«به رسم ادب» هوا سرد بود. هفته اول بهمن ماه، کیلومترها دورتر از شهر خود به زیارت امام رئوف (ع) آمدم. شهری که قطعه‌ای از بهشت است. نور ماشین‌ها و چراغانی مسیر منتهی به حرم حتی پس از سال‌ها تغییری نکرده است. دوباره با همان چشمان زیبایی مطلق را دیدم. نزدیک‌ترین مسیر را برای رسیدن به صحن اصلی و گنبد طلا انتخاب کردم.برای رسیدن به آرزوهایم و اشک‌هایی که گوی سبقت را ربوده بودند، سلام گرمی را تقدیم ضامن آهو کردم. روبروی ضریح ایستادم و تمام ناگفته‌هایم را یک‌باره گفتم زل زده بودم به آن همه ابهت تا کمی آرام شوم. سجده شکر را بجا آوردم و نفسی عمیق کشیدم. هرگوشه و زاویه از حرم یک داستان و قصه‌ای مفصل دلدادگی بود. خانمی که صدای گریه هایش مرا بیدارتر کرد و صلوات‌های بلند بلندی که هرلحظه قوت قلب می‌شدند. خوشابحال خانم‌هایی که خادمی می‌کنند. درطول روز چقدر اخلاص، ایمان، گریه شوق و... را تماشا می‌کنند و مدام هم‌چون پروانه گرداگرد حرم و زائران می‌چرخند. سراسر وجودم مملو از شوق و ذوق شد و سراپا تشکر و سپاسگزار از این همه لطف و کرم بودم. ✨🌱الحمدلله علی کل حال✨🌱 ✍🏻سیده ناهید موسوی #امامـرضا #مشهد #نویسندگان_حوزوی_خوزستان ‌ @howzavian_khuzestan