📌عزیزان علاقمند به حوزه ایثارگران 🔻با توجه به اینکه کمیسیون اجتماعی مجلس در حال بررسی طرحی است که قوانین ناکارآمد و بی خاصیت(منسوخ ) را حذف نماید. 👈این موارد در ۱۴۳ بند آماده شده است که #کارگروه_ایثارگران در حال بررسی آن برای ارایه نظر مشورتی به کمیسیون است. چنانچه عزیزان نظری راجع به این موارد دارند مطالب خود را حداکثر تا بیستم شهریور در ایتا به آیدی@Honarmandy1403 ارسال فرمایند. 📎دفتر ارتباطات مردمی دکتر#مجتبی_رحماندوست نماینده مردم شریف تهران ری #اسلامشهر شمیرانات و پردیس در شهرستان اسلامشهر #کارگروه_ایثارگران کانال جامعه اسلام‌شهر https://zil.ink/mahname_eslamshahr

سلام من به مدینه به آستان رفیعش به مسجد نبوی به لاله های بقیعش #حاج‌منصور‌ارضی #شهادت_پیامبر_اکرم(ص) کانال جامعه اسلام‌شهر https://zil.ink/mahname_eslamshahr

📌#حرف_حق 👈سعی کن کسی که تو را می بیند، آرزو کند مثل تو باشد. از ایمان سخن نگو! 👈بگذار از نوری که بر چهره داری ، آن را احساس کند. از عقیده برایش نگو! ☝️بگذار با پایبندی تو آن را بپذیرد. از عبادت برایش نگو! 👈بگذار آن را جلوی چشمش ببیند . از اخلاق برایش نگو ! 👈بگذار آن را از طریق مشاهده ی تو بپذیرد . از تعهد برایش نگو ! 👈بگذار مردم با اعمال تو خوب بودن را بشناسند ! ☝️" الگوی زیبایی برای دیگران باش" کانال جامعه اسلام‌شهر https://zil.ink/mahname_eslamshahr

#ازمنظرطنز ⚡️طنز بی برقی برق ما هر روز در گرمای سوزان می رود لا مُروّت صبح و ظهر و شامگاهان می رود لحظه ای آمد ولی باز اتصالی کرد و رفت نرم نرمک آمده امّا شتابان می رود ! قِصّه ی تکراری برق و خموشی های آن بارالها ، کی دقیقا رو به پایان می رود ؟ گفتم از بی برقی و گرما ،به من خندیدو گفت : غم مخور ای جان،هوا رو به زمستان می رود ! این دَما از روزگار ما در آورده دَمار در چنین وضعی دَمادم برقها مان می رود موقع خُرما پزان ،خورشید در برج تَموز قطره قطره هِی عَرق از زیر تُنبان می رود جای اکسیژن درون سینه ها در پایتخت بی هوا با هر تنفّس دود تهران می رود آنقدر گرم است حتی، اِتیوپی اینگونه نیست اصل ِخط اُستوا شاید ز ایران می رود گرچه گرما رفته بالای ۴۰ سانتیگراد لیکن اینجا شهرما بالای دوخسان* می رود باد دلچسب کولرگازی اگر چه جانفزاست قبض برقش قبض روحت می کند،جان می رود برق شهر آمپر کشید و بازهم کنتور پرید می پَرد زِرتی همینکه زیر جریان می رود ساک ساکی کرد و یخچال رفیقم شد خراب طفلکی از آن زمان دنبال تاوان می رود پُست ِ برق ِنبش ِ میدان محل شد مُنفجر جانعلی بَهر تماشا سوی میدان می رود عدّه ای از آن صدا امّا کمی قورخیده اند سمت منزل مرد همسایه هراسان می رود با تماس ِعضو شیرین کار شورای محل گشت ِ فوریّت ،برای رفع ِنُقصان می رود برقشان کم می رود در قسمت بالای شهر برق ما اسلامشهری ها فراوان می رود ! زیر بمباران ِ اسرائیل ِپَست ِ بی پدر مُطمئناً برق غزّه ، برق لبنان می رود برق ما امّا در این مرز سراسر پُرگهر عاری از جنگ و بدون بمب باران می‌رود آنچه بر ما می رود از قطعی هر روز برق از تلاش، از سعی زیبای مدیران می رود سیستم فرسوده و مستهلکِ ماشین برق سالها تِرترکُنان ، بی هیچ فرمان می رود فاز مسئولین که اغلب فاز خاموشی بُود ! پول این مردم کجا بهر چه عنوان می رود؟ زیر باد اِسپیلت برنامه ریزی می کنند کومپِلت برق محل ،کُل ِّ خیابان می رود ⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️✍سلمان فرج اللهی آذر *دوخسان ، به زبان تُرکی یعنی ۹۰ 😊 #برق #قطعی_برق #شعرطنز #سلمان_فرج_اللهی_آذر #س_ف_آذر #شادشهر کانال جامعه اسلام‌شهر https://zil.ink/mahname_eslamshahr

*✍معنا بخشی به کار و زندگی* من فیلسوفم اما موتور‌سیکلت تعمیر میکنم! ▫️سلمان عبداله زاده دکتر متیو بی. کرافورد، دکترای فلسفه از دانشگاه شیکاگو و تعمیرکار موتورسیکلت 📍پول‌های مچاله‌ ته جیبم در تعمیرگاه موتورسیکلت در مقایسه با حقوقی که در شغل قبلی‌ام می گرفتم، حس بسیار متفاوتی دارد. پس از اخذ مدرک دکتری در رشته فلسفه از دانشگاه شیکاگو، مدیر اندیشکده (اتاق‌فکر) واشنگتن شدم. آن روزها همیشه واقعاً خسته بودم و صادقانه بگویم نمی‌توانستم هیچ دلیل منطقی‌ای برای حقوقی که می‌گرفتم پیدا کنم. 📍این سوال همواره در ذهنم بود که این‌جا چه محصول ملموس و چه خدمت مفیدی برای کسی انجام می‌دهم؟. این حس بی‌فایدگی واقعاً برایم تحقیرآمیز بود. حقوق خوبی داشتم ولی در حقیقت احساس می‌کردم این حقوق نوعی جبران خسارت است. سرانجام بعد از پنج ماه این کار را کنار گذاشتم تا تعمیرگاه موتورسیکلتم را باز کنم. شاید این جابه‌جایی به خاطر این بود که من واقعاً برای کار دفتری ساخته نشده بودم، اما آنچه بدون شک می‌توانم بگویم این است که در این اتفاق هیچ چیز غیرمعمولی برایم رخ نداده است. 📍من قصه‌ زندگی خودم را برایتان می‌گویم، نه به این خاطر که فکر می‌کنم زندگی خارق‌العاده‌ای داشته‌ام. برعکس، دلیل بازگو کردنش این است که گمان می‌کنم زندگی‌ای کاملاً عادی دارم. هنگام انجام کارهای دستی، همیشه احساس می‌کردم این کارها، در مقایسه با مشاغلی که کارهای دانشی نام گرفته‌اند واجد معنای عمیق‌تری از عاملیت و کارایی‌اند. (برداشته شده از آوانگارد) 📍پشت میزنشین‌ها هر روز صبح سر کارشان می‌روند و روی همان صندلی همیشگی می‌نشینند و به مانیتور و در و دیوار اتاقشان چشم می‌دوزند. همه چیز یکنواخت است: رایانه‌شان، کاغذهایشان، و پنجره‌ای که به دیوار ساختمان روبه‌رو باز می‌شود. گاهی احساس می‌کنند جز این صحنه تکراری رابطه‌ای با دنیای واقعی ندارند؛ آن‌ها همان کسانی هستند که از دبیرستان به دانشگاه و سپس به این اتاقک و میز و صندلی هدایت شده‌اند. 📍تا اینجا تفاوتی با نویسنده این کتاب و اغلب کارمندان اداری یا دانشگاهیِ دیگر ندارند. اما متیو کرافورد استاد فلسفه‌ای است که بعد از کار اداری روزمره‌اش پا به دنیای تازهای می‌گذارد؛ به تعمیرگاه موتورسیکلت خودش پناه می‌برد و مشغول تعمیر موتورهای فرسوده می‌شود. او از تجربه فلسفی‌اش در انجام کارهای یدی حرف می‌زند و ما را به سفری برای کشف کار معنادار و لذت‌بخش می برد. (برداشته شده از ترجمان) 📍کتاب دکتر کرافورد نکات مهم و جالبی و بسیار متنوعی دارد اما سه آموزه کلیدی که ما می‌خواهیم آن را برجسته کنیم چنین است: ▪︎نگذارید جامعه برای شما تعیین تکلیف کند. در طول زمان برای ما جا افتاده است که کارهای اداری (یقه سفیدها) شرافت بیشتری دارند. در صورتی که مشاغل یدی، مانند مکانیکی، لوله‌کشی، و نجاری، نوعی از کار را ارائه می‌دهند که از نظر فکری جذاب، خلاقانه و با پاداش شخصی است، برخلاف تصور عموم که چنین کاری را پست یا بی‌اهمیت می‌داند. ▪︎کار کردن ذاتا ارزشمند است. کرافورد این ایده را به چالش می‌کشد که کار صرفاً وسیله‌ای برای رسیدن به هدف بیرونی است، مانند دریافت حقوق. او استدلال می‌کند که کار باید از طریق احساس عاملیت شخصی، ارتباط با نتایج ملموس کار و فرصت به کارگیری مهارت‌ معنابخش باشد. ▪︎کار باید تعالی‌بخش باشد. کرافورد بر ارزش کاری تأکید می‌کند که به افراد امکان می‌دهد عمیقاً درگیر شوند، با آن ارتباط برقرار کنند، در آن غرق شوند، از آن لذت ببرند و عاملانه و فعالانه کار کنند، مسوولیت نتایج را بر عهده بگیرند و به دستاوردهای خود افتخار کنند. معنای کتاب فیلسوفی در تعمیرگاه برای من و شما چیست؟ 🎯 ما بخش مهمی از زندگی‌مان را صرف کار می‌کنیم حدودا یک سوم. بنابراین اگر کار ما فقط منجر به دریافت حقوق شود، به‌گونه‌ای که پس از آن با پولی که به دست می‌آوریم زندگی کنیم به عبارت دیگر ما در حال خودفروشی مدرن هستیم. چه باید کرد؟ 🎯 حتی‌الامکان به مشاغلی بپردازیم که ارزش واقعی تولید می‌کنند به گونه‌ای که علاوه بر آنکه جیب ما را پر می‌کنند قلب و روح ما را نیز پر کنند. در صورتی که دست ما برای پیدا کردن شغل دلخواه بسته است اما راه پیش روی ما بسته نیست: ۱. جنبه‌های خلاقانه به کارمان اضافه کنیم؛ مانند راننده تاکسی که کل کابین داخل تاکسی را پر کرده بود از نوشته‌های الهام‌بخش. ۲. کاری را که دوست داریم به شغل‌مان اضافه کنیم مانند فروشنده لاستیک ماشینی که اطراف و درون مغازه‌اش را پر کرده بود از گلدان‌های زیبا. ۳. در کنار کار اصلی‌مان ارزش‌های معنادار خلق کنیم مانند آرایشگری که روانشناسی خوانده بود و همیشه پادکست‌های خوب در آرایشگاه پخش می‌کرد و حتی گاهی هم مشاوره می‌داد. این ما هستیم که به زندگی و کارمان معنا می‌بخشیم. @rahbooord