ادب در کلام، فقط منحصر به دایره‌ی واژگان ما نیست، بلکه بیش از کلام، زبان بدن ما را نیز شامل می‌شود! گاهی اشارات چشم و ابرو و نوع نفوذ چشم، چنان خنجر برّنده‌ای در قلب مخاطب وارد می‌کند، که می‌تواند ما را از چشمان خدا، ساقط کند.

مقدماتی ترین تمرین برای رسیدن به ادبِ در کلام، کنترل خیال است! بدون مهار کردن قوّه‌ی خیال و ممانعت از اسارت آن در چنگالِ خیالاتِ منفی، محال است زبان کسی اصلاح شود! از همین حالا، قدم قدم، تمرینات کنترل خیال را، آغاز کنیم...

خروجی زبان ما، نشان‌دهنده‌ی میزان ظرفیتِ قلب ماست! انسان‌هایی که توانایی سکوت، در برابر مجادله‌ها، غیبت‌ها، سخن‌چینی‌ها و... را دارند و زبان خویش را آلوده نمی‌کنند، در نهایت قلب و روح سالم‌تری داشته و ظرف ایمان‌شان بزرگتر و پاک‌تر است.

برای رسیدن به اَمنیّت زبان و ادبِ کلام بطوریکه دیگران در کنارمان احساس امنیّت کنند، باید بسرعت از روحِ #قضاوت فاصله بگیریم... خودمان را دائماً بجای دیگران قرار داده و بتوانیم به آنها حق بدهیم. در اینصورت بخش عظیمی از تیزی‌ها و تندی‌های زبان ما از بین خواهند رفت...

#تقوا ، ترس از خدا نیست! ترس از خودمان است ... مبادا به عملی مبتلا شویم که ما را از مراتب انسانی‌مان، سقوط دهد. #تقوای_زبان یعنی؛ ترس از زبان یعنی؛ مراقب باشی کلامت تو را از رشد انسانی، ساقط نکند...

اگر چشم دلمان باز بود و زشتیِ باطنی #غیبت را می‌دیدیم، آنوقت شرم‌مان می‌آمد از این گناه، که هفتادبار کثیف‌تر از ارتباطِ نامشروع است! اگر گناهان و اشتباهات دیگران را دیدی و از آن زشت تر به زبان آوردی، بدان اوضاع تو، هزاران بار خراب تر از اوضاع کسی است که دهانت را به #غیبت ا‌َش آلودی ...

به کودکان دقت کنید، برای جلب توجه، سعی میکنند در جمع، زیاد حرف بزنند. اگر این رفتار از یک انسان بالغ صادر شود، این #پرحرفی نشانه‌ی #حقارت_نفس اوست! آنان که روحِ وزین و گرانبهایی دارند، نیاز به توجه دیگران نداشته و عموماً جز گزیده‌گویی از آنان تراوش نمی‌کند.

کنترل محتوای کلام، نیاز به مهارت آموزی دارد ... اینگونه نیست که همیشه باید حقیقت را گفت، تا زبان پاک بماند! - گاهی فقط باید عین حقیقت را گفت! - گاهی باید فقط سکوت کرد! - گاهی هم واجب است که برای جلوگیری از یک فتنه، حقیقت را کتمان کرد! میزان عقلانیت هر انسان است، که قدرت تشخیص این موقعیت‌ها را، برایش آسان میکند.

🔥سخن چینی ؛ نجاستی است که جز فرد حقیر، به آن تن نمی‌دهد! چرا که سه نفر را درگیرِ این نجاست میکند: گوینده، شنونده و کسی که مورد بدگویی قرار می‌گیرد! سخن چینی ؛ ـ اگر راست باشد؛ غیبت است ... ـ اگر دروغ باشد ؛ تهمت است ... مراقب این خنجر زهرآلود شیطان باشیم.

بدترین انسان‌ها کسانی هستند که تا یک اشتباه از کسی می‌بینند، تمام محبت‌ها و خوبیهای او را به یکباره نادیده می‌گیرند و شروع می‌کنند به مجادله، بدگویی و افشای رازهای او ...! اگر اینگونه‌ایم، موجودی بشدت خطرناک هستیم...

به زبان آوردن و به رخ کشیدنِ محبت‌ها و کمکهایی که در حقّ دیگران روا داشته‌ایم، عملی‌ست زشت و کفورانه! بویژه مهربانی‌هایی که برای صاحبانِ حق‌مان در زندگی (والدین، معلّم، استاد و ...) انجام می‌دهیم. اگر اینگونه‌ایم، هنوز برای تعمیراتِ روح‌مان، فرصت هست!

در آموزه‌های اهل بیت، یکی از گناهان زبان، مساویِ بی‌دینی است... و کسی که به این گناه آلوده باشد، حتی اگر اهل رعایت ظواهر دینی باشد، بی‌دین از دنیا میرود!... 💥 کدام گناه؟؟؟؟....

«وَ لا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَهِينٍ. هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ.» سوره‌ قلم۱۰ و ۱۱ قرآن بیزار است از: زیاد قسم خوردن، بی‌وزنی و بیهودگیِ کلام، عیب‌جویی و استخراج ضعف از دیگران، طعنه و تحقیر، خبر بردن از جایی به جای دیگر... و توصیه می‌کند؛ از اطراف این انسانها حتماً پراکنده شوید... 🔥نکند خودمان اینگونه باشیم!

مدیران، مسئولان، کارفرمایان و ... که رأس یک مجموعه قرار دارند؛ باید بیش از دیگران مراقبِ سخن‌چینان و نمّامانِ اطرافشان باشند؛ تا نکند خدای ناکرده، با کلام سخن‌چینان و بدگویان، به ناحق دچار بدبینی و تصمیماتِ اشتباه درمورد دیگران نشوند!

حتماً حتماً حتماً؛ در طول زندگی شما، افراد حسود، سخن‌چین، دو رو، منافق و دوبهم‌زن ورود می‌کنند... تا میدانی باشد برای آنکه شما، به بزرگترین مهارت زندگیتان دست یابید؛ مهارت کنترلِ آتشی که از وجود این افراد صادر می‌شود! این آتش‌ها را چگونه باید مهار کرد؟

خانواده، کوچکترین اجتماع انسانهاست، اما اولین، بزرگترین و بی‌همتاترین دانشگاه انسان‌سازی است! با ازدواج با ارتباط با خانواده‌ی همسر با تولد فرزند با ازدواج فرزندان و... شما وارد میادین جدیدی از ارتباط می‌شوید که باید توانایی خویش را در خاموش‌ کردن آتش‌های زبان خود و دیگران، سنجیده و ارتقاء ببخشید.

[ این رازی که الآن بهت میگم؛ به کسی نگی ها ! ... ] چه از شما بخواهند، و چه نخواهند، آنچه در یک مجلس، جلسه، دورهمی، مکالمه‌ی تلفنی یا مکالمه‌ی فضای مجازی و... می‌گذرد؛ فقط به همان جا مربوط می‌شود! و بازگو کردنش، از مظاهر افشای راز بوده و نشانه‌ی "ضعف ایمان" است!

تمایل به دانستن زیر و بَم زندگی، شغل، مشکلات، روابط و علاقه‌مندی‌های دیگران، یک بیماری بزرگ روحی است! روح #تجاوز و #تجسس، مانع بزرگ ماست؛ در حرکت به سمتِ کسب باطن انسانی.. تا دیر نشده، به داد خودمان برسیم.

همیشه درّندگی زبان، با خنجر پرخاش و تندی نیست! گاهی زخمِ شوخی‌های زشت و بیهوده و یا دست انداختن و تمسخر دیگران، که ظاهراً با خنده و شادی همراهند؛ چنان برّنده‌اند که انسان را از چشم خداوند ساقط می‌کنند.

همه ارتباطات انسان، در شکل‌گیری ساختار روحش موثرند! اما؛ ارتباطات کلامی، بیشترین تاثیر رادارند... بازبان هم ميشه بهشت ساخت و هم... زبان را بایدتربیت کرد!

محال است زحمتهای انسان در جهت خودسازی و رسیدن به آسمان، نتیجه دهد؛ اگر... زبانش، تربیت نشده باشد!! زبان...قادر است، همه آخرت انسان را تباه کند!

کلمات و سخنان یک انسان، معرف درونِ او، و ساختارِ باطنش هستند. برای بزرگتر شدن روحمان، و قدرتمندتر شدن باطنمان، اول باید یاد بگیریم چجوری حرف بزنیم...

سخن؛ آیــــنه ای از درون انسان است! کلام ما نشان می دهد؛ در قلـب و فکــــر ما چه می گذرد... بیاموزیم حقیقتی زیبا را به مخاطب منتقل کنیم.

کنترل آرامــش دنیا و ابدیت ما، قبل از هر چیز، در گــروی کنتــرل زبـان ماست. حقیقتــاً، بالاتر از حفظ زبان، فضیلتی رو نمیشه نام برد. کمی تمرین کنیم...

از خدا جوییم توفیق ادب بی ادب محروم ماند از لطف رب از میان دو نفر با سبک زندگی و عبادی یکسان، کسی به خدا نزدیکتر است که اهل سکوت بیشتری است...