تو مستِ هر شبه هشدار! گزمه بیدار است مجال قافیه تنگ است، حرف بسیار است اگرچه توبه شکستم دوباره می گویم ز عشق توبه! همین دفعه آخرین بار است #منوچهر_نیستانی @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

هفتادوششمین کتاب ۰۲ #خاطرات_عشق_ازدست‌رفته #اریک_امانوئل_اشمیت #شهلا_حائری #نشر_قطره #خواندنی‌های_یک_کتاب‌خوان_معمولی @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

#قاف‌خوانی ؛ قسمت ۲۲۱ 📖 صفحات ۹۳۹ تا ۹۴۶ 🔳 السلام عليك ايتها الصاحبة المصيبة العظمى السلام عليك يا زينب الكبرى و رحمة الله و بركاته 🔳 @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

همیشه از بیرون، یه بارم از درون. 📍 کرهٔ جنوبی #قاب‌های_مطلوب @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

لیلی چشمت خراج ظلمت شب را از شاعران شرق طلب می کند من آبروی عشقم هشدار تا به خاک نریزی... شعر و صدای #نصرت_رحمانی برای شب؛ این مخلوق عزیز و رازآلود پروردگار... @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

#قاف‌خوانی ؛ قسمت ۲۲۲ 📖 صفحات ۹۴۷ تا ۹۵۳ 🎤 با صدای خانم کاردانی ❇️اللهم صل علی محمد و آل محمد❇️ @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

#قاف‌خوانی ؛ قسمت ۲۲۳ 📖 صفحات ۹۵۴ تا ۹۵۷ 🎤 با صدای خانم اختری ❇️اللهم صل علی محمد و آل محمد❇️ @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

فردا تولد ۷۳سالگی #فریدون_فروغی است. برای من، جزو محبوب‌ترینِ صداهاست. و خدا رحمتش کند. پانوشت: تصویرسازی مینی‌مال شخصیت، اثر آقای محسن ولیحی است و از صفحهٔ اینستاگرام ایشان برداشتم. @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

تو بزرگی مث اون لحظه که بارون می‌زنه تو همون خونی که هر لحظه تو رگ‌های منه برای یک شب بلند زمستانیِ عزیز. کاش همهٔ سال زمستان بود :) اولین مواجههٔ من با فروغی، این قطعه بود... #مننیازمتوروهرروزدیدنه @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

هفتادوهفتمین کتاب ۰۲ #آدمی_همان_است_که_می‌خواند #رابرت_دی‌یانی #علی_ظفر_قهرمانی‌نژاد #نشر_بیدگل #خواندنی‌های_یک_کتاب‌خوان_معمولی @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

و بدهی‌هایی که می‌آید روی بدهی‌های پیشین زمستان، به ما! 📍 کتابفروشی پناهگاه بارانی، شهر جونو، مرکز آلاسکا، کانادا آخدا! میگن قراره آخر هفته شهر ما برف بیاد. اصن من نذر می‌کنم اگه برف اومد، پاشم برم چنتا از همین قاب‌های مطلوب ثبت کنم که انقدر قاب مطلوب از کفرستون نذاریم. شما برف بفرست، باقیش با ما! #قاب‌های_مطلوب @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

آخرین باری که چنین رابطه‌ای با یک کتاب برقرار کرده بودم، برمی‌گردد به تابستان اول راهنمایی‌ام. تابستان ۸۵. بیش از ۱۷سال قبل. دوچرخهٔ سیاه شماره شانزدهَم را برمی‌داشتم. خیابان یخچال را می‌آمدم سمت شریعتی. دوراهی قلهک را می‌گرفتم تا برسم به توکش و بعد هم کتابخانهٔ حسینیهٔ ارشاد. هری‌پاتر قبلی را می‌دادم و جلد بعدی‌اش را می‌گرفتم. با احتساب سربالاییِ مسیر برگشت، نهایتا ده دقیقه راه داشتم. اما روزهایی که با جلد جدید هری‌پاتر برمی‌گشتم، تا نیم‌ساعت و ای‌بسا بیشتر هم طول می‌کشید. طاقت نمی‌آوردم که برسم خانه. پنجاه‌متر به پنجاه‌متر می‌ایستادم و چند صفحه‌ای می‌خواندم. حالا دوباره و بعد از ۱۷سال، شده‌ام همان پسرک سیزده ساله. #فرناندو_آرامبورو، مرا عجیب درگیر #دیار_اجدادی اش کرد... حیف که دارم صفحات پایانی را می‌خوانم. @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف