم

- دنبال‌خونه‌شدنِ‌مـنی؟ +نه، من‌ امـن‌نیستم. ‍

وقتی ازم میپرسی چرا عصبی‌ای یا ناراحتی و میگم نمیدونم، دلیلش این نیست که واقعا نمیدونم، دلیلش اینه که صد تا چیز کوچیک که بنظرت چرت میرسن روی هم جمع شدنو تهش شده عصبانیت و ناراحتی من، حالا بیام این صد تا رو تعریف کنم برات و بچینم که تهش بفهمی یا نفهمی؟ همون فکر کنی یه دیوونه‌ام راحت تره.

با همه حرف کم میارم، با تو زمان.

چه اندوهی را تحمل می‌کنی که چشم‌هایت این‌چنین غمگین است ؟