کنون که می‌دمد از بوستان نسیمِ بهشت من و شرابِ فرح بخش و یارِ حورسرشت گدا چرا نزند لافِ سلطنت امروز؟ که خیمه سایهٔ ابر است و #بزمگه لبِ کِشت چمن حکایتِ #اردیبهشت می‌گوید نه عاقل است که نسیه خرید و نقد بِهِشت به می #عمارتِ دل کن که این جهانِ خراب بر آن سر است که از خاکِ ما بسازد #خشت وفا مجوی ز دشمن که پرتوی ندهد چو شمع صومعه افروزی از چراغِ کنشت مَکُن به نامه سیاهی مَلامَتِ #من_مست که آگه است که تقدیر بر سرش چه نوشت؟ قدم دریغ مدار از جنازهٔ حافظ که گر چه غرقِ گناه است می‌رود به #بهشت... اول اردیبهشت ۱۴۰۲ @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف