✅ #عبور_کاروان_از_قتلگاه 🔹هنگام حرکت از کربلا عمر سعد دستور داد که اسرا را از قتلگاه عبور دهند. 🔸قیس بن قرّه گوید: هرگز فراموش نمی‌کنم لحظه‌ای را که زینب دختر فاطمه ـ سلام‌الله علیها ـ را بر کشته بر خاک افتاده برادرش حسین عبور دادند که از سوز دل می‌نالید... 🔹و امام سجاد ـ علیه‌السلام ـ می فرماید: ✳️... من به شهدا نگریستم که روی خاک افتاده و کسی آنها را دفن نکرده، سینه‌ام تنگ شد و به اندازه‌ای بر من سخت گذشت که نزدیک بود جانم بر آید و عمه‌ام زینب وقتی از حالم با خبر شد مرا دلداری داد که بی‌تابی نکنم.[7] ▪️(گویا اسرای کربلا را دوبار به قتلگاه می‌آورند، یک دفعه همان عصر روز عاشورا بعد از غارت خیام و به درخواست خود اسرا و یک بار هم در روز یازدهم محرم هنگام کوچ از کربلا و به دستور عمر سعد و این کار عمر سعد شاید به خاطر این بود که می‌خواست اهل‌بیت ـ علیهم‌السلام ـ با دیدن جنازه‌های عریان و زیر آفتاب مانده شکنجه روحی به اسرا داده باشد.) 🔸بعد از اینکه روز یازدهم محرم اسرا را از کربلا حرکت دادند به سوی کوفه به خاطر نزدیکی این دو به هم ✳️روز 12 محرم اسرا را وارد شهر کوفه نمودند ✳️گویا شب دوازدهم را اسرا در پشت دروازه‌های کوفه و بیرون شهر سپری کرده باشند 🔹در اثر تبلیغات عبیدالله بن زیاد لعنت الله علیه امام حسین ـ علیه‌السلام ـ و خارجی معرفی کردن آن حضرت مردم کوفه از این پیروزی خوشحال می‌شوند و جهت دیدن اسرا به کوچه‌ها و محله‌ها روانه می‌شوند و با دیدن اسرا شادی می‌کنند. 🔸ولی با خطابه‌هایی که امام سجاد ـ علیه‌السلام ـ و خانم زینب ـ سلام‌الله علیها ـ و سایرین از اسرا ایراد می‌کند و خودشان را به کوفیان و مردم می‌شناسانند و به حق بودن قیام امام حسین ـ علیه‌السلام ـ اذعان می‌کنند شادی کوفیان را به عزا تبدیل می‌کنند. در طول مدتی که در کوفه و در میان مردم به عنوان اسیر جنگی حرکت می‌کردند سرها بالای نیزه بود و اسرا در کجاوه‌های جا داده شده بودند و آنان که خیال می‌کردند اسرا از خارجیان هستند و بر خلیفه یزید عاصی شده‌اند، جسارت و اهانت می‌کردند، عده‌ای هم از نسب اسرا سؤال می‌کردند با این وضع وارد دارالاماره می‌شوند و در مجلس عبیدالله بن زیاد که حاکم کوفه و باعث اصلی شهادت امام حسین، 😭این ملعون جلوی چشم اسرا و مردم با چوب‌دستی به سر مبارک می‌زد و خود را پیروز میدان قلمداد می‌کرد و کشته شدن امام حسین ـ علیه‌السلام ـ را خواست خدا قلمداد می‌‌نمود.[8] ولی با جواب‌های که از جانب خانم زینب و امام سجاد ـ علیه‌السلام ـ می‌شنید بیشتر رسوا می‌شد. 📚[7] . شیخ عباس، نفس المهموم، ص 492 و حسین نفس مطمئنه، محمدعلی عالمی، انتشارات هاد، چاپ اول، 1372، ص 306. [8] . ابن مخنف، اولین مقتل سالار شهیدان، ترجمه وقعة الطف، سید علی محمد موسوی جزایری، انتشارات بنی‌الزهرا، چاپ اول، ص 361، و ترجمه نفس‌المهموم، پیشین، ص 519. ✅ @hosenih_maghtal

✅ #دفن_بدنهای_مطهر 🔹بعد از شهادت امام حسین علیه السلام و اهل بیت و اصحابش در دهم محرم سال 61(ه.ق)، بدن های قطعه قطعه و خون آلود آنان بر زمین ماند. 🔸و طبق نقل طبری آمده است که امام حسین علیه السلام و دیگر شهدا یک روز پس از شهادت و بعد حرکت سپاهیان عمر سعد به سمت شام یعنی یازدهم محرم توسط اهل غاضریه از بنی اسد دفن شدند.1  بلاذری در انساب الشراف2  و مسعودی در مروج الذهب3 خود نیز بر همین باورند. 🔹این قول مورخان اهل سنت است و شیخ مفید در الارشاد4  و سید بن طاووس در لهوف5 و ابن شهر آشوب در مناقب آل ابی طالب6  ✳️از مورخین و علمای شیعه هم همین قول را نقل کرده اند، با این تفاوت که شیعیان قائل به دفن ابدان توسط امام سجاد علیه السلام هستند. 🔹در رد قول اول باید نکاتی را مد نظر داشت، 🔸اولاً اینکه روش دفن امام علیه السلام و اهل بیت شان و یارانی که در رکاب وی شهید شدند به آنگونه که از پراکندگی قبرشان می دانیم برای بنی اسد امکان پذیر نبود. زیرا آنان اهل روستایی بودند که در میدان نبرد شرکت نداشتند و نمی توانستند بدون راهنمایی کسی که از همه آن شهیدان و پیکر و لباسشان شناخت کامل داشته باشد آنان را شناسایی و دفن کنند. 🔹بویژه آنکه سرهای شهیدان را بریده بودند و پیکرها سر نداشتند لذا راهنمایی آگاه باید برای تشخیص شهیدان از یکدیگر وجود می داشت و بدون وجود چنین شخصی دفن کورکورانه و بدون شناخت انجام می شد. 🔸و بنا بر نظر شیعه مبنی بر اینکه دفن امام را جز امامی مانند خودش بر عهده نمی گیرد7ناگزیر باید گفت که راهنمایی که با بنی اسد در دفن شهدای کربلا بود امام سجاد علیه السلام بودند8 و حضور ایشان نیز باید بیرون از اسباب عادی صورت گرفته باشد و این مطلب نیز به وسیله روایتی که از امام رضا علیه السلام نقل شده؛ تایید می شود. 🔹و چون امام علیه السلام در روز یازدهم با کاروان اسرا به سمت کوفه حرکت کردند و در روز دوازدهم در مجلس ابن زیاد به روشنگری مشغول بودند تا اینکه در هنگام غروب ابن زیاد اسرا را به زندان فرستاد؛ اینگونه برداشت می شود که امام علیه اسلام فرصتی پیدا کردند که اندکی دور از اذیت و آزار یزید و عمالش قرار گیرند لذا با اسباب غیبی به دشت کربلا آمدند و بدنهای شهداء را سه روز بعد از واقعه کربلا در روز سیزدهم محرم به کمک مردان طایفه بنی اسد که با تحریک زنانشان به سوی دشت کربلا آمده بودند دفن می کنند. ✅ #محل_دفن_سر_امام: 🔹در این که سر امام حسین علیه‌السلام کجا دفن شده است، منابع تاریخی شیعه و سنی گزارش‌های گوناگونی آورده‌اند تا آنجا که چندین قول در این باره گفته شده است. 1⃣قول اول: سر به بدن ملحق شده است.** این قول مشترک میان شیعه و سنی است. ولی بین علما ی شیعه مشهور است، علمای شیعه، از جمله شیخ صدوق، سید مرتضی، فتال نیشابوری، ابن نما حلی، سید ابن طاووس، شیخ بهایی و مجلسی این قول را بیان کرده‌اند. از مجموع آنچه در تاریخ نوشته شد، امکان حضور اهل‌بیت علهیم‌السلام در اربعین سال 61 ق بر مزار امام علیه السلام اثبات شد، لذا الحاق سر امام به بدنش توسط امام سجاد علیه‌السلام در روز اربعین قولی قوی است. 🔸چنانکه شیخ صدوق و پس از او، فتال نیشابوری در این باره می‌نویسند: علی بن حسین علیه السلام همراه زنان (از شام) خارج شد و سر حسین علیه‌السلام را به کربلا باز گرداند.9 🔹سید مرتضی در این باره می‌گوید: روایت کرده‌اند که سر امام حسین علیه‌السلام با جسد در کربلا دفن شد. 10 🔸ابن شهر آشوب بعد از نقل سخن فوق از سید مرتضی، از قول شیخ طوسی نقل کرده است که به همین سبب (ملحق کردن سر امام به بدن و دفن آن) زیارت اربعین (از جانب امامان علهیم‌السلام) توصیه شده است.11 🔹ابن نمای حلی نیز نگاشته است: آنچه از اقوال بر آن می‌توان اعتماد کرد، آن است که بعد از آن که سر امام در شهرها گردانده شد، به بدن بازگردانده شد و با جسد دفن شد.12 🔸سید ابن طاووس نوشته است: اما سر حسین علیه‌السلام، روایت شده که سر برگردانده شد و در کربلا با جسد شریفش دفن شد و عمل اصحاب بر این معنا بوده است.13 🔹مجلسی، یکی از وجه‌های استحباب زیارت امام حسین علیه‌السلام را در روز اربعین، الحاق سرهای مقدس را به اجساد توسط علی بن حسین علیهما‌السلام بیان کرده است.14  🔸وی در جای دیگر بعد از نقل اقوال دیگر در این باره می‌نویسد: مشهور بین علمای امامیه آن است که سر امام همراه بدن دفن شده است.15 🔹برخی اندیشمندان اهل‌ تسنن نیز این قول را بیان کرده‌اند: 🔸ابوریحان بیرونی در این باره می‌نویسد: و فی العشرین ردّ راس الحسین علیه‌السلام الی مجثمه حتی دفن مع جثته...؛ در روز بیستم (صفر)، سر حسین علیه‌السلام به بدنش ملحق و با آن دفن گردید.16 🔹قرطبی می‌نویسد: امامیه می‌گویند که سر حسین علیه‌السلام پس از چهل روز به کربلا بازگردانده و به بدن ملحق شد و این روز نزد آنان معروف است و زیارت در آن روز را زیارت اربعین می‌نام

ند.17 🔸قزوینی نیز نگاشته است: روز اول ماه صفر، عید بنی‌امیه است، چون در آن روز، سر حسین علیه‌السلام را به دمشق وارد ساختند و در روز بیستم آن ماه، سر ایشان به بدن، باز گردانده شد.18 🔹مناوی نوشته است: امامیه می‌گویند: پس از چهل روز از شهادت، سر به بدن بازگردانده شد و در کربلا دفن شد.19 2⃣قول دوم: دفن سر مبارک در قبرستان بقیع که در میان اهل سنت مشهور است.20 3⃣قول سوم: نجف اشرف و در کنار قبر امیرالمومنین علیه‌السلام.21 4⃣قول چهارم: مسجد رقه در کنار فرات.* 5⃣قول پنجم: دمشق باب الفرادیس.22 6⃣قول ششم: دمشق قبرستان باب الصغیره.23 7⃣قول هفتم: فلسطین در عسقلان24 8⃣قول هشتم: مصر شهر قاهره.25 9⃣قول نهم : مفقود شدن سر مطهر بطور معجره آسا به قول مرحوم قطب راوندی در کتاب الخرائج.26 ✳️بررسی و تامل در این اقوال، این نتیجه را در بردارد که دیدگاه اول، یعنی الحاق سر به بدن، مشهور و مورد اعتماد و عمل علمای شیعه است، از این رو این قول قابل اعتنا و پذیرش است و بنا بر گزارش‌های تاریخی - چنانکه اشاره شد - این الحاق در روز بیستم صفر سال 61 بوده است. 📚برای مطالعه بیشتر رجوع کنید به : آفتاب کاروان، حمید احمدی جلفایی. با کاروان حسینی از مدینه تا مدینه، محمد جعفر طبسی، ترجمه عبد الحسین بینش. مقتل الحسین از مدینه تا مدینه، سید محمد جواد ذهنی تهرانی.  ------------------------------------------------- 📚پاورقی ها: 1- محمد بن جریر طبری، تاریخ طبری، ج3، دار الکتب العلمیه، بیروت، ص 335. 2- احمد بن یحیی بن جابر بلاذری، انساب الشراف، ج3، دار الفکر، بیروت، ص 411. 3- علی بن حسین مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج3، نشر دار المعرفه، بیروت، ص72. 4- شیخ مفید، الارشاد، ج2، نشر موسسه آل البیت لاحیاء التراث،قم، ص 114. 5- سید بن طاووس، لهوف علی قتل الطفوف، انتشارات اسوه، قم، ص 125. 6- ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، ج4، موسه العلامه، قم، ص112. 7- محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج1، دار لاضواء، بیروت، صص384- 385./ شیخ ابو جعفر صدوق، علل الشرایع، ج1، دار إحیاءالتراث العربی، بیروت، باب 148، ص 184. 8- عبداالرزاق الموسوي المقرم ، مقتل الحسين، ص 414./ محمد باقر ملبوبي، الوقايع و الحوادث، ج 4، صص 59 ـ 60 ـ 61./ مروج الذهب،ج 3،ص 63. 9- شیخ صدوق، الامالی، مجلس سی‌ و یکم، ص 232؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص‌192و مجلسی، بحارالانوار، ج 45، ص 140.(به نقل از: مجله تاریخ در آینه پژوهش، ش 5، 1384، محسن رنجبر) 10- رسائل المرتضی، ج 3، ص 130.(به نقل از همان.) 11- مناقب آل ابی‌طالب، ج 4، ص 85 و مجلسی، بحارالانوار، ج 44، ص199. (به نقل از همان.) 12- نجم الدین محمد بن جعفر بن نما حلی، مثیرالاحزان، ص 85. (به نقل از همان.) 13- سید ابن طاووس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص 114. (به نقل از همان.) 14- مجلسی، بحارالانوار، ج 98، ص 334. (به نقل از همان.) 15- همان، ج 45، ص 145. 16- ابو ریحان بیرونی، الاثار الباقیه عن القرون الخالیه، ص 331. (به نقل از همان.) 17- محمد بن احمد قرطبی، التذکرة فی امور الموتی و امور الاخره، ج 2، ص 668. (به نقل از همان.) 18- زکریا محمد بن محمود قزوینی، عجائب المخلوقات و الحیوانات و غرائب الموجودات، ص 45. 19- عبدالرووف مناوی، فیض القدیر، ج 1، ص 205. (به نقل از همان.) 20و 21و 22و 23و 24و 25و 26 - حمید احمدی جلفائی، آفتاب کاروان، چاپ دوم، زمستان 84، انتشارات آستانه مقدسه قم، صص168-170. *- به نقل از: مجله تاریخ در آینه پژوهش، ش 5، 1384، محسن رنجبر. **- عبداالرزاق الموسوی المقرم، مقتل الحسین، ص 414 ./ حمید احمدی جلفائی، آفتاب کاروان، ص168. ✅ @hosenih_maghtal

🔹اگر این است تاثیر شنیدن... 🔸شنیدن کی بود مانند دیدن... #زین_العابدین ✅ @hosenih_maghtal

🔹علی‌رغم خواست آن بزرگواران مبنی بر ورود به شهر از جای خلوت و بطور جداگانه از سرهای مبارک... 🔸شمر ملعون دستور داد سرها جلوی کاروان اسرا و از دروازه ساعات که جمعیت انبوهی تجمع کرده بودند وارد کنند

دو حرکت عمّه‌ى ما - #زینب_کبرا علیهاالسّلام انجام داد: یک حرکت، #حرکت_اسارت بود به کوفه و شام و آن روشنگرى‌ها و آن بیانات که مایه‌ى افشاى حقایق شد؛ یک حرکت دیگر، آمدن به #زیارت_کربلا در اربعین بود؛

🔴 مشکل اصلی اهل کوفه مرحوم آیت‌الله #خوشوقت 💢 مشکل اهل کوفه این بود که ایمانشان #ضعیف بود. حضرت را تا جایی دوست داشتند که برای خودشان ضرری نداشته باشد. آنها بی‌دین که نشدند؛ مثل خیلی از شیعیان امروز فقط ایمانشان ضعیف بود. بیچاره‌ها حتی قلوبشان با امام حسین(ع) بود و با دشمنان او دشمن بودند، اما وقتی احساس کردند که خطری هست، عقب کشیدند. ⭕️ ابن ‌زیاد تهدید کرد و گفت شما را می‌کُشم، دست می‌بُرم، پا می‌بُرم، در رفتند؛ ترسیدند. اگر کمی #ایمانشان قوی بود و نترسیده بودند، به میدان می‌آمدند و شهید می‌شدند؛ همان‌طور که امام حسین(ع) با افتخار می‌رود در دل خطر. کوفیان اما این باور را نداشتند. گفتند تا چرخ زندگی‌مان می‌چرخد، تا مزاحمت مالی و جانی در کار نیست، در کنار اهل‌بیت(ع) هستیم. به همین خاطر وقتی دیدند اگر به طرف امام حسین(ع) بروند کشته می‌شوند، نرفتند. ✅ @hosenih_maghtal

✅چگونگی ورود خاندان پیامبرصلی الله علیه وآله و سلم به کوفه به نقل از حذلم بن ستیر: محرم سال۶۱ ه.ق وارد کوفه شدم، در هنگامی که زین العابدین علیه السلام با زنان خانواده‌اش از کربلا باز می‌گشت وسربازان با آنان بودند و درمحاصره‌شان داشتند و مردم برای تماشای آنها بیرون آمده بودند. هنگامی که آنان را، سوار برشتران بی‌جهاز،‌ وارد کردند، زنان کوفی به گریه و زاری پرداختند. شنیدم که زین العابدین علیه السلام باصدایی آهسته، ناشی از بیماری و درد یوغ، دست بسته به گردن می گوید:«هان! این زنان می‌گِریند.پس چه کسی ما را کشت؟!» 📚شهادت نامه امام حسین علیه السلام به نقل از الأمالی، مفید،ص۳۲۱،ح۸. الأمالی،طوسی:ص۹۱،ح۱۴۲. ✅ @hosenih_maghtal

🔹شهادت زین العابدین علیه السلام تسلیت باد (به روایتی)... ✅ @hosenih_maghtal

✅خاندان پیامبر صلوات‌الله‌علیه در مجلس یزید 🔹علی بن الحسین زین العابدین علیه‌السلام وزنان، در طناب، پیچیده شده بودند. 🔸زین العابدین علیه‌السلام یزید را صدا زد و فرمود: 🔻《ای یزید! گمان می‌بری اگر پیامبر خدا صلوات‌الله علیه ما را طناب ‌پیچ و عریان و بر شتران بی جهاز می‌دید، چه می‌کرد؟!》کسی میان مردم نماند، جز آن‌که گریست. 📚شهادت نامه امام حسین علیه السلام ص۵۳۲ به نقل از تذکره الخواص ص۲۶۲ ✅ @hosenih_maghtal

🔹گاهی معنی بعضی کلمات یک دنیا روضه است... 🔸اسیری... 🔹کنیزی... 🔸خارجی... 🔹بازار برده فروش ها... 🔸مجلس شراب... 🔹خرابه... 🔸سنگ و چوب خوردن در کوچه ها... و.....بگذریم😭 ✅ @hosenih_maghtal

🔹اسراى اهل بیت (ع) در زندان کوفه  🔸پس از مجلس شوم ابن زیاد، اهل بیت (ع) را با غل و زنجیر وارد زندان کوفه نمودند. ✅ @hosenih_maghtal