چهارشنبه بود. آخرین روزِ بازِ مدرسه، پیش از مبعثِ رسول. محمدِ مصطفی که جانِ منِ ناپاک، فدای او و خاندانش. مدرسهٔ نبوی داشتیم. آن زنگ کلاس درس تعطیل می‌شد و بچه‌ها به انتخاب خودشان، در یکی از کلاس‌هایی که مربوط به پیام‌بر و شخصیت و منش و سیرهٔ او بود شرکت می‌کردند. من هم طبق معمول، از بی‌سوادی‌ام چیزی نداشتم که بگویم. گفتم به بهانهٔ مبعث پیام‌بر، کتابی معرفی می‌کنم و جمع‌خوانی‌اش می‌کنیم و کیفش را می‌بریم. لذا عنوان کلاس شد: جمع‌خوانی کتاب قاف با بچه‌ها از اهمیتِ قاف‌خوانی صحبت کردم. اهمیتِ خواندنِ از پیامبر و بعدها اگر ذوقش را داشتند، نوشتنِ از او. دربارهٔ این صحبت کردیم که حواستان هست دارید متنِ قلمی‌شدهٔ هفت سدهٔ پیش را می‌خوانید و می‌فهمیدش؟ اعجاز زبان فارسی را می‌بینید؟ بخش‌هایی از کتاب را با خوانشِ شیرینِ یاسین حجازی شنیدیم و پیشنهادی دادم که شاید گوش شیطان کر، چندتایی‌شان عمل کنند. اینکه درست است که کتاب قاف قطور است و سنگین؛ اما اگر روزی فقط چهارصفحه‌اش را بخوانیم، به اسفند هزاروچهارصدودو نرسیده، تمامش کرده‌ایم. خدا را چه دیدید؟ شاید ما هم گوش‌شیطان‌کر، روزی چندصفحه‌اش را خواندیم... عیدتون مبااارکااا! 🌱🌱🌱 راستی! از لذت‌های همیشگیِ مدامِ من، هم‌نام بودنِ با اوست! فخرش را می‌فروشم :) #قاف #یاسین_حجازی #قاف‌خوانی #مدرسه_نبوی #متوسطه_مهرهشتم @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

عهدی که بسته بودم با پیر می‌فروش در سال قبل، تازه نمودم دوباره دوش از قیل و قال #مدرسه‌ام حاصلی نشد جز حرف دلخراش پس از آن‌همه خروش دیگر حدیث از لب هندی تو نشنوی جز صحبت صفای می و حرف می‌فروش #امام‌خمینی پانوشت: در حاشیهٔ امتحانات، با دورهٔ دوازدهِ دوست‌داشتنی :) #آلوهومورا #متوسطهٔ_مهرهشتم @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف