وقتی ازم میپرسی چرا عصبی‌ای یا ناراحتی و میگم نمیدونم، دلیلش این نیست که واقعا نمیدونم، دلیلش اینه که صد تا چیز کوچیک که بنظرت چرت میرسن روی هم جمع شدنو تهش شده عصبانیت و ناراحتی من، حالا بیام این صد تا رو تعریف کنم برات و بچینم که تهش بفهمی یا نفهمی؟ همون فکر کنی یه دیوونه‌ام راحت تره.

با همه حرف کم میارم، با تو زمان.

چه اندوهی را تحمل می‌کنی که چشم‌هایت این‌چنین غمگین است ؟

شاید دوری تو.

اگه اونی که حس خونه بهت میده رو از دست بدی، باختی.

تو منو نمیشناسی، تو منو وقتی بهت اهمیت‌ بدم‌ میشناسی.

ببخشید با چیزایی که باعث خوشحالیت میشن کنار نمیام،اخه دوست دارم فقط پیش خودم خوشحالیو حس کنی