حوصله کنید بخوانید شام غریبان لحظه خداحافظی همان جا که بزرگترین فداکاری جهان اتفاق میافتد. اینکه به هر دلیلی چیزی را جا بگذاری و بروی مخصوصا اگر آن چیز «جگرگوشه» باشد. این روزها «روضه» زیاد گوش کردم .تا الان فکر میکردم اوج مصیبت در لحظه ای است که علی اصغر می رود. طفل رضيع لب تشنه روی دست پدر پیش چشم مادر. حالا اما نظرم را عوض کردم. اوج مصیبت آنجاست که کاروان می خواهد از کربلا برود. اسارت و اهانت به کنار. اوج مصیبت جاگذاشتن پدر و برادر است میان صحرا. آن قدر که مقتل بنویسد «زنان فریاد کشیدند و به صورت هایشان زدند» آنجا که زینب، در جست وجوی گل گم گشته آمد. «تُفتِّش عن جُثمان اخيها الإمام». در جست وجوی آنچه داشت «جا میگذاشت». بزرگترین فداکاری جهان «جا گذاشتن» است. بزرگترین فداکاری جهان در لحظه خداحافظی است. مخصوصا آن خداحافظی هایی که دست ما نیست. وقتی مجبوریم جا بگذاریم. مجبوریم بایستیم و زبان در کام ،خار در گلو و دندان بر جگر ؛رفتن را ببینیم. بدتر اینجاست که بعد از این مهیب ترین اتفاق جهان باید زندگی کنیم. #بعد_از_رفتن! بزرگترین فداکاری جهان، زندگی کردن است بعد از جا گذاشتن. بعد از لحظه تلخ خداحافظی و بعد از عاشورای حسین به یاد مادران و همسران و خواهران شهدا #حسینیه_مجازی_شهدا 🆔@hoseinyehmajazy