🌿کشمکش بر سر حجاب تقابل بر سر اجرای یک قانون ناقص ♦️درحالی که دولت تلاش می‌کند تا با رویکردی متعادل به چالش‌هایی که مخالفانش پیش‌روی قوه مجریه می‌گذراند را پشت سر بگذارد، جریان‌های سیاسی مختلف با اهداف و انگیزه‌های متفاوت به این موضوع دامن می‌زنند. به طور مشخص موضوع حجاب به صحنه‌ تقابل جدی میان دولت و جریان پایداری تبدیل شده است. کمااینکه روز گذشته مجید انصاری، معاون حقوقی رئیس‌جمهور با اعلام توقف موقت ابلاغ قانون جدید حجاب، به دلیل وجود بخش‌های غیرقابل اجرا، از تلاش دولت برای اصلاح این قانون خبر داد. در این میان، آیت‌الله سیدمصطفی محقق‌داماد، از فقهای برجسته و صاحب‌نظر در حوزه فقه و حقوق، با ارائه تفسیری متفاوت از احکام اسلامی مربوط به حجاب، معتقد است: «حکومت نمی‌تواند زنان را به حجاب ملزم کند. وی با استناد به روایاتی از پیامبر اسلام‌(ص) و با استدلال بر اینکه بسیاری از احکام دینی، ضمانت اجرایی الهی دارند و نیازی به دخالت در اجرای آنها نیست بر این باور است که حکومت اسلامی نمی‌تواند همه واجبات را به صورت قانون درآورد و اجرای آنها را الزامی کند. به عنوان مثال، وی به وجوب حج اشاره می‌کند و می‌پرسد آیا حکومت باید افرادی که استطاعت مالی دارند را مجبور به رفتن به حج کند؟» حجاب همچنان اهرمی برای فشار به دولت اما در مقابل، جریان پایداری در مجلس با فشار بی‌امان بر دولت، خواستار اجرای فوری و کامل قانون حجاب است. این جریان با سازماندهی تحصن‌های شبانه‌روزی در مقابل مجلس و نهاد ریاست‌جمهوری و با بسیج نمایندگان مجلس برای امضای نامه‌ای در حمایت از قانون حجاب، تلاش می‌کند تا دولت را وادار به عقب‌نشینی از موضع خود کند. حتی مرتضی آقاتهرانی، رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس و از چهره‌های شاخص پایداری از ابلاغ قانون موسوم به حجاب و عفاف در اسفند ماه امسال خبر داد. وی با بیان اینکه نباید در تصمیم‌گیری درباره حجاب، ملاحظات آمریکا و اسرائیل را در نظر گرفت، منتقدان این قانون را به ناآگاهی و عدم مطالعه آن متهم کرد. وی پیش از این نیز حتی قبل از توقف ابلاغ قانون توسط شورای عالی امنیت ملی بر اجرای قریب‌الوقوع آن تاکید کرده بود. پایان باز یک قانون! قانون موسوم به حجاب و عفاف که توسط مجلس تصویب شد و قرار بود توسط محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس برای اجرایی شدن ابلاغ شود توسط شورای عالی امنیت ملی متوقف شد. این اقدام باعث شد برخی از نمایندگان که اکثراً از جریان پایداری بودند به‌ طور مکرر در نقد این تصمیم سخن بگویند. همچنان نیز برخی از نمایندگان در این خصوص اظهاراتی ارائه می‌دهند. تجمع‌کنندگان جلوی مجلس و ادعاها درباره دریافت پول به دلیل حساسیت موضوع حجاب، بازتاب گسترده‌ای داشته است. از یک‌سو، این ادعاها می‌تواند نشان‌دهنده وجود افرادی باشد که از این موضوع به‌عنوان فرصتی برای کسب منفعت مالی استفاده می‌کنند. از سوی دیگر، این ادعاها ممکن است به‌ عنوان ابزاری برای تضعیف حرکت مردمی مطرح شده باشند. ❇️ این درحالی است که در این فضای پرتنش، سردبیر سایت مشرق نیز با انتشار مطلبی در شبکه اجتماعی ایکس (توئیتر سابق) از مسدود شدن شماری از کانال‌های تلگرامی به دلیل اختلاف‌افکنی و سازماندهی تجمعات غیرقانونی خبر داد. این اقدام نشان‌دهنده تلاش نهادهای مسئول برای کنترل فضای مجازی و جلو‌گیری از گسترش بی‌ثباتی و ناامنی در جامعه است. با این حال به نظر می‌رسد که موضوع حجاب و مباحث پیرامون آن به این زودی‌ها از دستور کار سیاسی و اجتماعی کشور خارج نخواهد شد و به‌ عنوان یکی از محورهای اصلی اختلاف‌نظر و کشمکش میان جریان‌های سیاسی مختلف باقی خواهد ماند. این درحالی است که ثابتی از چهره‌های نزدیک به سعید جلیلی و پایداری‌ها به همراه حمید رسایی، آقای تهرانی و نمایندگان مخالف دولت از همان ابتدای روی کار آمدن دولت مسعود پزشکیان هر موضوعی را به اهرمی برای فشار به دولت تبدیل کردند. از ماجرای اینکه بند ۲ قانون انتصاب افراد در مشاغل حساس را اصلاح نکردند تا ظریف را آنقدر در فشار بگذارند تا بالاخره به پیشنهاد رئیس قوه قضائیه کنار بکشد تا استیضاح وزیر اقتصاد در آخرین روزهای سال و فشار بر دیگر وزرای وزارتخانه‌ها تا مسائلی همچون فیلترینگ و حجاب. 🔺برای خواندن ادامه این مطلب به سایت سازندگی مراجعه کنید https://saazandegi.ir/کشمکش-بر-سر-حجاب/ @swhriran @hooree🌹

ساسی و مربیان تربیتی! غلامعلی حدادعادل در بارهٔ حاشیه‌های آهنگ سخیف تازهٔ ساسی مانکن گفته است: "زمانی که معاونت پرورشی را منحل کردند، زمینه‌ساز چنین مشکلاتی شدیم. باید ارزش‌های تربیتی و فرهنگی را به مدارس بازگردانیم." به نظرم آقای حدادعادل معادله را معکوس می‌بیند. این در واقع بسیاری از مربیان تربیتی مدارس بودند که با نوع نگاه خرافی و سطحی خود، بچه‌های ما را بی‌دین و دین‌گریز کردند و زمینه‌ساز گرایش به آثار کسانی چون تتلو و ساسی‌مانکن شدند. کار بسیاری از این مربیان، ایجاد ترس و وحشت از دنیای پس از مرگ بین بچه‌های بی‌گناه این مملکت و ایجاد مشکلات روانی برای آنها بود. بخش زیادی از وقت خود من، صرف زدودن خرافات و ترس‌های موهوم از خداوند در ذهن بچه‌هایم شد، یعنی همهٔ آنچه مربیان تربیتی مدارس‌شان با انواع ترفندهای وحشت‌آفرین به آنها القا کرده بودند. بنابراین، بسیاری از مربیان تربیتی سهمی بزرگ در  بی‌اعتبار کردن آموزش‌های اخلاقی و فرهنگی اصیل برای چند نسل این کشور به خود اختصاص داده‌اند و نتیجهٔ کارشان رواج آثاری در حد ساسی و تتلو در بین بخشی از جامعه است. ✍احمد زیدآبادی @hooree🌹

ارزانی است! شاید با دیدن این‌عنوان در آغاز شگفت زده شوید که ارزانی کجاست؟ چه چیز ارزان است؟ در حالی که نه هر روز که هر ساعت بر گرانی افزوده می‌شود چه چیز ارزان شده است؟ بله؛ اگر نان گران است، جان ارزان است. نان در اینجا به تمام معنی یعنی معیشت و هزینه زندگی و مسکن است که هر روز بر گرانی‌اش افزوده می‌شود، دربرابر‌، جان در معنی عمومی‌اش یعنی اصل حیات و زنده ماندن و ارزش و امنیتش. ارزانی جان در ابعاد و گونه‌های مختلف است. گاهی ممکن است یکی از این جان دادنهای ارزان به دلائلی برجسته شود و اصطلاحا صدا کند. همچون مرگ جوان دانشجویی که در کنار کوی دانشگاه جان باخت، چنان که سالها پیش نیز کوی دانشگاه صدا کرد. امروزه در این سرزمین پرغم گویی آنچه ارزان است همین جان است. در جاده، سالانه هزاران نفر جان می‌دهند و مجروح و معلول می‌شوند، چون پول نیست که جاده ها را خوب بسازند و تعمیر کنند، و خودروها هم ارابه‌های مرگند! از آلودگی هوا هزاران نفر می‌میرند و یا سرطان می گیرند؛ چون سوخت سالم نیست که مردم کمتر آزار ببینند. از حوادث ناشی از ناایمنی ساختمان و وسایل و ... گروهی جان می سپارند؛ چون‌ مصالح گران است و طمع بسیار و نظارتی بر کیفیت نیست. از نبود داروی باکیفیت و نداشتن هزینه درمان چه بسیار جانها که خاموش می‌شود؛ چون نداریم و تحریم هستیم. از شدت فشار بر زندگی و بروز افسردگی، خطی بر پایان زندگی بسیاری کشیده می شود و .... و دریغ که هیچ چشمی بر این دردها تر نمی شود و هیچ دلی - آن که باید بشود - براین اندوه نمی سوزد و نمی‌شورد. چرا؟ چون زندگی، حتی یک زندگی معمولی و ساده نیست و فاصله طبقاتی دارا و ندار بسیار است؛ هرچند جمعیت ندار بسی بیشتر از داراست. چون به جای شادی و نشاط و امید، غم و اندوه و ترس و اضطراب و تشویش بر جانها جاری است. چرا؟ چون برای قدرت‌داران و تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان، جان چندان ارزشی ندارد؛ زیرا در نگاه‌شان گویا انسان مهم نیست و آنچه اهمیت ندارد، زندگی مردم است؛ که اگر جان و انسان مهم بود کار به این جان باختن‌ها نمی‌رسید. و این قدر ناامنی روانی و خطر جانی و باختن مال و رفتن به زوال نبود، که اگر بود این زندگی با چند کلمه این قدر متلاطم نمی‌شد و هر روز بر انبوه ناامیدی نمی افزود. که اگر انسان ارزش داشت، زندگی‌اش را با سیاست و میل و هیجان و توهم عوض نمی‌کردند. آری ارزانی است ارزانی جان در غیبت عقل و تدبیر و سیطره خشم و تحقیر. ✍امید پورمصطفی @hooree🌹

نهمین کارزار پرامضای تاریخ کارزارهای فارسی: مخالفت با ابلاغ و اجرای قانون عفاف‌وحجاب تعداد امضاکنندگان کارزار مخالفت با ابلاغ و اجرای قانون عفاف‌وحجاب از مرز ۱۱۱ هزار نفر گذشت. این کارزار که از ۲۰ اسفند آغاز شده، چهل‌وهفتمین کارزاری است که در شش سال گذشته به بیش از ۱۰۰ هزار امضا رسیده است. اهمیت این موضوع در این است که کمتر از ۰.۱ درصد از کارزارهای منتشرشده تاکنون به چنین رکوردی دست یافته‌اند. از این منظر، کارزار مخالفت با ابلاغ و اجرای قانون عفاف‌وحجاب (آی‌دی: ۲۰۰۱۳۲) پدیده‌ای ویژه است که توانسته توجه گسترده‌ای را در جامعه ایران جلب کند. این در حالی است که در شرایط کنونی، بسیاری از کارزارهای پرمخاطب ماهیت معیشتی دارند. مقایسه این کارزار با ۱۱۱ هزار امضا با تعداد شرکت‌کنندگان در تجمع حامیان این قانون مقابل مجلس نشان‌دهنده تفاوت معنادار میزان حمایت عمومی از هر دو دیدگاه است. براساس برخی گزارش‌ها، از جمله یادداشت سردبیر سابق مشرق‌نیوز، تنها ۶۰۰ نفر در این تجمع شرکت کرده بودند. اینجا اعداد گویای همه چیز هستند. این مسئله در روزهای اخیر در افکار عمومی و فضای رسانه‌ای نیز بازتاب زیادی داشته است؛ به‌گونه‌ای که اخبار مرتبط در تلگرام بیش از ۷ میلیون بار دیده شده و برخی از مخالفان اجرای این قانون، از جمله آذر منصوری (رئیس جبهه اصلاحات)، از وزیر کشور خواسته‌اند امکان تجمع برای مخالفان نیز فراهم شود. کارزارهای مجازی؛ جایگزینی برای تجمعات خیابانی؟ اگرچه مخالفان اجرای قانون عفاف‌وحجاب اجازه برگزاری تجمع نیافته‌اند، اما تعداد امضاکنندگان این کارزار نشان‌دهنده مخالفت گسترده‌ای است که بدون نیاز به حضور در خیابان، بیان شده است. این موضوع اهمیت کارزارهای اینترنتی را به‌عنوان ابزاری مسالمت‌آمیز و مدنی برای ابراز مطالبات عمومی نشان می‌دهد. برخی ممکن است این استدلال را مطرح کنند که کارزار حامیان ابلاغ قانون عفاف‌وحجاب در آذرماه به ۱۰۸ هزار امضا رسیده بود و بنابراین حمایت از هر دو دیدگاه تقریباً برابر است. اما این استدلال دقیق نیست، زیرا از آذرماه تاکنون ۵ کارزار دیگر در مخالفت با اجرای این قانون منتشر شده است که هر یک مخاطبان و امضاکنندگان متفاوتی داشته‌اند. با تجمیع امضاکنندگان این ۵ کارزار، تعداد امضاهای مخالفت به بیش از ۲۴۰ هزار نفر می‌رسد. پیام روشن کارزارها اگر همه این امضاها در یک کارزار تجمیع شوند، کارزار مخالفت با اجرای قانون عفاف‌وحجاب به یکی از ده کارزار پرامضای تاریخ ایران تبدیل خواهد شد. این آمار بیانگر مخالفت گسترده با اجرای این قانون است و در عین حال، نشان می‌دهد که فضای دیجیتال می‌تواند بستری برای اعتراض مدنی و بدون تنش باشد. به‌نظر می‌رسد که این ۵ کارزار توانسته‌اند صدای مردم را به به‌خوبی برسانند، زیرا تاکنون رؤسای قوا از ابلاغ و اجرای این مصوبه خودداری کرده‌اند. این امر نشان می‌دهد که کارزارهای مجازی می‌توانند مؤثرتر از تجمعات محدود خیابانی عمل کنند. چنانچه نهادهای تصمیم‌گیرنده به مطالباتی که از طریق این ابزارها مطرح می‌شوند توجه بیشتری نشان دهند، امکان کاهش تنش‌های اجتماعی و جلوگیری از اعتراضات خیابانی نیز افزایش خواهد یافت. ✍محمد رهبری @hooree🌹

🎯 چرا روزهای تعطیل برای آدم‌های غمگین رنج‌آورند؟ 🔴 تا شروع تعطیلات سال نو چند روز بیشتر باقی نمانده. این ایام برای اغلب آدم‌ها مملو از شادی و خوشی است. سفرها، دید و بازدیدها و فراغتی که روزهای عید به ارمغان می‌آورد، خوشایند و خاطره‌انگیز است. اما روزهای تعطیل برای کسانی که دچار ناخوش‌احوالی‌های روحی هستند، ممکن است اصلاً دوست‌داشتنی نباشند. 🔴 در روزهای تعطیل، فشاری بیش‌ازحد برای «شادبودن» وجود دارد که به‌خودی خود می‌تواند برای کسانی که مضطرب یا افسرده‌اند وحشت‌آور باشد و باعث عذاب‌ وجدان بشود. 🔴 اگر در حال دست‌وپنجه نرم کردن با مشکلات روانی باشیم، در این روزها، مرتباً یادمان می‌آید که چقدر با بقیه فرق داریم و چقدر حس‌وحالمان با روحیه‌ای که از ما انتظار دارند در تضاد است. دوباره نگران می‌شویم که مبادا دیگران را دلسرد کنیم و دلیل تازه‌ای پیدا می‌کنیم تا از خودمان متنفر شویم. 🔴 در این روزها، تعداد آدم‌هایی که باید با آن‌ها روبه‌رو شویم، بیش از حد زیاد است و فضاها و روند معمول زندگی‌ مختل می‌شود. درعین‌حال، درمان‌گران و روانپزشکان هم دارند استراحت می‌کنند و در دسترس نیستند. 🔴 در چنین موقعیت‌هایی چه کار می‌توان کرد؟ آلن دوباتن می‌گوید اگر آدمی هستید که تحمل شلوغی‌های روزهای تعطیل را ندارد، اولین قدم این است که خودتان را آماده کنید و تا آنجا که ممکن است به اطرافیانتان گوشزد کنید که پیشنهادشان برای اینکه شاد و سرخوش باشید برایتان مشقت‌بار است و نمایش درآوردن و تظاهر به شادی هم حالتان را بهتر نمی‌کند. 🔴 باید به یاد داشته باشیم و به دیگران نیز یادآوری کنیم که کاملاً معمول است که ذهن انسان دچار ناخوشی باشد. ذهن ما با اعضای دیگر بدنمان تفاوتی ندارد، آسیب می‌بیند و نیازمند مراقبت است. وقتی به پای پیچ‌خورده توجه می‌کنیم، چرا با ذهن آسیب‌دیده مهربان‌تر نباشیم؟ 🔴 اگر گذراندن روزهای تعطیل برایتان دشوار است، بدانید که تنها نیستید. در این روزها انگار همه در اوج خوشی‌اند و فقط ما مصیبت‌زده و نالان زیر پتو سنگر گرفته‌ایم. اما واقعیت این است که خیلی از انسان‌ها لبخند نمی‌زنند، پریشانی‌های حاد دارند و همواره در معرض حملات شدید خودمقصربینی هستند. به یاد داشته باشید که روزهای تعطیل زود خواهد گذشت و دوباره نظم زندگی باز می‌گردد. 📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «رنج روزهای تعطیل برای آدم‌های غمگین». این مطلب در تاریخ ۲۳ آبان ۱۳۹۷ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ آلن دوباتن است و علیرضا شفیعی‌نسب آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخه کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید. 📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید: B2n.ir/a25306 @tarjomaanweb @hooree🌹

آیا زن‌ستیزی پدیده‌ای جهانی است؟ 📚بخشی از کتاب «چرا خاورمیانه نیازمند انقلابی جنسی است» دگردیسی فمینیستی من تحولی تدریجی داشته و در سفر به دور دنیا با من همراه بوده است. تا به امروز نمی‌دانم کدام استاد یا کتابدارِ دگراندیشی متون فمینیستی را در قفسه‌های کتابخانه‌ی دانشگاه جده قرار داده بود، اما به هر حال من آنها را در آنجا یافتم. این متون باعث وحشتم شدند. می‌فهمیدم که همه چیز در حال فروریختن است. اکنون که پیرتر شده‌ام، می‌فهمم که آن احساس وحشت به شما کمک می‌کند نیازتان را دریابید. وحشت شما را تشویق به پریدن می‌کند حتی اگر ندانید که آیا دوباره پایتان به زمین خواهد رسید یا نه. 😀نوشته‌های فمینیستی سراسر جهان را می‌خواندم اما از همه مهم‌تر دریافتم که خاورمیانه نیز یک میراث فمینیستی مخصوص به خود دارد؛ این میراث، بر خلاف ادعای مخالفان حقوق زنان، از «غرب» وارد نشده بود. هدی شعراوی، فمینیستی بود که جنبش حق‌خواهی زنان را در مصر به راه انداخت و در سال ۱۹۲۳ در ملأ عام نقاب از صورت خود برداشت؛ دُریه شفیق رهبر پانزده زنی بود که در دهه‌ی ۱۹۵۰ به مجلس مصر یورش بردند و سپس به خاطر حق رأی زنان دست به اعتصاب غذا زدند؛ نوال سعداوی، پزشک، نویسنده، و فعال مصری؛ فاطمه مرنیسی، جامعه شناسی مراکشی- اینان همه هواداران دوآتشه‌ی حقوق زنان‌اند. آنان برای توصیف آنچه در پیرامونم می‌دیدم، زبانی جدید به من دادند. زنان همواره باید دست به دو انقلاب بزنند: آنان باید هم به همراه مردان با رژیمی که همه را سرکوب می‌کند بجنگند و هم با زن‌ستیزی شایع در منطقه. به همان اندازه که از دیدن سقوط دیکتاتور مصر و سایر کشورها شاد بودم و همان اندازه که از دیدن حرکت لنگ‌لنگان این کشورها به سمت دموکراسی، هر قدر هم که ناشیانه بود، خوشحال بودم –پس از این همه سال سرکوب، چه انتظار دیگری می‌توان داشت؟- اما این آگاهی جانکاه را نیز داشتم که هر چند زنان در سنگرهای خیابانی همراه مردان‌اند، این خطر همواره وجود دارد که آنان همین حقوق اندکی را که در مصر، تونس، لیبی، یمن، و سوریه‌ی دوران پساانقلابی دارند، از دست بدهند. 🌸از من می‌پرسند بهترین کمکی که می‌توانند به زنان این بخش از جهان کنند چیست، جواب من این است: به زنان جامعه‌ی خود کمک کنید تا با زن‌ستیزی مبارزه کنند. با این کار شما به پیکاری جهانی برای مبارزه با نفرت از زنان یاری می‌رسانید. این کتاب با چنین هدفی نوشته شده است؛ این پرچم و مانیفست من است که با آن زن‌ستیزی را در این قسمت از جهان افشا می‌کنم و به این ترتیب با مبارزه‌ی جهانی فمینیستی پیوند می‌یابم. 🌸کشورهایی که توانسته‌اند از میزان زن‌ستیزی خود بکاهند، از همان ابتدا برای حقوق زنان احترام بیشتری قائل نبودند. بلکه، زنان این کشورها برای افشا کردن نقض حقوق زنان و آزادسازی زنان به سختی مبارزه کرده‌اند. نبرد بر سر بدن زنان تنها با انقلابی ذهنی می‌تواند به پیروزی دست یابد. اغلب زنان را به خاطر طرح «سیاست هویت‌محور» سرزنش می‌کنند و از آنان خواسته می‌شود تا به خاطر اهداف بزرگ‌تری مانند همبستگی یا وفاداری به انقلاب، مسئله‌ی «حقوق زنان» را کنار بگذارند. این یک اشتباه است. شاید توانسته باشیم حسنی مبارک را در مصر، زین العابدین بن علی را در تونس، معمر قذافی را در لیبی، و علی عبدالله صالح را در یمن کنار بگذاریم؛ 📌 اما تا زمانی که خشم و عصبانیت ما نسبت به سرکوب‌کنندگانمان در کاخ‌های ریاست‌جمهوری شامل سرکوب‌کنندگانمان در خیابان‌ها و خانه‌هایمان نشود –تا زمانی که مبارک را در ذهن، اتاق خواب، و خیابان‌هایمان سرنگون نکنیم- انقلاب ما حتی آغاز هم نشده است. ✍مونا طحاوی برگردان: هامون نیشابوری @Zane_Ruz_Channel @hooree🌹

‍ بهار را بهانه نکنم، چه کنم؟ 🔹قدیمی‌ترها می‌گفتند عید برای بچه‌هاست. چه خوب که پس هنوز بچه‌ها هستند. یاد فیلم «فرزندان انسان» آلفونسو کوارون می‌افتم. چقدر زشت و زننده است جهانی که بچه‌ها در آن نباشند. به خاطر آنها هم که شده، مجبوریم گذر کنیم از این شب‌های سرد و برسیم به دروازه بهشت بهار. شاید بگویید چه خودفریبی احمقانه‌ای؟ بخش اولش را به‌طور مطلق انکار نمی‌کنم اما بعید میدانم احمقانه باشد. از سر بی‌خردی نیست، کارکردی دارد و خود خویشکاری است از قضا. ریشه‌های اسطوره‌ای‌اش را هم که فراموش کنیم، اگر کسی این آیین را ابداع می‌کرد، به او درود می‌فرستادیم. 🔹یاد صحبتهای دکتر آذرخش مکری می‌افتم که می‌گوید انگار موتور لذت و خوشی در آدمیزاد برای روشن‌شدن نیاز دارد به تحریک‌شدن و فرستادن نشانکهای ولو فریبکارانه از لذت. پس چرا وقتی آیینی آکنده است از این انگیزنده‌های زیبا، آن را پس بزنیم؟ لابد نیاکان‌مان هم این را دریافته بوده‌اند که نوروز را رها نکردند. نوروز شد نماد ایرانی بودن و ایرانی ماندن. 🔹در سرزمینی که از چپ و راست بر آن می‌تاختند، بهانه برای گریه فراوان بود اما پیامد در چله نشستن و در سوگ ماندن چه بود؟ راهی دگر رفتیم و چه خوش یافتیم این معجزه ماندگار را. تقویم‌مان پر شد از بزم‌های ماهانه و جشن‌های سالانه؛ جنم ایرانی انگار در جشن و شادی ریشه گرفت و چه خوش که گره خوردیم به سور و سرور. 🔹هنوز مانده البته به آن استغنا برسم که چونان زویا زاکاریان شادمانه بسرایم: «پاشو پاشو پاشو گلدون بیار/ وقتشه سنبل بکاریم/ اگه نوروزم نیاد/ با یه غزل عید میاریم» و به این خیال دلاویز بپیوندم که «بی‌بهارم می‌شه گاهی خواب نرگس ببینیم/ وقت و بی‌وقت تو خونه سفره هفت‌سین بچینیم» اما از شما می‌پرسم در زمانه‌ای که «طفلی به‌نام شادی دیری‌ست گم شده‌ست»، در «طرفه کابوسی به بیداری که ما دیدیم»، بهار را بهانه نکنم، چه کنم؟ 🖌️فرزاد نعمتی | خبرنگار گروه فرهنگ 📌ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین @hammihanonline @hooree🌹

☘نیایش سال نو 🌺پروردگارا در آستانه نوروز از تو می‌خواهم حال و احوال مردم ایران را به سوی خیر و نیکی رهنمون نمایی. ☘بارالها در سال پیش‌رو به مردم ما امید و نشاط دگرگونی و زندگی در مسیر تعالی و به حاکمان ما عقل و درایت کشورداری عطا کن. 🌺خداوندا از تو می‌خواهم به‌گونه‌ای که تنها تو قادری، به سردمداران  تفهیم کنی که مسیر اداره کشور را از نظامی-امنیتی به توسعه‌محور تغییر دهند. ☘ای رحمان و رحیم از تو می‌خواهم سال پیش‌رو را با هدایت صاحبان قدرت سال برچیده شدن بساط حصر و حبس سیاسی و عقیدتی از سرزمین ما قرار دهی. 🌺آفریدگارا به مردمان ما امید و توان تحول در زندگی و به حاکمان ما دوری از خودمحوری و خودبزرگ‌بینی عطا فرما. ☘مهربانا سالی که بر این کشور گذشت سالی سخت و همراه با "یأس از بهترشدن" بود. تو یاری کن تا اداره‌کنندگان کشور با تکیه واقعی بر اراده عمومی و بهره‌مندی از توانمندان علمی و تخصصی در زمینه‌های گوناگون مسیر را به سوی "امید به رشد و تعالی" تغییر دهند. 🌺آفریدگارا خود می‌دانی که مدت‌هاست شکاف دولت-ملت در این کشور روز به روز عمیق‌تر شده؛ تو یاری فرما تا صاحبان قدرت به سوی خواست عمومی مردم با اتخاذ روش‌های صادقانه تغییر مسیر دهند و وفاق واقعی که سرچشمه تحولات بسیار خواهد بود تحقق یابد. ☘خداوندا هرگز تصور نمی‌کردیم  در حکومتی با صفت اسلامی رایج‌ترین واژه "فساد" باشد! که این نیست مگر اتخاذ سیاست‌های ناراست در کشورداری. تو خود یاری فرما تا پدیده "فساد" و عاملان فاسد از سرزمین ما ریشه کن گردد. 🌺آمین یا رب العالمین ✍محمد جواد مظفر @hooree🌹

«امید که همگی مصمم به ساختن سال خوبی باشیم» ضمن آرزوی قبولی طاعات و تبریک سال نو و دعا برای تحوّل همه جانبه در زندگی فردی و اجتماعی مان جهت رسیدن به «احسن الحال» می‌گویم: دعا یعنی فراخواندنِ حاجت و منظور مورد نظر یعنی خواستن و میل و اشتیاق در رسیدن به چیزی که علاقه مند به داشتن آنیم و این قصه با شعار حل شدنی نیست و به قول قدیمی‌ها با دعای صرف، کسی نیازمندی ما را داخل زنبیل نمی‌گذارد و ارسال نمیکند! وقتی می‌گوئیم سلامتی می‌خواهیم یعنی باید قواعد سلامت در تحرّک لازم، تغذیه مناسب و پرهیز از‌ هر آنچه به این سلامتی آسیب می‌زند را رعایت کنیم و در صورتیکه به هر علتی سلامتی مان نقض و بیمار شدیم برای درمان و بازیابی این نعمت بزرگ کمترین قصور و کوتاهی روا نداریم در اینجا نیز وقتی در دعای تحویل سال می‌خوانیم؛ «یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ یَا مُدَبِّرَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَال» باید یادمان بماند که شرط لازم جهت اجابت چنین دعاهایی «از تو حرکت از من برکت است» همانطور که همگان در این سال‌ها دیدیم؛با نامگذاری‌های اقتصادی روی سال‌ها و دستور به حفظ ارزش پول ملی و امثالهم و عدم حرکت برای ایجاد بسترهای لازم جهت تحقق چنین خواسته‌هایی، نه تنها اتفاق مثبتی نیفتاد که به جهت نادیده گرفتن مبانی مجرّب علم اقتصاد و زیر پا نهادن معادلات مربوطه و به هم ریختن امنیت سرمایه‌گذاری و نابودی امنیت روانی جامعه، نه تنها دستورات و خواسته‌هایمان برآورده نشد که.... بنابراین وقتی به خدا می‌گوییم؛ بهترین حال را می‌خواهیم باید در هر دو بُعد فردی و اجتماعی حرکت‌های مان نیز مؤید همین خواسته و تمایلی باشد که در حرف و شعار تحت عنوان دعا بیان می‌کنیم تا هم بدی‌ها و رفتارهای سوء و نادرستمان را اصلاح کنیم و هم برای تغییر در احوال کلی جامعه ضمن مطالبه‌گری و اعتراض به زشتی هایی که حالمان را بد کرده! عطف به کلام الهی که می‌گوید: «خدا سرنوشت هیچ قوم و گروهی را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه این تغییر از خود آنان آغاز شود و برای رسیدن به آن حالِ خوب عملاً به صحنه آمده و تلاش کنند» (۱۱رعد) ما نیز اگر واقعاً ناراضی از حال بدمان هستیم راهی جز به خود آمدن و حرکت در مسیر اصلاح اوضاع نابسامان مان نداریم امید که با ایجاد تغییرات اساسی در نگرش‌ها و رفتارهای نادرستمان زمینه ساز شرایط مثبت و زیبایی شویم که سال ۱۴۰۴ را به عنوان نقطه عطفی در زندگی فردی و اجتماعیمان آنگونه بسازیم که دوست داریم عید همگی مبارک 🔻اصفهان اکبر دانش سرارودی ۳۰ اسفند ۱۴۰۳ https://t.me/NegahyDigarNew @hooree🌹

از آتش ها پریده اند حکومتیان پیاپی بر مردم منت می نهند که شورای عالی امنیت ملی، مانع ابلاغ قانون‌ حجاب شده است؛ چنین نیست. چنان چه می توانستند بیدرنگ‌ چنین می کردند. دیگر نمی شود، دیگر نمی توانند. دیگر مردم رام پذیر نخواهند بود. هانا آرنت به زیبایی توصیف کرده است: هنگامی که‌ مردم با چنگ و دندان در حکومت های تئوکرات تمامیت خواه، حقی را از آن خود می کنند، پس گرفتنش محال است. مگر در این ۴-۵ دهه آتش چارشنبه سوری خاموش شد؟! ماهواره ها برچیده شدند؟! این مردم هزاران سال است پریدن از شعله های آتش را تمرین کرده اند؛ کمترین گمانی نیست که از شعله های دوزخی که برایشان مهیا شده نیز خواهند گذشت. ✍یدالله کریمی پور @hooree🌹

نوش دارو پس از مرگ سهراب! در خبرها خواندم که آیت الله سید مصطفی محقق داماد، از مجتهدین حوزه علمیه قم ،حقوقدان و رئیس گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم در گفت و گویی راجع به حجاب می گوید:  در عصر رسول خدا، حجاب اجباری نبود.  حکومت اسلامی موظف به ملزم کردن خانم ها به حجاب نیست. وی می گوید که بسیاری از احکام در شرع وجود دارند که ضمانت اجرای آنها با خود خداست و حکومت اسلامی نمی تواند اجرای همه واجبات را در قانون بیاورد( خبرآنلاین، ۲۴ اسفند ۱۴۰۳). البته این موضع گیری صرفاً به ایشان و این زمان محدود نمی‌شود و به‌ویژه پس از خیزش/ جنبش زن‌زندگی‌آزادی بسیاری از روحانیون و اندیشمندان علوم دینی با صراحت از نبود اجبار در حجاب زنان در عصر پیامبر اسلام و اختلاف در استحباب یا وجوب آن برای زنان مسلمان( چه رسد به زنان غیر مسلمان) ؛ سخن گفته و می‌گویند.  پیشتر نیز مرحوم احمد قابل با صراحت از چنین تفسیر و نظری سخن گفته بود که چون نظر ایشان در مقاله طولانی و مفصلی آمده است تنها به یک جمله جمع‌بندی ایشان اشاره کرده و علاقمندان را به مطالعه کامل آن دعوت می‌کنم: https://3danet.ir/hejab-ghabel/ … از مجموع این بررسی، روشن می‌شود که مساله، اختلافی است و اجماع مسلمانان در این امر ( پوشش سر و گردن ) محقق نشده است …( مقاله: در مورد حجاب، احمد قابل، ۸۴/۴/۲۲، تاجیکستان) چه بیست سال پیش که نخستین بار زنده یاد احمد قابل به‌عنوان دین پژوه چنین صریح از نبود اجماع بر الزام پوشش سر و گردن سخن گفت و چه از سال ۱۴۰۱ تا امروز کسانی چون جناب محقق داماد حکومت را فاقد شایستگی الزام و اجبار حجاب بر زنان می‌داند، برخلاف بسیاری از دین باوران، از این اعلام موضع نه تنها ذوق زده و خرسند نشدم بلکه متعجب و اندوهگین گشتم و اکنون دلایلم را با شما دوستان و خوانندگان درمیان می‌گذارم: ۱- چرا این تشخیص دین پژوهانه و فقهی، این همه سال با تأخیر؛ اعلام و آشکار می‌شود؟! ۲- تکلیف این همه شهروند ایرانی که پنج دهه در این سرزمین زندگی کردند و با بهانه حجاب اجباری به انواع آزار روانی و جسمی و مالی و حیثیتی ازسوی حکومت، گرفتار آمدند؛ چیست؟ ۳- چه کسی یا کسانی پاسخ‌گوی رنج و زیان های این زنان و مردان و خانواده های شان بوده و هست؟! ۴- عالم و پژوهش‌گر دین، چگونه تاخیر خود را در بیان آشکار حقیقتی که کتمان آن لطمات جبران ناپذیری به پایه و اساس باورهای دینی زده و از سوی دیگر حق انتخاب و آزادی زندگی شهروندان ایران را سلب و سرکوب کرده ؛ در پیشگاه پروردگار و خلق، جبران مافات می‌کند؟! ۵- چه عوامل و دلایلی در این سکوت و تاخیر طولانی اعلام حقایق دینی و سنت و سیره پیامبر در تاریخ اسلام، دخالت داشته و چنین حق الناس سترگی بر عهده این دین پژوهان و اندیشمندان علوم دینی نهاده است؟! ۶- من که یک فرد عادی جامعه بدون تحصیلات و القاب ویژه در علوم دینی هستم، از همان ابتدا که با مطالعه و بررسی پوشش اختیاری را حقیقت پنداشته و باور کردم، این را هم یقین دانستم که در این موضوع اجبار و الزامی برای همگان نیست و ازاین رو همواره برای اطرافیان دور و نزدیک خویش این حق را قائل بوده و هستم که همچون من حقیقت و معنای زندگی خود را انتخاب کنند و هر یک برای هم احترام و حق حیات به شیوه تشخیص خویش روا بداریم؛ امروز چگونه بپذیرم که عالمان و دانش آموختگان مدارج بالای علوم دینی این حقیقت را تشخیص نداده و اکنون بدان رسیده‌اند؟! و این همه سال تسلیم یک خوانش فرادست در قدرت، بوده‌اند؟ آیا این نوش‌دارو پس از مرگ سهراب نیست؟! نوش‌دارویی پس از شرحه شرحه شدن باورهای دینی و حق یک زندگی معمولی برای زنان و مردان و خانواده‌هایی که از آن محروم شدند ..‌. دین پژوهان و اندیشمندان علوم دینی! شما مسئول ذبح دین در پای قدرت در این سرزمین هستید در کنار حاکمان سیاست‌گذار حجاب اجباری و فرادستان قدرت مدار ! حق زندگی معمولی سلب شده زنان ایرانی با کتمان حقیقت الزامی نبودن حجاب چه در زمان پیامبر اسلام و چه پس از آن تا امروز که اکنون فاش می‌گویید، بر ذمه شماست! در این شب ها چاره‌ای برای این حق الناس و دین به پستو رفته بیندیشید… ✍فریبا نظری @hooree🌹