🌎دلبستگی به دنیا #نهج_البلاغه ▫️و مَن عَشِقَ شَيئا أعشى (أعمى) بَصَرَهُ و أمرَضَ قَلبَهُ ، فَهُوَ يَنظُرُ بِعَينٍ غَيرِ صَحيحَةٍ ، و يَسمَعُ بِاُذُنٍ غَيرِ سَميعَةٍ ، قَد خَرَقَتِ الشَّهَواتُ عَقلَهُ ، و أماتَتِ الدّنيا قَلبَهُ 🟤هركه شيفته چيزى شود آن چيز ديده اش را كور و دلش را بيمار گرداند؛ چنين كسى با ديده اى ناسالم مى نگرد و با گوشى ناشنوا مى شنود؛ شهوتها خرد او را از هم گسيخته و دنيا دلش را ميرانده است. ✍امام عليه السلام به عنوان يک طبيب حاذق، در اين بيان خود، انگشت بر نقطه اصلى درد گذارده است و آن اينکه دنياپرستى و عشق سوزان به زرق و برق و زينت هاى دنياى مادّى، نيروى داورى و قضاوت صحيح را به کلّى از انسان سلب مى کند; به گونه اى که تمام سعادت و خوشبختى خود را در وصول به اين دنياى مادّى مى پندارد، از هر طريق و به هر قيمت که باشد و جدايى از آن، او را بى تاب و بيمار مى سازد.بديهى است که چنين کسى نه حقّ و باطل را تشخيص مى دهد و نه مصالح و مفاسد خويش را درک مى کند. ديوانه وار به سوى لذّات دنيا پيش مى رود و هنگامى بيدار مى شود که همه چيز را از دست داده است 📘#خطبه_109 https://eitaa.com/joinchat/2198536726C0573e8d6fb |فـاتـح