حلقهٔ بیرون در از خانه باشد بی‌خبر حال جان #خسته را از چشم خونپالا مپرس مهدی عقیلی‌نسب (که امروز به سمت ترم بعدی نویسندگی بدرقه‌اش کردم) از من پرسید چطور به همهٔ کارهایت می‌رسی و کم نمی‌آوری؟ گفتمش که همیشه همه‌چیز از آن سمت خوشگل و تروتمیز و تودل‌برو است. اما از این سمت که خودت هستی، خیلی اوقات کارها تلنبار شده، دغدغه‌ها همدیگر را گاز می‌گیرند، نفس وامانده سرکشی می‌کند، غرغرهای اسیدی هم قل‌قل می‌کنند و خودت هم خسته‌ای. اما مهم این که خستگی را به رسمیت بشناسی و کمی مدارا کنی دیگر. نه؟ پ.ن: عکس را تابستان هشت سال پیش برداشته‌ام. در پس‌کوچه‌های محلهٔ گلچینان یزد. با محمد اسدی رفته بودیم برای کار و کارورزی. #من‌_خواب‌شو_دیدم... @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف