. 🕌#ناگفته‌هایی‌ازانتقال‌ #ضریح‌امام‌حسین‌‌علیه‌السلام‌ازقم‌تاکربلا #قسمت_دوم نخستین‌ضریحی‌که‌درمضجعِ‌شریف‌سیدالشهداء (ع) نصب شد، در سال 371 هجری با سازه‌ای از چوب ساج و تزئیناتی از عاج فیل بود. ضریح جدید، ششمین ضریحی است که در تاریخ بارگاه امام حسین(ع) نصب شد. این ضریح توسط استاد محمود فرشچیان طراحی شده و خطاطی‌های آن را استاد سیدمحمد حسینی‌موحد انجام داده است. جالب اینکه برای نخستین بار در طول تاریخ، برای طراحی سازه یک ضریح از مهندسان عمران و معماری هم استفاده شده تا این ضریح در برابر 12.8 تن فشار عمودی و 600 کیلو بر هر متر مربع فشار جانبی مقاوم باشد. پیش‌بینی شده است ضریح جدید 300 سال عمر مفید خواهد داشت، یعنی بیش از چهار برابر ضریح قبلی که توسط هندی‌ها ساخته شده بود. در ساخت ضریح جدید که بیش از دوازده تن وزن دارد، 6050 کیلو چوب ساج (تهیه ‌شده از جنگل‌های برمه)، 4600 کیلو نقره، 700 کیلو مس، 450 کیلو استیل، 100 کیلو آهن و 118.650 کیلوگرم طلا به کار رفته است.  کار ساخت ضریح جدید سیدالشهداء(ع) 4.5 سال به طول انجامید و با تلاش مجدانه و شبانه‌روزی هیئت امنای ساخت ضریح در شهر مقدس قم امکان‌پذیر شد. تمام طلاهای ضریح هدیه مردم است/ گونی‌بافی به عشق سیدالشهدا(ع) ـ همان‌طور که اعضای محترم هیئت امنای ساخت ضریح مطهر اعلام کرده‌اند،‌ کل هزینه ساخت ضریح مطهر از محل هدایا و نذورات داوطلبانه محبان اهل‌بیت علیهم‌السلام تأمین شده و حتی یک ریال از اعتبارات دولتی و بیت‌المال هزینه نشده است. حدود 118 کیلوگرم طلا در ساخت ضریح به کار رفته است که تمام آن‌ها از زیورآلات اهدایی بانوان زینبی است، بدون اینکه حتی یک گرم طلا خریداری شده باشد و نکته دیگر اینکه بخش اعظم هدایا و نذورات توسط اقشار آسیب‌پذیر و دهک‌های پایین درآمدی جامعه تأمین شده است. جالب است بدانید نمونه‌ای از این عشاق، بانوی محترمی است که اندوخته یک‌ ساله از دسترنج دوخت گونی به ازا هر گونی  100 تومان را پس‌انداز کرد و مبلغ 46 هزار و 400 تومان را به هیئت امنا تحویل داد. جالب‌تر اینکه پرسیده بود آیا امام حسین(ع) این هدیه ناقابل را از من پیرزن قبول می‌کند!؟ راننده کامیون ضریح چه حاجتی از امام حسین(ع) گرفت  آقای«محمدرضا قنبری» راننده تریلی حامل ضریح می‌گفت به هیچ وجه از انتخابش برای این کار متعجب نشده، چون قبلاً آن را از امام حسین(ع) طلب کرده است. آقای قنبری در شهرداری قم در بخش موتوری این نهاد مشغول به کار است، خودش تعریف می‌کرد، زمانیکه در کربلا حضور داشته، از دوستانش شنیده بود که قرار است در قم برای امام حسین(ع) ضریح بسازند، همانجا از امام حسین(ع) درخواست می‌کند که راننده ضریحش باشد. تریلی فقط همین یک راننده را داشت؟ ـ بله، حتی شاگرد یا راننده دیگری نبود و جالب اینکه آقای قنبری گاهی در شبانه‌روز بیش‌تر از 18 ساعت پشت فرمان بود و اصلا احساس خستگی نمی‌کرد. حساب کنید آن 18 ساعت چه فشاری به راننده می‌آورد، مخصوصا که مرتباً باید کلاچ و ترمز گرفت و مثلاً در 10 ساعت کم‌تر از 20 کیلومتر را طی کرد.  کنجکاویم بدانیم این تریلی برای سوختگیری با آن هیبت چگونه وارد پمپ‌بنزین می‌شد؟ ـ با آن جمعیت مشتاق به هیچ وجه امکان چنین کاری فراهم نبود و سوختگیری به کمک مسئولان شهرستان‌های محل توقف و به صورت اختصاصی انجام می‌شد. با خبر ورود ضریح جدید بارگاه ملکوتی سید‌الشهداء(ع) به هر کوی و برزن، عاشقان اباعبدالله(ع) برای عرض ادب و ادای احترام به ساحت مولا و مقتدایشان، به استقبال ضریح می‌آمدند. استقبالی که از ساعت‌ها قبل از ورود «کاروان سفینة النجاة» آغاز می‌شد و فرقی هم نمی‌کرد چه ساعتی از شبانه‌روز است. این عشق و ارادت به سالار شهدا نه با عقل که تنها با دل قابل درک است. از اتفاقات عجیب، تکان‌دهنده، زیبا، شیرین و به یاد ماندنی انتقال ضریح سیدالشهداء(ع) به کربلا : از خرابی کامیون حامل ضریح نزدیک روستای سادات، از کبوتر عاشقی که زائر کربلا شد، جوانی که زیر چرخ تریلی حامل ضریح رفت و زنده ماند، دختر سه ساله‌ و بی‌تابی که داخل ضریح آرام گرفت و معلولی که به واسطه ضریح شفا یافت . . .  #پایان‌قسمت‌دوم #این‌روایت‌ِشیرین‌ادامه‌دارد‌🕌🌿