#شب_سوم_محرم #حضرت_رقیه #محرم بابامی و حرفی ز تو پنهان ندارم خسته شدم دیگرپدرجان،جان ندارم مثل تمام پیرزن های مدینه من هم ببین بابا دگر دندان ندارم دندان فقط نه،کل موهایم سفید است البته مویی هم دگر چندان ندارم درشعله های خیمه موهای سرم سوخت آن گیسوی پر پشت را الآن ندارم از خستگی نای جویدن هم نمانده بس احتیاجی به غذا ونان ندارم نان وغذاکه چه بگویم...نان خشک است! نانی که خیرات است و میل آن ندارم خشکیده اشکم تاببارم روی لبهات ابری کبودم من ولی باران ندارم بابا؟!کنیزی،این کنیزی کارسختیست؟ آخر که من سررشته ای از آن،ندارم اینجابه من مردی کنیزوخارجی گفت! من راببر من طاقت بهتان ندارم 🔸شاعر: #محمد_کابلی @honarmandankhane                          ─┅═ঊঈ🍰ঊঈ═┅─

🏴 اشعار #شب_سوم_محرم ============================== #حضرت_رقیه #مرثیه_حضرت_رقیه دخترت بعد تو پیش چه کسی ناز کند ؟ او چگونه لب مجروح خودش باز کند؟ سعی بسیار کند تا سر تو بردارد با چه زجری سرت اندر بغل خود آرد خاک و خون از دهن بسته ی تو باز کند زیر لب شکوه زدست همه آغاز کند اشکش افتاد به رخ چهره ی زخمیش بسوخت دیده ی بسته ی خود بر لب زخمیت بدوخت راه دیدن چو ندارد لب تو دست کشید زخم خود کرده فراموش جراحات تو دید دید قاری ِ نوکِ نیزه لبش پاره شده جای چوبی به لبش دیده و بیچاره شده گفت کی بر لب تو چوب فرود آورده ؟ قد از غم خم من را به سجود آورده؟ تار شد دیده من یا که تو خاکی شده ای میهمان کنج تنور حرم کی شده ای ؟ خاک بر چهره ی تو از ره دور آمده ای من بمیرم مگر ازکنج تنور آمده ای ؟ رد سنگی که به سر جای شده بوسیدم تو مرا بخش اگر آب کمی نوشیدم فکر کردم که رساندند به لعلت آبی که بدون تو نمودم لب خود تر گاهی بعد تو ما هدف سنگ در اینجا شده ایم ما که از داغ غم تو همگی تا شده ایم باب بی سر شده ام چهره و رویم دیدی؟ جای آن آتش افتاده به مویم دیدی ؟ جای دستی که نشسته به رخم میسوزد عمه بر موی سفیدم نگهش میدوزد بعد تو پاره ی نان پیش من انداخته اند کوچه پس کوچه ی این شهر مرا تاخته اند فکر پای ِ پر از آبله ام را نکنند فکر سنگینی این سلسله ام را نکنند سنگها بر سر ما از همه سو می آمد از همه نغمه ی " عباس عمو ..!" می آمد بعد تو حرمت اهل حرمت کم شده است قامت خواهر غم دیده ی تو خم شده است ماه ِ بر نیزه به هنگام خسوف آمده ای مثل خورشید که در حال کسوف آمده ی در دل طشت طلا پیش زمین گیر رسید یوسف نیزه نشین از بر ِ تعبیر رسید خون لبهای پدر را به لبش پاک نمود بوسه بر روی لبان ِ پر ِ از چاک نمود کم کم افتاد دگر از نفس و چشمش بست او به همراه پدر رفت وازآن سلسله رست عمه را با همه غمهای خودش کرد رها همسفر با پدرش رفت دگر پیش خدا 🔸شاعر: #وحید_مصلحی ============================= #محرم