⭕️ ۲۹ آذر ۱۴۰۳ امروز به‌خاطر حضور در نمایشگاه نقاشی استاد عبودیت و دو قرار کاری، دو سه ساعتی در شهر چرخ می‌زدم. دو نکته توجهم را جلب کرد: 🔸 در برخی نقاط به‌دلیل قطع برق، ترافیک سنگینی راه افتاده بود. مردم اکثراً کلافه بودند و هرکس می‌خواست هرطور شده از مهلکه خارج شود. نتیجه‌اش هم رخ‌دادن تصادف‌هایی در حد خط‌وخش جزئی بود. به این فکر می‌کردم که وضعیت «ناترازی انرژی» تا کجا ادامه خواهد داشت؟! راه‌حل کوتاه‌مدت یا میان‌مدتی برایش داریم؟ نمی‌شود تابلو‌های راهنمایی رانندگی را به برق خورشیدی مجهز کرد؟ یا حتی تابلوهایی طراحی کرد که انرژی خورشید را توسط بدنه‌شان دریافت کنند؟ کدام سازمان پیگیر حل اثرات جانبی ناشی از کمبود انرژی در کشور است؟ 🔹 اکثر مردم مشغول خرید میوه و تنقلات و ملزومات ناهار روز جمعه و شام شب یلدا بودند. به این فکر می‌کردم که لابد در شب یلدا ما ایرانی‌ها تیشان فیشان می‌کنیم و دور هم می‌نشینیم و تخمه و پسته می‌شکنیم و میوه می‌خوریم و شیرینی و شکلات میل می‌کنیم و از کمبودها و مشکلات مالی و معضلات کاری و ... گله می‌کنیم و اگر مؤدب باشیم فحشی به دولت و رییس‌جمهور می‌دهیم و اگر بی‌ادب باشیم از بالا تا پایین نظام را مورد عنایت قرار می‌دهیم و ... اما شکرگزار نعمت‌هایی که خدا در اختیارمان گذاشته نیستیم. گاهی هم اصلاً در زمین دیگری بازی می‌کنیم و اصلاً چنین برداشتی از نعمات الهی نداریم و آن‌ها را نتیجه فرآیند‌های طبیعی می‌دانیم! ما حواسمان به این آیۀ مبارکه نیست: لَئِن شَكَرۡتُمۡ لَأَزِيدَنَّكُمۡ وَلَئِن كَفَرۡتُمۡ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدࣱ. مراقب عذاب الهی هستیم؟! #روزنوشت #شکرگزاری #شکر_نعمت #شب_یلدا #ناتراژی_انرژی 🔆 @hrteimouri_ir