eitaa logo
مهندسی ذهن استاد نیلچی زاده
11.8هزار دنبال‌کننده
25.9هزار عکس
24.1هزار ویدیو
431 فایل
وارث عاشورا
مشاهده در ایتا
دانلود
⚡️چند روز پیش دیدم یه بنده خدایی وسط این همه تحلیلهای مختلف یه پیش بینی امیدوارانه از آینده داده بود. او محاسبه کرده بود که مدت کوتاهی تا شکستن اراده دشمن باقی است و بعد از این، ایران یک جهش جدی چه در عرصه بین الملل و چه حل مشکلات داخلی خود خواهد داشت. ⚡️کاری به تحلیل او ندارم آنچه عجیب بود برایم این بود که میدیدم برخی از این تحلیل عصبانی شده اند. حالا فوقش حرف او و یا استدلالهای او را مردود میدانند، عصبانیت چرا؟ ⚡️نگاه کردم دیدم کسانی عمیقا عصبانیند که مدت زیادی است همه توانشان را معطوف کرده اند به ارائه تصویری ناامیدوارانه از هویت ایرانی و آینده خود. ⚡️خیلی سخت نیست با کمترین دقت هم متوجه میشویم اسم رمز چه در کلمات فلان بازیگر زن در جشنواره فیلم چه در تحلیلهای فوتبالی بی بی سی چه در نقدهای جوانان عدالتخواه خیلی آرمان جو و چه در نقدهای سبزیها و اخیرا بنفشیها نسبت به دولت روحانی چه در مردم مردم کردنهای احمدی نژاد همه و همه برای پیگیری یک هدف مشترک است؛ ⚡️اگر کسی یک کثافت و خباثتی را با ماله روی کل چهره انقلاب و نظام بکشد و همه داراییمان را با زبان و قلمش فلان مال کند نیست. ولی آنکه داراییهای چهل سال ایستادگی مردم مظلوم ما را به چشم میآورد محکوم است. ⚡ تا پیش از این امید را لازمه حرکت میدیدم اما تازگی متوجه شدم امید دادن ابزار مبارزه است. از وقتی چهره عصبانی لیبرالها و غرب دوستها را در مقابل "نظریه امید و پیشرفت" دیده ام متوجه شدم، امید ابزار جنگ است برای سرنگونی افسانه های رسانه ای شیطان. ⚡️چرا زودتر متوجه نشده بودم که اساسا آموزه تاریخی و امید به جبهه حق، ابزار مبارزه بوده نه فقط یک حس خوب. "انهم یرونه بعیدا و نراه قریبا" درباره تمام فرجهای الهی جبهه حق است. و فهم همین یک جمله هویت خیلی ها را در داخل به چالش میکشد.
در دین مبین مرادف با ترجمه و تفسیر شده است. در اتمسفر فعلی کشور، هر جریان و هر شخصی که بر ایجاد موج نا امیدی سواری میکند و کارش پمپاژ روحیه یأس و نا امیدی است، نظیر این جملات: نمیشود! نمیتوانند! اینم مثل قبلیهاست! دیدی نتوانست! و... شک نکنید که در پازل و‌نقشه دشمن در حال نقش آفرینی هستند.
💙 سلام بر ابراهیم... (وجود مغتنمی که قدر ندانستیم) 🔹 چه کنیم با عالمی که اینقدر مملو از است. وقتی بالاسر عالم ایستاده و او اداره می‌کند هم بیم دارد و هم امید، هم خوف دارد و هم رجا، چرا که حکیم با و قواعد کار می‌کند و ما بی‌خبر از قواعد اداره عالم، به‌فکر دودوتاچارتای مادی خودمانیم... 🔹 وقتی با خدای سروکار داری، گاهی حکمتش اقتضا می‌کند با سیلی از غفلت بیدارت کند و گاه نوازشی نرم و آرام. گاه با جلال و گاه با جمال. و ما حیران در این میدان. و البته حکیم، کریم است و با کریمان کارها دشوار نیست اما بشرطها و شروطها... وقتی اولین فراز ابوحمزه این است که "الهی لا تودبنی بعقوبتک" یعنی خدای مهربانم گاهی برای ادب کردن این بنده بی‌ادب گاهی دست به عقاب می‌شود. دراین قهر هم، مهر را می‌بینم. ولی امام می‌خواهد تا می‌شود با قهر ادب نشویم که درد دارد... 🔹 شاید ما مدت‌هاست در نیستیم. مدت‌هاست از درک غافلیم. مدل تعامل انسان شاکر با عالم، با حوادث، با حتی کاستی‌ها و نقصان ها متفاوت است. حتی وقتی نقد می‌کند نقدش از مقام شکر برمی‌خیزد گویی بوی شکر می‌دهد... 🔹 ما سال‌هاست در مقام ایستاده‌ایم. چشم نعمت بینمان کم‌سو شده. آنقدر که چشمان برای دیدن بدی ها تیزبین است، برای دیدن خوبی‌ها نابیناست. پس شده‌ایم یکسره غر، یکسره نق، یکسره و 🔹 آقا دیشب گفت آقای رئیس جمهور است. اغتنام را پیش‌تر از امیرالمؤمنین شنیده بودیم وقتی دائما می‌گفت: فاغتنم الفرصه و یا الفرصه تمر مر السحاب... علی می‌داند که ما قدر نعمت‌ها و موقعیت‌ها را نمی‌دانیم پس دائم ما را به اغتنام توجه می‌دهد. 🔹 آیا با همه نقدها و کاستی‌ها حس کرديم یک است؟ یا همه چیز را با رئیسی ازدست رفته می‌دیدیم و در فکر عبور از رئیسی بودیم؟ نه اینکه کاستی‌ها را نبینیم و نقدها را نگوییم، که اولین تذکردهنده خود آقا است همیشه اما سوق و سیاق و میل ما به کجاست؟ نقد می‌کنیم از دریچه شکر و اغتنام یا نقد می‌کنیم از پایگاه کفران نعمت‌ها؟ حال جبهه انقلاب را ببینیم چه بود و چه هست. 🔹 من نمی‌دانم در پس پرده چه حکمتی است، ولی به خدای حکیم و کریم اعتماد دارم و دل به لطف او خوش دارم. رئیسی برای ما هم بود در خلوص و شدت خدمت و هم در مظلومیت و غربت. قطعاً خدای متعال خیر این امت را می‌خواهد و قطعاً همه‌اش خیر است... 🔹 و نمی‌دانم چه سری است در و امام رضایی ها، چه سری است که خیلی از بهترین‌هایمان یا در راه امام رضا بود که رفتند یا در ایام امام رضا... یا امام رئوف به ما تهیدستان در این روز ولادتت رئوفانه رحمت و کرامت و عنایت کن...