🔎 #گردشگری #بدرقه ✳️ سفرهای زيارتی در فرهنگ مردم 💠بدرقه/قسمت سوم 🔻قرآن و آب، در مراسم بدرقه ⏹در مراسم خداحافظی زائران در سیرجان: «پس از این که مسافر را از زیر قرآن می گذراندند، هدیه ای شامل یک جلد قرآن، جعبه هایی از گز یا قوطی های مسقطی و یا مقداری پسته به عنوان سرراهی به او هدیه می کردند و مسافر نیز موظف بود برای هدیه دهنده سوغاتی بیاورد و به او ثابت کند که در سفر به یادش بوده و محبتش را فراموش نکرده است. مسافرین پس از عبور از زیر آینه و قرآن، قرآن را می بوسیدند و در آینه نگاه می کردند و با حبه ای قند یا کُفتی(جرعه ای) شربت دهانشان را شیرین کرده دستشان را روی ظرف آرد یا قرص نانی که به عنوان صدقه، پای آینه و قرآن گذاشته بودند، می زدند و بدون این که پشت سرشان را نگاه کنند، راه می افتادند. ⏹قدیمی ها عقیده داشتند که مسافر پس از عبور از زیر آینه و قرآن، نباید به خانه بازگردد و پشت سرش را نگاه کند و اگر مسافری چنین کاری را انجام می داد جهت برطرف شدن خطر احتمالی، دوباره از زیر آینه و قرآن تا می شد(عبور می کرد) و بعد کاسه ای از آب و سبزی را پشت سرش می پاشیدند به امید این که سفرش بخیر بگذرد و به سلامتی به خانه اش برگردد.» 📚سفرهای زيارتی در فرهنگ مردم/ص ۶۱ 🔰 با #هنرستان از برنامه های فرهنگی هنری #استان_قم باخبر باشید 👇👇👇 🆔 @honarestan_net

🔎 #گردشگری #بدرقه ✳️ سفرهای زيارتی در فرهنگ مردم 💠 بدرقه/قسمت پنجم 🔻قرآن و آب، در مراسم بدرقه ⏹ در حسین آبادِ ناظم از توابع ملایر نیز: «زن و بچه زائر، مجمعه ای که محتوای آن سبزی، منقل آتش و اسپند بود، به همراه قرآن و آینه ای روی سر می گذاشتند و ابتدا مسافرخود را از زیر قرآن سه بار می گذراندند، بعد به همان صورت او را همراهی می کردند تا در ساعت مقرر، در محلی که معمولًا مقابل مسجد دِه بود، برای حرکت جمع شوند.» این رسم در اسفرجان شهرضا این طور بود که: «زائر مشهد باید با آردی که قبلًا در ظرفی تهیه شده بود، تیمم می کرد از این آرد آش پخته و به فقرا می دادند و هنگامی که از خانه بیرون می آمد، قرآن را می بوسید و از زیر آن رد می شد، سپس در حینِ رفتن، کاسه ای آب، پشت سرِ زائر ریخته می شد.» ⏹ در شهرهای دیگری؛ مانند بندرانزلی و قزوین نیز مطابق اسنادِ موجود، از زیر قرآن رد شدن، اسپند دود کردن و آب پشت سر زائر ریختن، از آداب و رسوم در بین مردم بوده و هست. 📚 سفرهای زيارتی در فرهنگ مردم/ص ۶۳ 🔰 با #هنرستان از برنامه های فرهنگی هنری #استان_قم باخبر باشید 👇👇👇 🆔 @honarestan_net

🔎 #گردشگری #بدرقه ✳️ سفرهای زيارتی در فرهنگ مردم 💠 بدرقه/قسمت ششم 🔻تجمع و مشایعت، در مراسم بدرقه 🔹مراسم خداحافظی اهالی و خویشان و نزدیکان زائر با پیمودن مقداری از راه و همراهی کردن مسافر تا مکان معینی؛ مانند امامزاده، ایستگاه اتوبوس، ابتدای جاده اصلی، قهوه خانه بین راه یا چند کیلومتر خارج از محدوده روستا ادامه می یافت. ⏹«در آن زمان که در روستاها اتومبیل نبود، زوّار ناگزیر بودند فاصله بین روستای سُه و بخش میمه جوشقان را که سر راه شوسه قرار داشت و فاصله آن حدود 30 کیلومتر بود با الاغ، قاطر و بعضی وقت ها باخورجین ها را بر روی آن ها می انداختند و وسایل سفر را درون خورجین ها جا می دادند. به هر حال کاروان زوّار، بیرون روستا جمع می شدند و زنان را بر مرکب ها سوار می کردند و مردها پیاده آماده حرکت می شدند. ⏹مراسم تودیع و خداحافظی، حالت جالبی داشت، گروهی می گریستند، گروهی خوشحال و خندان به روبوسی با یکدیگر می پرداختند و گروهی از اینکه عازم سفر زیارتی هستند، شاد و گروهی ناراحت و نزار از اینکه نتوانستند به زیارت بروند. به هر حال مراسم روبوسی، تودیع و التماس دعا، در میان هلهله، شادی، گریه و صدای چاووش خوان، حدود نیم ساعت طول می کشید و بعد قافله زوّار حرکت می کرد.» 📚سفرهای زيارتی در فرهنگ مردم/ص ۶۴ 🔰 با #هنرستان از برنامه های فرهنگی هنری #استان_قم باخبر باشید 👇👇👇 🆔 @honarestan_net

🔎 #گردشگری #بدرقه ✳️سفرهای زيارتی در فرهنگ مردم 💠بدرقه/قسمت هفتم 🔻تجمع و مشایعت، در مراسم بدرقه ⏹در گُمیشان از توابع بندر ترکمن: «زائر خانه خدا دو سه روز بعد از ولیمه دادن، باید به طرف تهران حرکت می کرد. تمام وسایل مورد نیاز او را از قبل آماده می کردند که توسط همراهانش حمل می شد. اگر زائر، صبح قصد عزیمت به تهران را داشت، بعد از نماز صبح که معمولًا در مسجد خوانده می شد، همراهروحانی مسجد به منزل مراجعت می نمود. در این وقت گروهی از فامیل ها و همسایه ها نیز در منزل او جمع می شدند، سپس روحانی از پارچه سفیدی که از قبل برای درست کردن عمّامه تهیه شده بود، عمّامه ای درست می کرد و بر سر زائر خانه خدا قرار می داد. اگر زائر زن بود، لباس های سفید به تن می کرد. قبل از حرکت زائر به تهران، عده زیادی از مردم در محلی که دروازه شهر و میدان بزرگی بود، جمع می شدند و وقتی زائر از منزل خود حرکت می کرد، نزدیکان وی نیز همراه او تا همان میدان می رفتند. ⏹ در این بین چون در «گُمیشان» روحانی زیاد بود و همه عمّامه سفید می گذاشتند،عمّامه زائر به دلیل نو بودن از همه سفیدتر بود. همراهان همگی در میدان جمع می شدند، سپس روحانی، اقامه نماز می کرد و همراهان و زائر نیز پشت سر او نماز می خواندند. بعد از نماز مردان با زائر خانه خدا دست می دادند و برای او سفر خوشی را آرزو می کردند و زن ها هم به طرف زائر می رفتند. 📚سفرهای زيارتی در فرهنگ مردم/ص ۶۵ و ۶۶ 🆔 @honarestan_net

🔎 #گردشگری #بدرقه ✳️سفرهای زيارتی در فرهنگ مردم 💠بدرقه/قسمت هشتم 🔻تجمع و مشایعت، در مراسم بدرقه ⏹البته با او دست نمی دادند، بلکه نوک آستین او را گرفته و به او «سفر به خیر» می گفتند. سپس زائر سوار اتومبیل می شد و با همراهان خود، که سه یا چهار نفر ازفامیل های او بودند، در میان شور و هلهله بدرقه کنندگان، به طرف تهران حرکت می کردند.» در سیرجان: «معمولًا ساعات حرکت زائرین در جلسات خداحافظی اعلام می شد و روز موعود، جمعی از اقوام و آشنایان در منزل مسافر جمع می شدند تا ضمن دیدار و خداحافظی مجدّد، او را بدرقه نمایند. قدیمی ها بدرقه کردن یا به اصطلاح «همپا» رفتن زائرین را ثواب می دانستند به همین دلیل در روز حرکت، شخصی بر پشت بام یا درب منزلِ زائر، می ایستاد و چوشی(چاووشی) می کرد.» ⏹در زاهدان فسا، کسی که می خواست به زیارت مشهد یا کربلا برود: «شب قبل از حرکت زائر، چاووش خوان به منزل آن شخص و روی پشت بام می رفت و شروع به خواندن می کرد؛ سپس بیشتر مردم برای خداحافظی می آمدند. در روز حرکت، زائر دستمال سبز رنگی دور گردن خود می بست و مردم به همراه او به امامزاده ای که در یک کیلومتری آبادی قرار دارد، می رفتند. این امامزاده به «امامزاده ابراهیم» یا «امامزاده زاهد» مشهور است، آنگاه پس از زیارت، با یکی دو تن از خویشان نزدیک خود حرکت می کرد.» 📚سفرهای زيارتی در فرهنگ مردم/ص ۶۷ 🆔 @honarestan_net

🔎 #گردشگری #بدرقه ✳️سفرهای زيارتی در فرهنگ مردم 💠بدرقه/قسمت نهم 🔻تجمع و مشایعت، در مراسم بدرقه ⏹در نی ریز فارس، با فرا رسیدن فصل تابستان و تعطیلی مدرسه ها، خانواده هایی که مایل به زیارت مرقد امام رضا(ع) بودند، خود را آماده می کردند تاراه دور را در پیش بگیرند. جالب آن بود که در تمام آن محله از چند روز قبل، بر سر زبان ها می افتاد که خانواده فلانی می خواهد به مشهد برود. ⏹در روز موعود که تمامی وسایل آماده می شد، آن ها را با گاری به گاراژ حمل می کردند و مطابق رسم، یک درویش با لباس سفید، عبا و تبرزین به خانه زائر می رفت و چاووشی می خواند. سپس اهل محل و خویشاوندان، زائران را تا گاراژ مشایعت می کردند. جالب آن بود که اگر به هنگام حرکت مسافران، در میان کسانی که آن ها را همراهی می کردند، بچه های زیر ده سال هم بودند، دستمال سبزی به دور گردن آن ها می بستند تا امام رضا(ع) آن ها را نیز برای زیارت طلب کند. 📚سفرهای زيارتی در فرهنگ مردم/ص ۶۸ و ۶۹ 🆔 @honarestan_net

🔎 #گردشگری #بدرقه ✳️سفرهای زيارتی در فرهنگ مردم 💠بدرقه/قسمت دهم 🔻تجمع و مشایعت، در مراسم بدرقه ⏹در سیرجان کرمان نیز: «همسایگان، ساکنین محله و حتی عابرین غریبه، با شنیدن صدای چاووش، به جمع بدرقه کنندگان می پیوستند و در فضای آکنده از بوی کُندرک(کُندر)، دشتی(اسپند) و گلاب به انتظار زائر می ایستادند و با صلوات های پی در پی او را به خارج از منزل فرا می خواندند. زائر در حالی که عده ای از روحانیون و بزرگان فامیل، او را همراهی می کردند؛ ازصلوات بلندتر می شد و چاووش خوان بیرق(پرچم) سبز را به نشانه حرکت در هوا می چرخاند و اشعار مناسبی می خواند. ⏹ حرکت آرام و منظّم استقبال کنندگان و صوت گوش نواز چاووش، ساکنین کوچه پس کوچه های تنگ و باریک شهر را تحت تأثیر قرار داده، از منازل بیرون می کشاند و در نتیجه، تعداد بدرقه کنندگان افزایش می یافت و جمع زیادی از مردم مؤمن و معتقد شهر با شوق و رغبت زائرین را مشایعت می نمودند. 📚سفرهای زيارتی در فرهنگ مردم/ص ۷۰ 🆔 @honarestan_net