#دلنوشته گاهـی از مــا مــذهـبی ‌هــا تنهـا یـک تیپ مذهبی باقی میمـاند ؛ گاهی من و شمـای مذهبی آنقــدر درگیـر #پسـت هـا و متـن هـایمــان در صفحات مــجازی می شویم، که از خـواندن روزانه چنـد خط قـرآن یا کتب روایی ، غافل میشویم در پایـان روز هـم میبینیـم کـه حـتی یک دهم وقتی کـه در فضـای مجازی بودیـم، درفضای #قرآن و حدیث نفس نکشیدیم آنقدر که آنلاین بودیم و اولین نفـر پست های دیگران را لایـک کردیم ، به فکر نماز اول وقت نبودیم... آنقدر درگیـر جـذب حـداکثـری شدیـم که فرامـوش کـردیــم #اخـلاص و عبودیـت رمـز بـرکت در کارهایمـان است. آنقدر که به فکـر آبروی خود و برانگیختن تشـویق دیگران و لایک کردن هایشان بودیـم ، به فکـر رضـایـت صاحـب زمانمــان نبـودیـم آنقدر فکرمـان مشغول عـکس پروفایل و استاتـوس هایمان بـود ؛ غـافل شـدیـم از اینـکه پیـش اماممـان چه وجهه‌ای داریم و وضعیتمان، #نامه ی اعمالمان پیش او چگونه است... آنقدر در ایـن فضـا وقتمـان را با انبـوهی از جمعیت گـذراندیـم ، فرامـوش کردیـم تنهایی و غـربـت امام زمانمان را. آنچنان حضـور در ایـن فضـا را بـرای خـود لـذت بخش کردیم، که کم کم #غافل شدیم از لذت مناجات و درددل خصوصی با مولا @Moshavere_Dini