🏴 متن پیام رهبرمعظم انقلاب اسلامی در پی درگذشت آقای حاج شیخ حسن صانعی:
بسم الله الرحمن الرحیم
♦️درگذشت جناب حجةالاسلام والمسلمین آقای حاج شیخ حسن صانعی «رحمةاللهعلیه» را به خاندان مکرم و دوستان و معاشران آن مرحوم و به کلیّهی مرتبطین بیت حضرت امام «رضواناللهعلیه» تسلیت عرض میکنم.
♦️این مرد وفادار و ثابت قدم از قدیمیترین اصحاب امام بزرگوار و در شمار اولین یاران ایشان در آغاز نهضت و سپس جزو همراهان همیشگی آن بزرگمرد در همهی فراز و نشیبهای دوران مبارزات تا هنگام پیروزی و پس از آن تا غروب آن آفتاب تابان بود. اینجانب در طول رفاقت دیرین خود با وی، خردمندی و خیرخواهی را دو خصوصیت دیگر این شخصیت بیتظاهر و پرکار دانسته و شناختهام.
رحمت و مغفرت الهی شامل حال ایشان باد انشاءالله.
سیدعلی خامنهای
۳۱ تیرماه ۱۴۰۲
🔸🔸🔸🔸🔸
جایگاه مرحوم حاج شیخ حسن صانعی نزد حضرت امام(ره):
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب حجت الاسلام آقای حاج شیخ حسن صانعی ـ دامت برکاته
🔹نمیدانم از کجای آشناییام با تو بنویسم. تو یکی از قدیمیترین افرادی هستی که در کنار من بودهای. هنوز سبزهای بر رخسار نداشتی که صمیمیات یافتم. سالها قبل از شروع مبارزات پانزدهم خرداد.
🔸تو #سرباز_گمنام این انقلابی، و خودت میدانی که هیچ چیز بهتر از گمنامی نیست. تو فردی هستی که از گذشتههای دور خاطرات تلخ و شیرین مبارزات را با خود دارد. زیرکی و کم حرف، دانایی و محتاط.
🔹در گرداب مبارزات همیشه دلسوخته بودهای. کینهات را نسبت به شاه در کمتر کسی دیده بودم. در بحرانها و فشارها هیچگاه نسبت به من تردید نداشتی، گرچه گاهی خسته میشدی و افسرده.
🔸در کوران فشار دستگاه شاه، تو که مسئول اداره شهریه طلاب بودی، وقتی در محاصره دشمن قرار میگرفتی برای اینکه هیچگونه اطلاعی به دشمن ندهی کم نبود مواقعی که قبوض رسید پولهای اخیار را ـ در پانزده سال مبارزه ـ چون غذایی گوارا میخوردی. پاداشت عندالله نیز گوارایت باد.
🔹استعدادت، لطافت روحت، صداقتت چیزی نیست که فراموشم شود. تندخویی و عاقل. از خدا میخواهم عقلت را به تندخوییات پیروز کند.
🔸من کاملاً به تو اطمینان دارم. لذا وکیل من میباشی در تمامی زمینههای شرعی. این چند سطر را نوشتم تا کمی از بسیار حقی که به گردن من و انقلاب داری را ادا کرده باشم. خداوند یار و نگهدارت باد.
🔹مرا از دعای خیر فراموش مکن.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.
2 / 12 / 67
روح الله الموسوی الخمینی
(صحیفه امام، ج21، صص272-271)